عراقچی وزیر امور خارجه کشورمان در گاردین نوشت: در حالی که بنیامین نتانیاهو اوایل امسال به رؤیای خود برای کشاندن آمریکا به یک رویارویی نظامی با ایران دست یافت، این کار بهایی سنگین و بی سابقه برای اسراییل داشت.

دیدن این که نتانیاهو از دونالد ترامپ می خواهد او را از باتلاقی که در آن گرفتار شده نجات دهد، باعث شده است شمار فزاینده ای از آمریکایی ها آشکارا بپذیرند که اسراییل نه یک متحد، بلکه یک بار اضافی است.

در ماه سپتامبر، متحدان عرب آمریکا نیز به همان نتیجه ای رسیدند که ما ایرانیان همیشه بر آن تأکید کرده ایم: بی پروایی اسراییل تهدیدی برای همه است.

این واقعیت راه را برای روابط کاملاً جدیدی هموار می کند که می تواند منطقه ما را دگرگون کند. دولت آمریکا اکنون با یک دوراهی روبه روست: یا همچنان با دلارهای مالیات دهندگان آمریکایی و اعتبار سیاسی خود، چک های سفید برای اسراییل امضا کند، یا بخشی از یک تغییر بنیادین و مثبت باشد.

دهه هاست که سیاست غرب در قبال منطقه ما عمدتاً بر اساس افسانه هایی شکل گرفته که منشأ آن ها اسراییل بوده است.

جنگ ماه خرداد از جهات مختلفی سرنوشت ساز بود، از جمله این که هزینه غرب در اشتباه گرفتن اسطوره سازی با استراتژی را آشکار کرد. اسراییل و نیروهای نیابتی اش مدعی پیروزی قاطع هستند و می گویند ایران تضعیف و بازدارنده شده است.

با این حال عمق استراتژیک گسترده ما، کشوری به وسعت اروپای غربی با جمعیتی 10 برابر اسراییل است، باعث شد بیشتر استان های ما از تجاوز اسراییل مصون بمانند. در مقابل، همه اسراییلی ها قدرت نظامی ما را تجربه کردند. اکنون روایت شکست ناپذیری که محور ماشین اسطوره سازی اسراییل است، فرو ریخته است.

بحران ساختگی پیرامون برنامه هسته ای ایران نمونه ای روشن از این است که چگونه داستان هایی که در تل آویو نوشته و توسط هم پیمانان اسراییل ترویج شده، به تقابل های غیرضروری دامن زده است.

دهه هاست که ما ایرانیان تأکید کرده ایم به دنبال سلاح هسته ای نیستیم. این یک ادعای تاکتیکی نیست، بلکه یک دکترین راهبردی مبتنی بر ملاحظات دینی، اخلاقی و امنیتی است. با این حال، در دوره نخست ریاست جمهوری ترامپ، دولت آمریکا به این باور نادرست سوق داده شد که ایران در آستانه فروپاشی است، توافق هسته ای 2015 شریان حیاتی ماست و خروج از آن ما را وادار خواهد کرد سریع تسلیم شویم. این افسانه ها واشنگتن را تشویق کرد چارچوب دیپلماتیک کارآمد را کنار بگذارد و به فشار حداکثری روی آورد؛ سیاستی که فقط مقاومت حداکثری به بار آورد.

تعداد رو به افزایشی از آمریکایی ها ، به ویژه کسانی که خواهان تمرکز بر بازسازی آمریکا هستند، اکنون علناً چیزی را می پذیرند که تا پیش از این تابو بود: پذیرش بی چون وچرای روایت های اسراییل منابع آمریکا را تحلیل برده، اعتبار این کشور را تضعیف کرده و آمریکا را در درگیری هایی گرفتار کرده که در خدمت منافعش نیست.

طی دو سال گذشته، رژیم تل آویو ده ها هزار فلسطینی بی گناه را در غزه کشته و به لبنان، سوریه، ایران، یمن و حتی قطر حمله کرده است. تقریباً همه کشورهای منطقه تهدید شده اند. هیچ فرد مسئولیت پذیری این تجاوزها را دفاع از خود نمی نامد.

نکته امیدوارکننده دیگری نیز در تحولات اخیر وجود دارد: شتاب جدید در منطقه ما برای مهار تهدید مشترک اسراییل. این امر آخرین میخ را بر تابوت توافق های موسوم به ابراهیم کوبیده و درِ همکاری های تازه ای را گشوده است.

من مطلع شدم که تمایل بی سابقه ای در میان دوستان مشترک ایران و آمریکا برای تسهیل گفت وگو و تضمین اجرای کامل و قابل راستی آزمایی هر توافق مذاکره شده ای وجود دارد. این امر امیدوارکننده به نظر می رسد. با وجود حمله اسراییل به دیپلماسی در جریان مذاکرات هسته ای ایران و آمریکا، ایران همچنان به توافقی مبتنی بر احترام متقابل و منافع مشترک پایبند است.

تحقق این هدف منوط به آن است که آمریکا بپذیرد مذاکره با دیکته کردن شروط یک تسلیم متفاوت است. مردم ما به خوبی می دانند که رییس جمهور ترامپ نخستین رییس جمهور آمریکا نیست که به آن ها حمله کرده و تجربه های فاجعه بار تعامل با آمریکا را دیده اند.

اگر رییس جمهور ترامپ می خواهد اعتماد آنان را جلب کند و به وعده هایش به حامیان داخلی خود پایبند بماند، باید کاری انجام دهد که هیچ یک از پیشینیانش موفق به انجام آن نشده اند: پایان دادن به یک بحران غیرضروری از طریق صلح و دیپلماسی.

گام نخست این است که با زبان احترام، بدون شرط و تبصره، با ملت ایران سخن بگوید. ایران هرگز خواهان جنگ با آمریکا نبوده است؛ خویشتنداری فرمانده هات ما در ماه خرداد، که تنها دلیل سالم ماندن پایگاه های نظامی آمریکا در منطقه است، این موضوع را ثابت می کند. این خویشتنداری نباید با ضعف اشتباه گرفته شود یا بی پایان فرض شود.

جهان همچنین باید بداند که ایرانیان هرگز از حقوق خود دست نخواهند کشید. این حقوق که همه امضاکنندگان پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای از آن برخوردارند، شامل دسترسی به همه جنبه های فناوری هسته ای صلح آمیز است.

ما ایرانیان از مذاکرات جدی برای دستیابی به توافقی منصفانه هراسی نداریم. چنین توافقی باید شامل لغو ملموس و قابل راستی آزمایی تحریم ها باشد. تحولات منطقه ما می تواند اجرای تفاهم ها را به شیوه ای کاملاً نوین ممکن سازد.

برای کسانی که حاضرند مسیری را بروند که هیچ کس پیش از آن نرفته، یک پنجره کوتاه فرصت باز شده است. بخت با شجاعان است و شکستن یک چرخه شوم، به مراتب شجاعت بیشتری می طلبد تا صرفاً ادامه دادن آن.