در طول سال گذشته، فسیل های جدید، تحلیل دوباره ی نمونه های مشهور و استفاده از ابزارهای پیشرفته، همچنان آنچه درباره زندگی، حرکت، تغذیه و تکامل این موجودات غول پیکر باستانی می دانستیم را به چالش کشیده اند.

برخی اکتشافات، شکاف های طولانی مدت در پرونده فسیل ها را پر کردند، در حالی که برخی دیگر پژوهشگران را واداشتند تا با این واقعیت ناراحت کننده روبه رو شوند که برخی از فرضیات قدیمی نادرست بوده اند.

از بازتفسیر شکارچیان نمادین گرفته تا مسیرهای باستانی که لحظاتی کوتاه از زندگی ژوراسیک را ثبت کرده اند، تحقیقات امسال نشان داد چه حجم عظیمی از داده ها هنوز در استخوان ها، دندان ها و ردپاهایی نهفته که دهه هاست مطالعه شده اند. از بازنویسی جدول زمانی تکامل تا به چالش کشیدن سرعت واقعی دایناسورها، سال 2025 یادآور این بود که دیرین شناسی تنها به معنی خاک زدایی از گذشته نیست، بلکه باز کردن پنجره های تازه ایست که به ما امکان نگاه کردن به گذشته را می دهد.

اگر شما هم مانند ما گمان می کردید دایناسورهای دوپا موجوداتی سریع بوده اند که می توانستند با سرعت حدود 64 کیلومتر بر ساعت روی زمین بدوند، پژوهشگران خبر بدی دارند. مطالعه جدید نشان می دهد آن ها بسیار کندتر از چیزی که در گذشته فکر می کردیم، بوده اند.

پژوهشگران آلمانی دریافتند دندان های فسیل شده ی دایناسورها می توانند نشان دهند هوای دوران ماقبل تاریخ چگونه بوده است. اگر انسان ها آن زمان حضور داشتند، احتمالاً تنفس برایشان دشوار بود، زیرا سطح CO₂ چهار برابر دوران پیش صنعتی بوده است.

در جنوب پاتاگونیا، یک اسکلت کمابیش دست نخورده کشف شد که مشخص شد گونه ای جدید از کروکودیلیفورم است: یک ابرگوشت خوار ترسناک که حدود 70 میلیون سال پیش روی زمین می زیست و از دندان های تیغ مانند خود برای شکار دایناسورها استفاده می کرد.

یک معدن در جنوب شرق انگلستان کشف دیرین شناسی جالبی به همراه داشت: مسیرهای طولانی شامل در کل 200 رد پا که توسط دایناسورهای عظیم الجثه ای به جای گذاشته شده اند؛ دایناسورهایی که در طول دوره میانی ژوراسیک، حدود 166 میلیون سال پیش، روی زمین می زیستند.

برای نخستین بار، دانشمندان توانستند رژیم غذایی متنوع گونه ای از ساروپودها را بازسازی کنند، با استفاده از فناوری پیشرفته برای بررسی محتوای معده فسیل شده که آخرین وعده غذایی این دایناسور را حدود 95 میلیون سال پیش تشکیل می داد.

گستره شگفت انگیز یک بزرگراه دایناسورها در بولیوی آشکار شد. بیش از 16.000 ردپا همراه با اثرات دم، به طور کامل ثبت شده اند. میزان فعالیت تروپودها بی سابقه و متفاوت از هر چیزیست که تاکنون دیده شده است.

بیش از 60 میلیون سال پس از آخرین روز زندگی اش روی زمین، دیرین شناسان تأیید کرده اند که تی رکس معروفی که در نمونه فسیلی معروف به دایناسورهای دوئل کننده با تری سراپتوس درگیر بود، در واقع تی رکس نبوده است.

یک جمجمه کشف شده در ساحل بریتانیا تاریخچه سوسمارها، مارها و توآتارا (آخرین بازمانده یک تبار باستانی که امروزه تنها در نیوزیلند یافت می شود) را بازنویسی کرده است. گونه جدید به 242 میلیون سال پیش بازمی گردد و قدیمی ترین لِپیدوسور شناخته شده است.