| اخیراً دونالد ترامپ، رییس جمهور آمریکا از برنامه هایش برای شناورهای رزمی سطحی بزرگ کلاس ترامپ در راستای تقویت نیروی دریایی آمریکا خبر داده است. این کشتی ها قرار است به طیف وسیعی از موشک ها، ازجمله موشک های هسته ای و هایپرسونیک، توپ های ریلی الکترومغناطیسی، سلاح های انرژی هدایت شونده لیزری و چندین سلاح دیگر مجهز شوند. طبق گفته ترامپ، در حال حاضر قرار است تا حداقل دو فروند از این شناورها ساخته شود که اولین آن (USS Defiant) نام می گیرد؛ اما طبق برنامه ریزی های انجام شده، این ناوگان درنهایت به 10 فروند یا بیشتر افزایش خواهد یافت. رییس جمهور آمریکا در مراسمی با حضور پیت هگست (وزیر جنگ)، مارکو روبیو (وزیر امور خارجه و مشاور موقت امنیت ملی) و جان فلان (وزیر نیروی دریایی) در پالم بیچ فلوریدا از کلاس ترامپ رونمایی کرد. در حال حاضر از این شناورها تحت عنوان نبردناو (Battleship) یاد می شود؛ اصطلاحی که از نظر تاریخی برای کشتی های جنگی بزرگ با تسلیحات متمرکز بر توپخانه و بدنه های زره پوش به کار می رفت. آخرین نبردناوهای واقعی نیروی دریایی آمریکا، یعنی کلاس آیووا که شامل یواس اس میزوری و یواس اس ویسکانسین (متعلق به دوران جنگ جهانی دوم) است در بین سال های 1990 تا 1992 از خدمت خارج شد. 
جزییات فنی کلاس ترامپ بر اساس اطلاعات ارائه شده در این مراسم و بیانیه نیروی دریایی آمریکا، جزییات نبردناوهای کلاس ترامپ بدین ترتیب است: وزن جابجایی: 30 هزار تا 40 هزار تن (برای مقایسه، نبردناوهای کلاس آیووا در بارگذاری کامل حدود 57540 تن وزن داشتند) اندازه: تقریباً سه برابر بزرگ تر از ناوشکن های کلاس(Arleigh Burke) که در حال حاضر بارکش ناوگان سطحی نیروی دریایی آمریکا هستند. تسلیحات: موشک های مافوق صوت IRCPS، توپ های ریلی الکترومغناطیسی و سلاح های انرژی هدایت شونده لیزری. سیستم پرتاب عمودی (VLS): طرح های گرافیکی نشان دهنده سه آرایه بزرگ VLS هستند (دو آرایه در کمان و یکی در پاشنه کشتی). کنترل و فرماندهی: این کشتی ها علاوه بر تسلیحات گسترده، دارای پلتفرم های فرماندهی و کنترل برای هدایت پلتفرم های سرنشین دار و بدون سرنشین خواهند بود. هوش مصنوعی: طبق گفته ترامپ، قابلیت های نامشخصی مبتنی بر هوش مصنوعی در طراحی گنجانده شده است. ساخت: کشتی ها در کارخانه های کشتی سازی داخل آمریکا ساخته خواهند شد و ترامپ شخصاً در فرآیند طراحی درگیر خواهد بود. 
چالش ها و سؤال های بی پاسخ این اولین باری است که یک کلاس از کشتی های نیروی دریایی به نام یک رییس جمهور در حال خدمت نام گذاری می شود. در این راستا سؤال های زیادی درباره این طرح ها باقی مانده است؛ مثلاً اینکه یواس اس دیفاینت چه زمانی به آب انداخته خواهد شد و هزینه تولید، عملیات و نگهداری این کشتی ها چقدر خواهد بود. طبق گفته تحلیل گران، در دهه های اخیر بارها پیشنهاد ساخت مفهوم کشتی زرادخانه (Arsenal Ship) که کلاس ترامپ به آن شباهت دارد، مطرح شده بود؛ اما به دلیل پیچیدگی و هزینه بالا هرگز نتیجه ای را به همراه نداشت. از سوی دیگر، نیروی دریایی آمریکا به شدت به سلول های VLS بیشتری نیاز دارد؛ چراکه قرار است تا رزم ناوهای کلاس یکوندروگا و زیردریایی های کلاس اوهایو که ظرفیت موشکی بالایی دارند، تا سال 2030 بازنشسته شوند. نباید این نکته را فراموش کرد که سابقه نیروی دریایی آمریکا در پروژه های بزرگ پس از جنگ سرد چندان درخشان نیست؛ مثلاً برنامه ناوشکن های رادارگریز زاموالت از 32 فروند به تنها 3 فروند کاهش یافت و قابلیت های آن ها نیز به شدت محدود شد. از سوی دیگر در همین اواخر، دولت ترامپ برنامه ناوچه های کلاس کانستلیشن را به دلیل مشکلات بودجه ای و اجرایی متوقف کرد. بدین ترتیب و با توجه به نیاز سرمایه گذاری سنگین برای ساخت تعداد کمی بدنه کشتی، آن هم در شرایطی که نیروی دریایی آمریکا از کمبود منابع برای تعهدات آینده اش شکایت دارد، در ماه های آینده موضوع بحث های داغی در کنگره آمریکا خواهد شد. | 
به زودی میلیاردها دلار وارد کشور می شود/ افزایش یارانه ها از این ماه
مهاجرانی: دولت حتی صداهای تند را با صبوری میشنود
نه سپاهان، نه تراکتور؛ برنامه نیم فصل دوم به سود پرسپولیس