به گزارش فوتبال 360، ماجراجویی رامین رضاییان در استقلال به پایان رسید؛ این خبرسازترین جمله ریکاردو سا پینتو، مرد پرتغالی آبی ها، در کنفرانس خبری پس از شکست تیمش مقابل گل گهر بود. ریکاردو که برای 2 بازی متوالی رامین را از فهرست تیمش خط زده بود از علاقه اش به این بازیکن گفت؛ ولی مشخص شد چنین علاقه ای منجر به تداوم رابطه نشده است. سا پینتو درهای خروج را به روی رامین باز کرد و از این گفت که به خواست این بازیکن احترام گذاشته است. به این ترتیب پس از یک نیم فصل پر از فرازوفرود، رامین پیراهن استقلال را به مقصد باشگاهی که هنوز مشخص نکرده، از تن درخواهد آورد.

عاشقانه نافرجام

نوشتن از حضور رامین در استقلال و یا تصور کردنش با پیراهن آبی، هنوز هم برای بسیاری از هواداران پرسپولیس غریب است؛ به ویژه اینکه رضاییان پیش از این بارها از قرمزتر بودن رنگ خونش حرف زده و گفته بود کاری نمی کند هواداران این باشگاه ناراحت شوند. با این وجود، در چشم بهم زدنی، رامین با دریافت پیشنهاد مالی مناسب، در ابتدای فصل گذشته، به باشگاه استقلال پیوست. آن هم با تعهد دادن و بالابردن دست هایش به نشانه قسم که هرچه در توان دارد، برای آبی های پایتخت می گذارد.

مرور بخشی از اظهاراتش در آن روز خالی از لطف نیست. قبل از هرچیزی من اینجا می خواهم به شرافتم قسم بخورم که با جان و با تمام وجودم و با قلبم تا آخرین روز قراردادم با باشگاه استقلال در زمین مستطیل سبز برای شما می جنگم و خیلی خوشحالم از این بابت کل خانواده استقلال از من خواستند که امروز اینجا حضور داشته باشم و قرارداد امضا کنم. از حضورم در باشگاه استقلال واقعا خوشحالم به خاطر این اتفاق احترام من حفظ شد...امیدوارم در باشگاه استقلال ما در کنار هم برای اهداف باشگاه با جان و قلبمان برای استقلال بجنگیم و در آینده به خوبی از یکدیگر یاد کنیم و این برای من مقدس و قابل احترام است .

با این حال، یک و نیم فصل پس از ابراز عشق رامین به استقلال، داستانش با تیم آبی تهران به پایان رسید؛ آن هم بدون اینکه در روزهای آخر اصلا در فهرست قرار داشته باشد. اینکه او بعدها دوباره از احترام و تقدس صحبت کند یا خیر، امری ثانویه است؛ ولی به طور مشخص، روزی که رضاییان عشقش را به استقلال ابراز می کرد، تصور چنین پایان بندی نافرجامی را نمی کرد.

بازوبند، بزرگی و خداحافظی سرد

حضور رامین رضاییان در استقلال از همان ابتدا، پتانسیل تبدیل شدن به فیلمی دراماتیک را داشت؛ دشمن دیروز، در قالب دوست قسم خورده امروزی پا به زمین گذاشت و خیلی زود سکوها را به تسخیر خودش درآورد. رامین از ابتدای فصل نشان داد برای دلبری از هواداران استقلال به آب وآتش می زند. او روند گلزنی هایش که از سپاهان بنا گذاشته بود را در استقلال هم ادامه داد. اگرچه بیشتر روی زدن ضربات پنالتی ولی باز به تنهایی در لیگ برتر در اولین فصل حضورش 10 گل زد! درخشش او در سال بد و تغییرات مکرر نیمکت استقلال، تنها دلگرمی هواداران استقلال شد؛ رامین در لیگ نخبگان یک بار و در جام حذفی هم 2 بار دروازه رقبا را گشود تا در مجموع پس از 42 بازی درفصل نخست، با آمار 13 گل به کارش پایان دهد. هرچند که خامه روی کیک برایش همان قهرمانی در جام حذفی بود که با توجه به احوالات این تیم، در دورترین رویای آبی ها هم قابل تصور نبود.

در ادامه مسیر، دومین فصل حضور رامین در استقلال هم از راه رسید؛ این بار با بازوبند کاپیتانی و رسمی شدن این عنوان در دل تیم. بزرگی رامین، توصیه هایش به بقیه بازیکنان استقلال، دادوبیدادهای گاه گاهش در زمین و البته گلزنی در دومین دیدار فصل جدید در رقابت های لیگ برتر، نشان از شروع روزهای خوب برایش بود؛ به ویژه اینکه این بار ثبات هم به نیمکت برگشته و می توانست با فراغ بال به هدف بالاترش فکر کند: تیم ملی. دست بر قضا، رامین در همین بازه زمانی به خواسته اش رسید و بعد از ماه ها غیبت دوباره به تیم ملی هم رسید ولی دقیقا در چشم بهم زدنی، رابطه عاشقانه اش با استقلال شکرآب شد. او نه تنها فرصت بازی به دست نیاورد، بلکه به نیمکت دوخته شد و اندکی بعد حتی از فهرست این تیم هم بیرون ماند.

سکونشینی آخرین سکانسی بود که رامین رضاییان برای خودش در استقلال تصور می کرد. از آن بدتر، بعد از 53 بازی با پیراهن استقلال با واقعیت تلخی روبرو شد: اینکه عشقش به این تیم یک طرفه شده و جایی در برنامه های آتی مرد پرتغالی استقلال ندارد. به همین سرعت، یک ونیم فصل حضور رامین در استقلال به پایان رسید تا او که آخرین فصول حضورش در سطح حرفه ای را تجربه می کند، پس از یاغی گری، به فکر نوشتن داستان جدیدی برای دنیای حرفه ای اش باشد.