در تاریخ صنعت خودروسازی، برخی مدل ها برای سرعت و برخی برای زیبایی ساخته شده اند، اما سیسیتالیا 202 (Cisitalia 202) موفق شد هر دو ویژگی را در خود جای دهد. زمانی که این خودرو در سال 1947 معرفی شد، با بدنه ای صیقلی و مدرن، فراتر از یک ماشین ساده و شبیه به تصویری از آینده به نظر می رسید.

ایده ساخت مدل 202 متعلق به پیرو دوزیو ، کارآفرین ایتالیایی و علاقه مند به مسابقات اتومبیل رانی بود. او با همکاری نخبگان مهندسی ایتالیا از جمله دانته جیاکوزا و جووانی ساونوزی ، خودرویی سبک وزن را طراحی کرد. این خودرو از یک پیشرانه 1.1 لیتری چهار سیلندر فیات بهره می برد که با بهینه سازی های انجام شده، 55 اسب بخار قدرت تولید می کرد. اگرچه این عدد ناچیز به نظر می رسد، اما به دلیل وزن بسیار کم، خودرو قادر بود به سرعت 160 کیلومتر بر ساعت دست یابد که در زمان خود رقمی خیره کننده بود.

آنچه سیسیتالیا 202 را از رقبای خود متمایز کرد، طراحی بدنه آن بود که توسط پینین فارینا به صورت دست ساز اجرا شد. این مدل با معرفی بدنه ای یکپارچه و گلگیرهای ادغام شده، نقطه عطفی در طراحی خودرو ایجاد کرد. این خودرو در نسخه های کوپه و کابریوله تولید شد که هر یک به دلیل ماهیت دست ساز بودن، جزییات منحصربه فردی داشتند.

زیبایی این خودرو به قدری چشمگیر بود که موزه هنر مدرن نیویورک (MoMA)، مدل 202 کوپه را در کلکسیون دائمی خود قرار داد و از آن با عنوان مجسمه متحرک یاد کرد. بین سال های 1947 تا 1952 تنها کمتر از 200 دستگاه از این خودرو ساخته شد، اما تاثیر آن بر سبک های طراحی خودرو برای نسل ها باقی ماند. سیسیتالیا 202 گواهی بر این حقیقت است که وقتی هنر و مهندسی با یکدیگر ملاقات می کنند، نتیجه ای جاودانه خلق می شود.