محمد درویش در اعتماد نوشت: تصاویری که من از امامزاده هاشم و قطعی درخت ها مشاهده کرده ام، نشان می دهد درخت ها نه تنها کهنسال نبوده اند، بلکه کاملا سالم بوده و هیچ مشکلی نداشته اند. حداقل در تصاویری که اکنون در فضای مجازی منتشر شده اند -ازجمله تصویری که من در استوری خود به اشتراک گذاشتم- درخت کاملا سالم به نظر می رسید و هیچ نشانه ای از پوسیدگی نداشت.

به نظر من، احتمالا این اقدام مربوط به طرح های توسعه ای است و استفاده از این موضوع به عنوان بهانه، منطقی به نظر نمی رسد، ضمن اینکه بعید است سازمان منابع طبیعی چنین مجوزی صادر کرده باشد.

درختان جنگل های هیرکانی، که آن منطقه نیز عمدتا جزو آن هاست، معمولا به راحتی بیش از هزار سال عمر می کنند. با این حال، تنه هایی که من مشاهده کردم و قطع شده بودند، کمتر از 100 سال و بین 50 تا 100 سال سن داشتند. این درخت ها کهنسال نبودند و به راحتی می توانستند به حیات خود ادامه دهند.

تنها درختان سریع الرشد، مانند سپیدار و صنوبر، در این سن ممکن است نیاز به قطع داشته باشند، زیرا احتمال پوسیدگی دارند. به هر حال، آینده مشخص خواهد کرد. اگر در محل این درخت ها و جای آن ها درختان دیگری کاشته شوند، می توان گفت که استدلالشان درست بوده است، اما اگر جای آن ها درخت جدید کاشته نشود و بعدها آن منطقه تبدیل به یک سازه شود، مشخص خواهد شد که این بهانه ای برای قطع درختان بوده است.

ماجرا درباره درختان خیابان ولیعصر کمی متفاوت است. درخت های این خیابان به دلیل آسیب شدید به سیستم ریشه ای، ریخته شدن فاضلاب و تردد بسیار زیاد در اطراف، امکان گسترش ندارند و در صورت پوسیدگی، خطرات جدی انسانی و اقتصادی ایجاد می کنند شاید در این شرایط قطع درختان تا حدی قابل توجیه باشد اما در محوطه باز امامزاده هاشم، که تردد خودرو وجود ندارد، توجیه اینکه این درختان ممکن است بیفتند قابل قبول نیست.

من شخصا چنین دلیلی را قبول نمی کنم. این درختان به راحتی می توانند تا هزار سال عمر کنند، حتی اگر چنار باشند که توانایی عمر تا 1500 سال را دارند. هر چند برخی از این درختان، مانند آنچه من دیدم، چنار نبودند بلکه آزاد یا افرا بودند.

به هر حال، به نظر می رسد در اینجا تخطی صورت گرفته و لازم است گزارشی شفاف ارایه شود که مشخص کند دقیقا چه گونه هایی قطع شده اند. تنها در صورتی قطع این درختان قابل توجیه است که از گونه های سریع الرشد مانند صنوبر، بید یا سپیدار باشند، در غیر این صورت، قطع این درختان توجیهی ندارد، به خصوص در منطقه ای که هیچ ترددی وجود ندارد.

در واقع، حتی اگر درختان دچار مشکل شده باشند، امکان ترمیم آن ها وجود دارد. همکاران ما در باغ گیاه شناسی ملی ایران به طور معمول اقدام به مرمت چنین درختانی می کنند. درخت سرو ابرقوه سال هاست که با همین روش های تیماری زنده نگه داشته شده است.

در کشورهای دیگر هم درختان در شرایطی که در محل آسیب پذیری قرار نداشته باشند -مثلا کنار خیابان و جایی که تهدید جدی وجود ندارد- قطع نمی شوند و تا حد امکان حفظ می شوند. این محوطه نیز ازجمله مکان هایی بود که به راحتی امکان حفظ درخت وجود داشت و نیازی به قطع آن نبود.