احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی اش نوشت: می گویند با آغاز عصر تجدد، دوران "خسوف خدا" فرا رسیده است!

کدام خسوف؟ هنوز مهمترین و بزرگترین جشن بشر در سالروز ولادت عیسی بن مریم به عنوان "پسر خدا" یا به عبارتی همان "خدا" توسط میلیاردها انسان در سرتاسر کرهٔ زمین برگزار می شود!

بنابراین این چه خسوفی است که میلیاردها نفر در این عصر نه فقط همچنان به خدا اعتقاد دارند بلکه بسیاری از آنها جوانی یهودی را که بیش از دوهزار سال پیش بر روی تپه های اورشلیم مصلوب شده است خدا یا پسر خدا می انگارند و روز تولدش را جشن می گیرند!

هستی پرتویی از خداست و مادامی که هستی پابرجاست، خسوف خدا معنا ندارد. روزی هم که هستی به نیستی تبدیل شود، همه چیز به اصل خویش یعنی به خدا باز می گردد.

باری، داستان تولد مسیح در کتاب مقدس چندان لطیف و دل انگیز بیان نشده و بخصوص در بارهٔ مادرش مریم بی التفاتی صورت گرفته است.

در قرآن اما این داستان به نغزترین و لطیف ترین و معنوی ترین شکل آن نقل شده است، کاری که قرآن با همهٔ قصص عهد عتیق و جدید کرده است.

قصهٔ انبیاء بخصوص در عهد قدیم به صورتی خشن و نامطبوع آمده است به طوری که به قول عزر وایزمن رییس جمهور سابق اسراییل گاه از شدت اشمئزاز ارزش یک بار خواندن هم ندارد! قرآن اما بسیاری از همان داستان ها را چنان تلطیف و انسانی کرده است که خواندن و شنیدن آنها هر دلِ شیدای ایمان را تکان می دهد.

داستان مریم و تولد مسیح در دو سورهٔ مریم و آل عمران آمده است. شنیدن آن با صدای ابوالعینین شعیشع، عبدالباسط عبدالصمد و یونس شاهمرادی جوان خوش صدای ایرانی، روح آدمی را به پرواز درمی آورد.

تولد مسیح مبارک!