در سال میلادی که آخرین روزهای آن را سپری می کنیم؛ دنیای سینما، تئاتر و هنرهای نمایشی شاهد فقدان چهره هایی بود که هر یک به تنهایی بخشی از تاریخ هنر معاصر را شکل داده بودند. از اسطوره های بازیگری هالیوود چون رابرت ردفورد، جین هکمن و دایان کیتون گرفته تا فیلمسازان مؤلفی مانند دیوید لینچ و مستندسازان جریان سازی چون مارسل اوفولس.

به گزارش ایسنا، در ادامه نگاهی داریم به مهم ترین هنرمندانی که در عرصه سینما و تئاتر در یک سال اخیر از دنیا رفتند.

رابرت ردفورد بازیگر مطرح آمریکایی و برنده اسکار بود که در سن 89 سالگی درگذشت.

این اسطوره بازیگری بیشتر برای نقش هایش در فیلم های بوچ کسیدی و ساندنس کید و همه مردان رییس جمهور شناخته می شود.

به عنوان بازیگر، شناخته شده ترین نقش های ردفورد شامل برخی از کلاسیک ترین عناوین جدید هالیوود مانند بوچ کسیدی و ساندنس کید ، همه مردان رییس جمهور و سه روز کندور می شود. او در سال 1980 با اولین تجربه کارگردانی خود، مردم عادی ، جایزه اسکار بهترین کارگردانی را از آن خود کرد.

رابرت ردفورد در سال 2002 با دریافت جایزه اسکار افتخاری برای یک عمر دستاورد سینمایی مورد تقدیر قرار گرفت.

رابرت ردفورد

دایان کیتون، بازیگر افسانه ای و یکی از محبوب ترین چهره های سینمای آمریکا در نیم قرن اخیر بود که امسال در سن 79 سالگی در کالیفرنیا درگذشت.

کیتون، که با بازی در فیلم های آنی هال به کارگردانی وودی آلن و پدرخوانده ساخته فرانیس فورد کوپولا به شهرت جهانی رسید، طی پنج دهه فعالیت خود به یکی از تأثیرگذارترین بازیگران زن هالیوود بدل شد.

او همکاری های متعددی با وودی آلن داشت و نقش های ماندگاری در فیلم هایی چون سرخ ها و باشگاه کتاب ایفا کرد.

کیتون در سال 2017 جایزه دستاورد هنری یک عمر فعالیت را از مؤسسه فیلم آمریکا (AFI) دریافت کرد.

علاوه بر سینما، کیتون در چند مجموعه تلویزیونی از جمله پاپ جوان با بازی جود لا در نقش یک راهبه حیله گر حضور داشت.

دایان کیتون

جین هکمن، بازیگر 95ساله برنده اسکار و همسرش بتسی آراکاوا، پیانیست کلاسیک 63ساله در خانه خود در سانتافه نیومکزیکو درگذشتند.

جین هکمن یکی از پرافتخارترین بازیگران هالیوود بود که هم دوره با بزرگانی چون رابرت دنیرو، آل پاچینو و داستین هافمن به شهرت رسید. او در طول دوران حرفه ای خود دو جایزه اسکار، سه گلدن گلوب و جایزه سسیل بی. دمیل را در سال 2003 دریافت کرد.

برنده اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد برای فیلم ارتباط فرانسوی (1971) و برنده اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم نابخشوده (1992)، همچنین به خاطر ایفای نقش لکس لوتر در سری فیلم های سوپرمن و بازی در آثار ماندگاری چون بانی و کلاید ، مکالمه ، می سی سی پی در آتش ، مدفون در آتش ، زیر آتش ، قفس پرنده و خانواده اشرافی تننبام شناخته می شد.

آخرین نقش آفرینی هکمن در سینما، در سال 2004 با فیلم به مووسپورت خوش آمدید بود. او در همان سال، اعلام کرد که از دنیای بازیگری بازنشسته می شود و از آن پس به ندرت در محافل هالیوودی دیده شد، جز در برخی مراسم های اهدای جوایز.

جین هکمن

دیوید لینچ سینماگر بزرگ آمریکایی و خالق فیلم هایی همچون جاده مالهالند و مرد فیل نما و سریال تویین پیکس در سن 78 سالگی درگذشت.

لینچ مدت زمان طولانی بود که به دلیل سیگار کشیدن دچار بیماری آمفیزم شده و خانه نشین شده بود.

دیوید لینچ متولد سال 1946 میلادی است که مجموعه ای از آثار موفق سینمایی را در کارنامه دارد.

مرد فیل نما اولین موفقیت سینمایی او بود که نامزد هشت جایزه اسکار شد. این فیلم جایزه بهترین فیلم خارجی سزار فرانسه را نیز دریافت کرد

او در اواخر دهه 80 با مارک فارست ، تهیه کننده معروف برای ساختن سریال تلویزیونی تویین پیکس قرارداد بست. این مجموعه تلویزیونی در دهه 90 در شبکه ABC به نمایش درآمد و به موفق ترین سریال تلویزیونی دهه 90 تبدیل شد و در سال 2018 پس از حدود 30 سال، فصل سوم آن منتشر شد.

یکی از موفق ترین آثار کارنامه سینمایی لینچ در قلب وحشی است که در سال 1990 موفق به دریافت جایزه نخل طلای کن شد. در سال 1997 لینچ فیلم بزرگراه گمشده را ساخت. این فیلم در گیشه موفقیتی به دست نیاورد و نقدهای متنوع مثبت و منفی دریافت کرد.

در سال 2001 بود که فیلم جاده مالهالند به عنوان یکی از آثار ماندگار لینچ به دنیای سینما آمد. این فیلم با نقش آفرینی نائومی واتس جایزه بهترین کارگردانی جشنواره کن و نامزدی اسکار بهترین کارگردانی را برای لینچ به همراه آورد و امپراطوری درون نیز آخرین فیلم بلند اوست که در سال 2006 به سینما آمد که مورد توجه منتقدین قرار گرفت.

لینچ پیش از این، تجربه حضور در عرصه بازیگری را دارد و در تمامی قسمت های سریال تویین پیکس در نقش گوردن کول مامور اف بی آی بازی کرده است و در چند فیلم چون لویی ، نمایش کلیولد و لاکی به عنوان بازیگر میهمان حضور داشته است.

او در سال 2006 شیر طلایی افتخاری برای یک عمر دستاورد هنری و در سال 2019 جایزه افتخاری اسکار دریافت کرد.

دیوید لینچ

کلودیا کاردیناله، ستاره برجسته و محبوب سینمای ایتالیا که با بازی در شاهکارهای سینماگرانی چون فلینی، ویسکونتی و سرجیو لئونه و نیز فیلم مشهور پلنگ صورتی در تاریخ سینما جاودانه شد، در 87 سالگی در فرانسه درگذشت.

کاردیناله در ابتدای کار خود با ایفای نقش های مکمل تأثیری ماندگار بر جای گذاشت. برای نمونه، در میان مجموعه ای از بازی های درخشان در فیلم روکو و برادرانش ویسکونتی، نقش آفرینی او به عنوان همسر تازه برادر بزرگ تر چشمگیر بود.

در فیلم هشت و نیم فلینی، او پس از مارچلو ماسترویانی دومین نام مهم تیتراژ بود. کاردیناله در نقش کلودیا، زنی اسرارآمیز و اغواگر که همچون رویایی خیال انگیز بر زندگی کارگردان سایه می افکند، ظاهر شد.

او همچنین در فیلم ماجراجویانه تاریخی فرانسوی کارتوش (1963) ساخته فیلیپ دو بروکا، همبازی ژان پل بلموندو شد.

کمدی کلاسیک پلنگ صورتی ساخته بلیک ادواردز (1963)، وسترن حرفه ای ها (1966) ساخته ریچارد بروکس، روزی روزگاری در غرب ساخته سرجیو لئونه، فیتسکارالدو (1982) ساخته ورنر هرتزوگ و انریکو چهارم ساخته مارکو بلوکیو از جمله دیگر فیلم های مهم با بازی کاردیناله است.

او در طول دوران حرفه ای خود جوایز متعددی از جمله شیر طلایی افتخاری جشنواره ونیز (1993)، خرس طلایی افتخاری جشنواره برلین (2002) و جایزه ویژه داوید دی دوناتلو (1997) را دریافت کرد.

کلودیا کاردیناله

وال کیلمر، بازیگری که بیشتر برای نقش هایش در فیلم های تاپ گان ، بتمن برای همیشه و درها (دورز) شناخته می شد در سن 65 سالگی درگذشت.

وال کیلمر در سال 1959 در لس آنجلس به دنیا آمد. او فعالیت خود را به عنوان بازیگر تئاتر آغاز کرد و در دهه 1980 با نقش آفرینی در کمدی های سینمایی رازِ برتر و نابغه واقعی به شهرت رسید.

او سپس با ایفای نقش آیس من در فیلم پرفروش تاپ گان (1986) به ستاره ای در هالیوود تبدیل شد. در سال 1988 میلادی در فیلم فانتزی ویلو به کارگردانی ران هاوارد و تهیه کنندگی جرج لوکاس، نقش اصلی را برعهده گرفت.

بازی در فیلم بتمن برای همیشه (1995) که با وجود نقدهای ضد و نقیض در گیشه موفق بود، کیلمر را به ستاره ای بزرگ تبدیل کرد. با این حال او در فیلم های بعدی این مجموعه بتمن و رابین حضور نیافت و به جای آن، در فیلم قدیس (1997) و سپس جزیره دکتر مورو (1996) در کنار مارلون براندو بازی کرد که هر دو با واکنش های ضعیف روبه رو شدند.

او پس از چند سال دوری از سینما، در سال 2022 بار دیگر نقش آیس من را در فیلم تاپ گان: ماوریک بازی کرد.

وال کیلمر

جسد راب راینر، کارگردان و بازیگر نامدار هالیوود و خالق آثار ماندگاری چون با من بمان ، عروس شاهزاده و وقتی هری سالی را دید ، در سن 78 سالگی به همراه جسد همسرش میشل سینگر راینر در خانه شان در لس آنجلس پیدا شد و پس از چند روز نیک راینر به اتهام قتل پدر و مادرش دستگیر شد.

راب راینر فرزند کارل راینر، کمدین برجسته، و استل ربُست، خواننده، بود. او در سال 1947 در برانکس نیویورک متولد شد. فعالیت حرفه ای اش را در دهه 1960 با بازیگری آغاز کرد و با نقش مایکل استیویچ در تمام 9 فصل سریال مشهور همگی در خانواده به شهرت رسید. او برای این نقش دو جایزه امی از پنج نامزدی و همچنین پنج نامزدی گلدن گلوب دریافت کرد.

راینر نخستین فیلم بلند خود را در مقام کارگردان در سال 1984 با شبه مستند محبوب این اسپاینال تپ است ساخت؛ فیلمی درباره یک گروه هوی متال بریتانیایی دست وپاچلفتی. پس از آن، دوران درخشانی از موفقیت ها را تجربه کرد و چند فیلم از جمله با من بمان (1986)، عروس شاهزاده (1987)، وقتی هری سالی را دید (1989) را ساخت که اغلب در فهرست بهترین کمدی های رمانتیک تاریخ قرار می گیرد، میزری (1990) و چند مرد خوب (1992) از میان ساخته های او نامزد اسکار بهترین فیلم شد.

از دیگر فیلم های کارگردانی شده توسط راینر می توان به رییس جمهور آمریکایی (1995)، فهرست آرزوها (2007) و آخرین فیلمش اسپاینال تپ 2: پایان ادامه دارد (2025) اشاره کرد. او در طول دوران فعالیت حرفه ای خود چهار بار نامزد گلدن گلوب بهترین کارگردانی و سه بار نامزد جوایز انجمن کارگردانان آمریکا شد.

راب راینر

تام استاپارد، نمایشنامه نویس و فیلمنامه نویس برنده اسکار فیلم شکسپیر عاشق در سن 88 سالگی درگذشت.

استاپارد با نمایشنامه روزنکرانتس و گیلدنسترن مرده اند در سال 1966 وارد صحنه تئاتر بریتانیا شد؛ اثری درباره دو شخصیت فرعی نمایشنامه هملت شکسپیر.

اما در نمایش های دیگر از جمله چیز واقعی (1982) و آرکادیا (1993) شناخته شد و با نمایشنامه روزنکرانتس و گیلدنسترن مرده اند نخستین بار در جشنواره ادینبرو در 1966 نقدهای متفاوتی دریافت کرد، اما سپس توسط کمپانی تئاتر ملی در اولد ویک و بعد در برادوی اجرا شد؛ جایی که استاپارد در 1968 نخستین جایزه تونی خود را گرفت. او فیلمنامه اقتباس سینمایی این اثر را نیز نوشت؛ فیلمی که در سال 1990 شیر طلایی جشنواره ونیز را برد.

در دهه 1970، استاپارد با آثاری چون جهنده ها (1972) و مسافرت ها (1974)، موفقیت چشمگیری به دست آورد. مسافرت ها در 1976 جایزه تونی گرفت.

نمایش های آرکادیا و اختراع عشق (1997)، سه گانه ساحل آرمان شهر (2002)، راک ان رول (2006)، مسئله دشوار (2015) از دیگر آثار او با شمار می روند.

در عرصه سینما نیز استاپارد فیلمنامه برزیل (1985) را نوشت و رمان جی. جی. بالارد را برای فیلم امپراتوری خورشید (1987) اقتباس کرد. . او همراه مارک نورمن، فیلمنامه شکسپیر عاشق را نوشت. از دیگر اقتباس های او می توان به خانه روسی جان لوکاره، بیلی باث گیت ، انگما و آنا کارنینا (2012) اشاره کرد.

در سال 2013، انجمن نویسندگان آمریکا جایزه لورل را برای یک عمر دستاورد در فیلمنامه نویسی سینمایی به او اعطا کرد.

تام استاپارد

دایان لَد، بازیگر نامدار آمریکایی و نامزد سه جایزه اسکار برای نقش آفرینی در فیلم هایی چون آلیس دیگر اینجا زندگی نمی کند ، محله چینی ها و از ته دل وحشی ، در سن 89 سالگی در خانه اش در اوهای کالیفرنیا درگذشت.

او در دهه 1970 در فیلم محله چینی ها در کنار جک نیکلسون ظاهر شد و همان سال در فیلم تحسین شده مارتین اسکورسیزی با عنوان آلیس دیگر اینجا زندگی نمی کند ، همراه الن برستین بازی کرد؛ نقشی که برای او نخستین نامزدی اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را به ارمغان آورد.

او در دهه 1980 در بیوه سیاه ظاهر شد و سپس در فیلم تعطیلات کریسمس نشنال لامپون و همچنین نسخه تلویزیونی این فیلم با نام آلیس نیز به ایفای نقش پرداخت.

این بازیگر در دهه 1990 برای بازی در فیلم از ته دل وحشی دومین نامزدی اسکار و برای فیلم رز پریشان سومین نامزدی اش را دریافت کرد.

او بعدها در آثار دیگری نیز در کنار دخترش از جمله امپراتوری درون از دیوید لینچ و سریال تحسین شده روشنفکر ساخته مایک وایت مقابل دوربین رفت. او همچنین در فیلم های 28 روز با ساندرا بولاک، سریع ترین مرد دنیا با آنتونی هاپکینز و جوی با جنیفر لارنس همبازی بود.

دایان لَد

اودو کی یر که در بیش از 250 فیلم از جمله با نقش های ماندگار در ساسپیریا ، ایداهوی خصوصی من و آثار لارس فون تریه بازی کرده بود، در 81سالگی درگذشت.

نخستین نقش آفرینیِ چشمگیر او در فیلم ترسناک سال نشان شیطان در سال 1970 بود. پس از آن چند فیلم ترسناک دیگر بازی کرد، از جمله نقش به یادماندنی اش در فیلم فرانکشتاین اندی وارهول در سال 1973 و خون برای دراکولا در 1974 که هر دو را پل موریسی کارگردانی کرد و وارهول تهیه کننده شان بود.

از شناخته شده ترین نقش آفرینی های او می توان به حضور در کلاسیک های دهه 70 میلادی چون سوسپریا و فرمان پنجم اشاره کرد.

این همکاری با کارگردان لارس فون تریه به همراهی مادام العمر تبدیل شد و حاصل آن نقش هایی در آثاری چون اپیدمی ، اروپا ، قلمرو ، شکستن امواج ، رقصنده در تاریکی ، داگویل ، ملانکولیا و… شد.

نخستین نقش آمریکایی اش را گاس ون سنت در فیلم سال 1991 آیداهدی خصوصی من به او پیشنهاد کرد. از دیگر نقش های مطرح او در سینمای آمریکا می توان به جانی منومیک و آرماگدون اشاره کرد

آخرین فیلم تودو کی یر، تریلر سیاسی نئو نوآر مامور مخفی به کارگردانی کلیبر مندونسا فیلیو بود، اثری محبوب در کن امسال که او در آن نقش یک بازمانده یهودی هولوکاست را بازی می کرد.

اودو کی یر

جسد جف بینا، کارگردان و فیلمساز مستقل آمریکایی، در محل سکونتش در لس آنجلس پیدا شد و پزشک قانونی منطقه لس آنجلس بعدها علت مرگ وی را خودکشی اعلام کرد.

این فیلمنامه نویس و کارگردان، بیشتر به خاطر ساخت فیلم هایی همچون زندگی پس از بث ، جاشی ، ساعت های کوچک ، دختر اسبی و مرا بچرخان که عمدتا کمدی های سیاه بود شناخته می شد. او همچنین در نگارش فیلمنامه قلب من هاکبی ساخته دیوید اوراسل مشارکت داشت.

جف بینا

مایکل مدسن، ستاره فیلم های سگ های انباری و بیل را بکش در سن 67 سالگی درگذشت. این بازیگر مشهور آمریکایی که به واسطه بازی در فیلم های شاخصی چون سگ های انباری ، بیل را بکش و دانی براسکو شناخته می شد و علت مرگ، ایست قلبی اعلام شد.

او در چند سال اخیر مشغول ایفای نقش در پروژه های مستقل قابل توجهی بود؛ از جمله فیلم هایی همچون اعترافات ، جاده رستاخیز و کتاب آشپزی برای زنان خانه دار جنوبی . او همچنین مشغول آماده سازی کتاب تازه ای با عنوان اشک هایی برای پدرم: افکار و اشعار یک یاغی بود.

مایکل مدسن

پیتر گرین، بازیگر شناخته شده نقش های منفی در سینمای آمریکا که با فیلم هایی چون داستان عامه پسند و ماسک به شهرت رسید در 60سالگی در آپارتمان خود در نیویورک درگذشت.

او در سال 1993 نقش اصلی فیلم تمیز، تراشیده را بازی کرد؛ اثری که در سال 1994 در جشنواره فیلم کن به نمایش درآمد. همان سال، او در دو فیلم بزرگ حضور یافت: ایفای نقش شخصیت منفی در فیلم داستان عامه پسند ساخته کوئنتین تارانتینو، که نخل طلای جشنواره کن را از آن خود کرد و بازی در نقش ضدقهرمان اصلی در برابر جیم کری در فیلم ماسک .

او در فیلم هایی چون بوسه و افشا ، بلو استریک ، پایان بازی و شکارچی جایزه بازی کرد و حضورهای به یادماندنی در مظنونان همیشگی و روز تمرین داشت. در تلویزیون، او از بازیگران ثابت سریال بلک دانلیز شبکه NBC بود و به صورت دوره ای در سریال های زندگی در مریخ از شبکه ABC و شیکاگو پی. دی. از شبکه NBC ظاهر شد. آخرین حضور او به بازی در یکی از قسمت های سریال کانتیننتال ، پیش درآمد مجموعه جان ویک بازمی گردد.

پیتر گرین

امیلیو اچواریا بازیگر کهنه کار مکزیکی بیشتر به خاطر بازی در فیلم های بابِل و عشق سگی از ساخته های ایناریتو کارگردان مطرح سینمای مکزیک و همچنین فیلم روزی دیگر بمیر از مجموعه فیلمهای جیمز باند در سطح بین المللی شناخته شده بود.

او فعالیت بازیگری خود را در سال 1978 در تئاتر آغاز کرد. نقش های اولیه ی او در سینما در دهه ی هشتاد میلادی رقم خورد و او با بازی در نقش ال چیوو ولگرد در درام نامزد اسکار سال 2000 با عنوان عشق سگی ، بیشتر شناخته شد. او در ادامه در فیلم های و همچنین مادرت ساخته آلفونسو کوارون، بابل ساخته ایناریتو، یک روز دیگر بمیر در سال 2002 از مجموعه جیمز باند و آلامو محصول 2004 آمریکا بازی کرد.

از فیلم های اخیر او می توان به فیلم های هیجان انگیز مکزیکی انتخاب شده و هیولای هزار سر اشاره کرد. او به تازگی در تلویزیون در چندین قسمت از سریال موتزارت در جنگل محصول آمازون پرایم نیز بازی کرده بود.

امیلیو اچواریا در طول دوران حرفه ای خود نامزد سه جایزه سینمای مکزیک (آریل) شده بود.

امیلیو اچواریا

جوآن پلورایت، ستاره تحسین شده سینما و تئاتر بریتانیا که به مدت 28 سال همسر لارنس اولیویه بود، در سن 95 سالگی درگذشت.

جوآن پلورایت، از چهره های نمادین سینما و تئاتر بریتانیا بود و آثار برجسته ای مانند آوریل افسون شده ، داغ ننگ و نسخه برادوی نمایشنامه طعم عسل که برای آن جایزه تونی را دریافت کرد، ظاهر شد.

او که در سال 1929 میلادی در لینکلن شر متولد شد، نخستین بار در سال 1954 در صحنه ظاهر شد و پس از آن در تولید اصلی نمایش سرگرم کننده اثر جان آزبورن در لندن در کنار لارنس اولیویه بازی کرد و سپس در نسخه سینمایی این اثر نیز حضور داشت.

او در سال 1992 میلادی در فیلم آوریل افسون شده به کارگردانی مایک نیوول، نقش خانم فیشر را بازی کرد و برای این اجرا نامزد جایزه اسکار شد و جایزه گلدن گلوب را به دست آورد. دیگر نقش های برجسته او شامل داغ ننگ ، 101 سگ خالدار و چای با موسولینی بود.

جوآن پاورایت از سال 1961 تا زمان درگذشت لارنس اولیویه در سال 1989 همسر او بود و با این چهره برجسته بریتانیا در تئاتر ملی که او تأسیس کرد همکاری نزدیک داشت. مشهورترین چهره هایی که در 2025 از دنیا رفتند

جوآن پلورایت

امیلی دکن بازیگر بلژیکی برنده جشنواره کن به دلیل به بیماری در سن 43 سالگی درگذشت. این بازیگر در ماه اکتبر 2023 فاش کرده بود که به نوعی سرطان غده فوق کلیوی مبتلا شده است.

او برای اولین نقش خود در فیلم روزتا ساخته برادران داردن برنده جایزه بهترین بازیگر زن در جشنواره کن شد و در ادامه، جوایز متعددی برای حضور در فیلم های عمدتا فرانسوی زبان از جمله دختر روی قطار (2009) در کنار کاترین دنوو و درام بچه های ما (2012) دریافت کرد.

او در سال 2024 به جشنواره فیلم کن بازگشت تا بیست و پنجمین سالگرد موفقیت خود را در این جشنواره با برادران داردن جشن بگیرد و همچنین از فیلم انگلیسی زبان زنده بمان که در همان سال اکران شد، رونمایی کند.

امیلی دکن

یژری بارتوشکا، رییس جشنواره فیلم کارلووی واری و بازیگر برجسته سینمای چک در سن 78 سالگی درگذشت.

بارتوشکا که در 24 مارس 1947 به دنیا آمد، تحصیلات خود را در آکادمی موسیقی و هنرهای نمایشی یاناچک در شهر برنو به پایان رساند و فعالیت حرفه ای خود را در تئاتر هوسا نا پرووازکو آغاز کرد. از دهه 1970 تا 1990، او در صحنه تئاترهای معتبر کشور، از جمله تئاتر روی نرده ها ، حضور پررنگی داشت و در همین دوره در نخستین فیلم خود به نام زمین بازی (1975) بازی کرد.

بارتوشکا با بازی در فیلم های مطرحی چون سکال باید بمیرد ، همه عزیزان من و نظریه ببر به شهرت رسید. او برای بازی در نقش مکمل در فیلم همه عزیزان من موفق به کسب جایزه شیر چک شد و یک سال بعد نیز برای بازی در سکال باید بمیرد در همان بخش نامزد شد.

بارتوشکا از سال 1994 ریاست جشنواره بین المللی فیلم کارلووی واری را بر عهده گرفت؛ جشنواره ای که با سابقه ای نزدیک به جشنواره کن، دومین جشنواره قدیمی اروپا محسوب می شود. او با همکاری هنرمندان و منتقدان از جمله اوا زائورالووا، مدیر هنری فقید جشنواره، توانست کارلووی واری را از یک رویداد محلی نیمه فعال به یکی از مقصدهای معتبر جهانی برای فیلمسازان، منتقدان و علاقه مندان سینما تبدیل کند.

اوا در طول دوران کاری خود در بیش از 175 نقش سینمایی و تلویزیونی مقابل دوربین رفت و در دو پروژه نیز تهیه کننده بود.

مارسل اوفولس، کارگردان مستند برنده جایزه اسکار که پرده از همکاری فرانسه با نازی ها در دوران جنگ جهانی دوم برداشت، در سن 97 سالگی درگذشت.

او فرزند ماکس اوفولس، فیلمساز نامدار آلمانی بود که با فیلم مستند مصیبت و همدردی (1969) درباره شهر اشغالی کلرمون-فران در دوران حکومت ویشی، فرانسه را در شوک فرو برد. این مستند با استفاده از پازلی از مصاحبه ها و فیلم های خبری آرشیوی، نشان داد که همکاری با نازی ها تا چه اندازه گسترده بوده است؛ از آرایشگرهای ساده گرفته تا اشراف زادگان و نخبگان جامعه.

با وجود اینکه این فیلم بیش از چهار ساعت طول داشت، در زمانی که مستندها به ندرت روی پرده سینما نمایش داده می شدند، توجه نسل جدیدی از مخاطبان را جلب کرد و باعث صف های طولانی در سینماها شد.

اوفولس در سال 1963 با ساخت فیلم داستانی پوست موز با بازی ژان-پل بلموندو و ژان مورو، نخستین تلاش خود را در عرصه سینمای داستانی انجام داد؛ اما با شکست مواجه شد و به سمت مستندسازی رفت. او توسط تلویزیون عمومی فرانسه استخدام شد و در همین مسیر به مستند روی آورد.

مارسل اوفولس

گراهام گرین، بازیگر پرکار و پیشگام بومی کانادایی که با فیلم رقصنده با گرگ ها به شهرت جهانی رسید، در سن 73 سالگی در بیمارستانی در تورنتو پس از یک دوره بیماری طولانی درگذشت.

نقطه عطف زندگی هنری او زمانی بود که کوین کاستنر در فیلم اسکاری رقصنده با گرگ ها (1990) نقش پزشک و شمن واقعی قبیله لاکوتا، کیکینگ برد ، را به او سپرد. این نقش برای گرین نامزدی اسکار و آغاز مسیر پررنگ حضورش در هالیوود را به همراه داشت. پس از آن در فیلم های متعددی از جمله مسیر سبز (1999)، جان سخت 3 (1995)، ماوریک (1994)، قلب تندر (1992) و حماسه گرگ و میش: ماه جدید (2009) نقش آفرینی کرد.

گراهام گرین

تاتسویا ناکادای، بازیگر بزرگ و ماندگار سینمای ژاپن که با نقش آفرینی در شاهکارهایی چون آشوب و سه گانه وضع بشر به شهرت جهانی رسید، در 92 سالگی درگذشت.

او در کارنامه ی خود بیش از 100 نقش سینمایی دارد. یکی از ماندگارترین نقش هایش، بازی در فیلم آشوب به کارگردانی آکی را کوروساوا (1985) بود که در آن نقش ارباب هیده تورا ایچیمونجی را ایفا کرد. این فیلم که در ژاپن قرون وسطی می گذرد، داستان یک جنگسالار سالخورده را روایت می کند که پس از کناره گیری از قدرت، امپراتوری اش را میان سه پسرش تقسیم می کند، اما فرزندانش در پی قدرت طلبی بر علیه یکدیگر و حتی پدر خود وارد عمل می شوند.

پیش از آشوب ، ناکادای در سه گانه وضع بشر ساخته ی کارگردان ماساکی کوبایاشی نقش آفرینی کرده بود. ناکادای در طول دوران کاری اش 11 بار با کوبایاشی همکاری کرد.

سه گانه ی وضع بشر که از حماسه های جنگی بزرگ سینمای ژاپن به شمار می رود، بر محور شخصیت کاجی (با بازی ناکادای) می چرخد؛ یک صلح طلب ژاپنی که می کوشد در فضای دیکتاتوری و سرکوبگر ژاپن دوران جنگ جهانی دوم زنده بماند. این سه گانه شامل سه فیلم بود: عشق برتر (1959)، راهی تا ابدیت (1959) و دعای یک سرباز (1961).

ناکادای همچنین در فیلم هاراکیری (1962) نیز ظاهر شد؛ فیلمی دیگر از کوبایاشی که درباره یک سامورایی است که برای انجام مراسم سپوکو (خودکشی آیینی سامورایی ها) به کاخ یک ارباب فئودالی می آید و در جریان ماجرا، او گذشته ی خود را برملا می کند.

از دیگر نقش های برجسته ی ناکادای می توان به فیلم های کاگه موشا (1980)، یوجیمبو (1961)، سانجورو (1962) و شمشیر مرگ (1966) اشاره کرد.

تاتسویا ناکادای

آرتور کوهن، تهیه کننده برجسته و مستقل سینما بود که با سه جایزه اسکار و همکاری با فیلمسازانی چون ویتوریو، نقشی ماندگار در تاریخ سینمای جهان ایفا کر و در 98 سالگی درگذشت.

او برای سه فیلم مستند، موفق به دریافت جایزه اسکار شد: مستند آسمان بالای سر و لجن زیر پا در سال 1961 (به صورت مشترک با رنه لافویت)، رویای آمریکایی در سال 1990 (به صورت مشترک با باربارا کاپل) و یک روز در سپتامبر در سال 1999) به صورت مشترک با کوین مک دونالد).

کوهن بین سال های 1967 تا 1973 در شش فیلم با ویتوریو دسیکا، استاد بزرگ سینمای ایتالیا، همکاری کرد؛ از جمله باغ فینزی کونتینی (1970). این درام که بر زندگی یک خانواده یهودی در ایتالیای فاشیستی تمرکز دارد، خرس طلایی جشنواره فیلم برلین و جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی زبان را از آن خود کرد.

او همچنین ژان-ژاک آنو را کشف کرد و نخستین فیلم او، سیاه و سفید رنگی (1976)، یک کمدی تلخ درباره درگیری میان استعمارگران فرانسوی و آلمانی را تهیه کرد. او سپس با ریچارد دمبو در فیلم حرکت خطرناک (1984)، یک تریلر روان شناختی درباره شطرنج، همکاری کرد. هر دو فیلم موفق به کسب اسکار بهترین فیلم خارجی زبان شدند.

از دیگر آثار تهیه شده توسط کوهن می توان به دو بیت (1995) با بازی آل پاچینو، دروغ های سفید (1997)، دستمال زرد (2008) و فرزندان هوانگ شی (2008) اشاره کرد.

آرتور کوهن