کیت وینسلت از تجربه بدن نکوهی در سال های نوجوانی و آغاز بازیگری اش سخن گفته و افشا کرده که به او گفته می شد تنها برای نقش های دختر چاق مناسب است؛ اظهارنظرهایی که به گفته خودش، در 19سالگی باعث شد تقریباً چیزی نخورد.

به گزارش خبرآنلاین، این بازیگر که نخستین تجربه کارگردانی اش با فیلم خداحافظ جون این ماه منتشر شده، گفته است در سال های ابتدایی فعالیت حرفه ای اش بارها به خاطر ظاهرش از سوی همکلاسی ها و حتی معلمان مورد تحقیر قرار گرفته است. او به ویژه به یاد می آورد که یکی از معلمان تئاترش به او گفته بود اگر به بازی در نقش های دختر چاق رضایت دهد، می تواند آینده ای در این حرفه داشته باشد.

وینسلت گفت علاقه اش به بازیگری از کودکی و با دیدن عکس های سیاه وسفید پدربزرگ و مادربزرگش روی صحنه تئاتر شکل گرفت. با این حال، در دوران آموزش اغلب به او نقش های فرعی داده می شد؛ موضوعی که خودش می گوید در آن زمان چندان برایش مهم نبود.
او توضیح داد: واقعاً هیچ وقت آرزوی بازی در نقش های اصلی را نداشتم. اما تأکید کرد که نگاه قالبی به اندامش، مسیر حرفه ای اش را محدود می کرد. به گفته او، معلمش به صراحت گفته بود: اگر حاضر باشی به بازی نقش های دختر چاق قانع شوی، آینده شغلی خواهی داشت.

وینسلت با اشاره به جایگاه کنونی اش افزود: حالا به من نگاه کنید. چیزهایی که بعضی ها به بچه ها می گویند واقعاً وحشتناک است.

این بازیگر در گفت وگو با برنامه لوح های جزیره متروک رادیو بی بی سی 4 همچنین از آزارهای دوران مدرسه سخن گفت و توضیح داد که به خاطر اندامش مورد تمسخر قرار می گرفت، لقب های تحقیرآمیز به او می دادند و حتی یک بار او را در کمد کلاس هنر حبس کردند.

وینسلت که در 16سالگی مدرسه را ترک کرد و هم زمان نخستین نقش سینمایی اش را در فیلم موجودات آسمانی به کارگردانی پیتر جکسون به دست آورد، گفت این تجربه ها باعث شد خیلی زود پوست کلفت شود.

او افزود این فشارها بعدها به مشکلاتی جدی در رابطه با بدنش انجامید؛ از جمله رژیم های غذایی مقطعی از 15 تا 19سالگی. به گفته خودش، در 19سالگی تقریباً چیزی نمی خورد و اکنون آن دوره را ناسالم و پشیمان کننده می داند.

وینسلت تأکید کرد که در برابر آزارها، تمام تمرکزش را بر بازیگری و دنیای خلاقانه خارج از مدرسه گذاشت: نمی گذاشتم مسیر زندگی ای را که مصمم بودم در آن حرکت کنم خراب کنند.
او در پایان افزود: و خوشبختانه خانواده ای دوست داشتنی داشتم که به خانه شان برمی گشتم.