احمد علم الهدی، امام جمعه مشهد، روز جمعه در خطبه های نماز جمعه با استناد به کتابی با عنوان رایحه مرگ که به تازگی منتشر شده است، مدعی شد که سانحه سقوط هلیکوپتر ابراهیم رییسی، عملیات موساد برای ترور او بوده است. آیا این ادعا که خلاف روایت رسمی است، حقیقت ماجراست؟

به گزارش یورونیوز، اخیرا کتابی با نام رایحه مرگ؛ کتابچه راهنمای عملیات مهلک موساد داخل ایران (Scent of Death; Handbook of Mossad’s Shattering Operations Inside Iran) منتشر شده که مدعی است به جزییات فنی، اطلاعاتی و اجرایی عملیات موساد در ایران، از جمله جنگ 12 روزه پرداخته است.

بنابر اطلاعات موجود در گوگل بوکس (Google Books) و آمازون (Amazon) نویسنده این کتاب اسحاق گلداشتاین و ناشر آن خصوصی معرفی شده است.

تاریخ انتشار این کتاب در آمازون اول دسامبر سال جاری ذکر شده است. اما نکته عجیب این است که اطلاعات زندگی نامه به اشتباه منتشر شده و نام سیمون بکت، نویسنده رمانی با نام مشابه رایحه مرگ آمده است و اطلاعات بیشتری از اسحاق گلداشتاین در دسترس نیست.

احمد علم الهدی، امام جمعه مشهد و پدر همسر ابراهیم رییسی، رییس جمهوری سابق ایران، روز جمعه در خطبه دوم نماز جمعه مشهد گفت: [ابراهیم رییسی] را متاسفانه با یک حرکت ناجوانمردانه ترور کردند و در کتابی که اخیرا منتشر کردند، جزییات ترور او را توضیح دادند.

کانال آقای علم الهدی در پیام رسان ایتا با بازنشر سخنان او تصویر کتاب رایحه مرگ؛ کتابچه راهنمای عملیات مهلک موساد داخل ایران را منتشر کرد.

اگرچه روایت رسمی جمهوری اسلامی ایران از سانحه سقوط هلیکوپتر ابراهیم رییسی که به فوت (شهادت) او ، حسین امیرعبداللهیان، وزیر خارجه دولتش و چند مقام دیگر انجامید، این است که این سقوط صرفا حادثه بوده و در شرایط بد جوی اتفاق افتاده است، این نخستین بار نیست که یکی از مقامات جمهوری اسلامی ایران آن را عملیات ترور موساد می خواند.

کمی پس از پایان جنگ 12 روزه، محمد صدر، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در مصاحبه ای گفت که ابراهیم رییسی توسط اسراییل ترور شده است. آقای صدر گفت: لحظه ای که آقای رییسی را زدند، اگرچه تئوری های مختلفی وجود داشت، من از همان لحظه اول گفتم که این کار اسراییل بود و دارد زمینه سازی می کند.

او درباره علت این ادعای خود گفت که از طریق ارتباطاتی که با حزب الله دارد، می داند که حزب الله و اسراییل از روشی به نام ارسال پیام در صحنه عمل استفاده می کنند. او افزود: یعنی یک عملیات انجام می دادند که می فهمیدند طرف مقابل از این عملیات چه برداشتی می کند، در نتیجه پیام منتقل شده بود.

آقای صدر گفت: من روزی که آقای رییسی را زدند، گفتم که این کار اسراییل بود و دارد پیام می دهد.

او افزود که سندی بر این ادعای خود ندارد و تحلیلی این موضوع را مطرح می کند.

فصل نخست کتاب رایحه مرگ به سانحه سقوط هلیکوپتر ابراهیم رییسی اختصاص دارد.

در بخشی از آن آمده است: [به رغم روایت رسمی] در راهروهای خاموش موساد محاسبه ای دیگر در حال انجام بود. مرگ یک رییس جمهوری مستقر هرگز اتفاقی ساده نیست و مرگ ابراهیم رییسی ردپای ظریف و تقریبا نامحسوس اقدام فعالانه ای که استادانه اجرا شده است را با خود داشت. عملیات طوری طراحی شده بود که به عنوان خواست خدا یا بدشانسی جلوه کند.

بنابر این کتاب، موساد می دانست که آقای رییسی اغلب با وجود هوای نامساعد بر پروازها اصرار داشته و به پروتکل ها بی اعتنایی می کرده است.

در این کتاب آمده است: مساله کلیدی یافتن تلاقی روال عادی، دارایی شکننده و آب وهوای نامساعد بود. سفر آقای رییسی به مرز ایران و آذربایجان برای افتتاح سد چنین فرصتی را فراهم کرد. پرواز برگشت بر فراز منطقه ای ناهموار و مرتفع بود که به تغییرات سریع آب وهوایی معروف بود. این شرایط زمینه بی نظیری برای عملیات بود.

به گفته این کتاب، خرابکاری مستقیم روی هلیکوپتر راهبرد پرخطر و با احتمال کم موفقیت بود. زیرا هلیکوپتر حفاظت می شد و هرگونه دستکاری فیزیکی که ردی بر جا می گذاشت، حکم اعلان جنگ را داشت و می توانست تلافی فوری را در پی داشته باشد. به گفته کتاب، روش احتمالی طوری طراحی می شد که رد پزشکی قانونی برجای نگذارد.

نکته قابل توجه این است که کتاب از هیچ کدام از موضوعات با قطعیت صحبت نمی کند و مدام از روش های احتمالی سخن می گوید.

به گفته کتاب، دو احتمال اصلی درباره شیوه عملیات موساد وجود دارد. یکی این که یک بازیگر دولتی بسیار پیشرفته می توانست دستکاری نرم افزاری یا نفوذ به زنجیره نگهداری و تامین، داده های ناوبری را به شکل نامحسوس دچار اختلال کند. این اختلال در شرایط دید محدود، خطر گم کردن وضعیت فضایی را بالا می برد و می تواند به برخورد کنترل شده با زمین (CFIT) منجر شود.

احتمال دوم این که با اتکا به جنگ الکترونیک، سامانه های موقعیت یابی و ارتباطی هلیکوپتر به گونه ای هدف گرفته شوند که خدمه، در مه تصویری نادرست از موقعیت خود دریافت کنند و هم زمان ارتباط موثر با کنترل زمینی مختل شود. نتیجه این امر انزوا و سردرگمی در شرایط اضطراری است.

به گفته کتاب، هلیکوپترهای بل 212 که همان هلیکوپتر آقای رییسی بود، به مجموعه ای از سیستم های الکترونیکی ناوبری هوایی و حسگرها متکی هستند و یک عامل دولتی می توانست با طراحی یک بدافزار که از قبل به سیستم نفوذ کند و آن را تا زمان عملیات در حالت غیرفعال نگه دارد.

عملکرد این بدافزار نامحسوس است و موتورها را ناگهان خاموش نمی کند، بلکه در داده های حسگرهای حیاتی به صورت خاموش اختلال ایجاد می کند. یعنی ارتفاع سنج خلبان، که برای ناوبری در دید کم بسیار مهم است، می تواند داده های نادرستی را دریافت کند و هلیکوپتر را صد متر بالاتر از آنچه واقعا بود نشان دهد. نشانگر افق مصنوعی، که جهت هلیکوپتر را نسبت به زمین را نشان می دهد، می تواند به آرامی چند درجه منحرف شود.

در این شرایط، اگرچه روی نشانگرهای هلیکوپتر همه چیز عادی است، اما در واقعیت اوضاع شکل دیگری اتفاق می افتد.

در کتاب آمده است: یک خلبان ماهر در هوای صاف ممکن است متوجه این اشتباهات شود و آن را اصلاح کند، اما در هوای مه آلود منطقه، اطلاعات متناقض حسگرها سردرگمی مکانی فاجعه باری ایجاد می کند و خلبانان، با اعتماد به ابزارهای معیوب خود، هلیکوپتر را مستقیما به سمت عوارض زمین پرواز می دهند.

به گفته این کتاب، در این روش، یک واحد عملیاتی موساد در مکانی مخفی در آذربایجان یا از طریق پهپادی بر فراز دریای خزر می توانست یک سامانه جعل سیگنال جی پی اس (GPS) در فاصله عملیاتی مستقر کند. این فناوری سیگنال را مختل نمی کند، بلکه آن را جعل می کند. این سامانه با پخش سیگنال جی پی اس قوی تر و جعلی بر سیگنال واقعی دریافتی هلیکوپتر غلبه می کرد و به تدریج باعث انحراف از مسیر می شد.

همزمان، یک الکترونیکی تهاجمی تر می توانست سیستم های ارتباطی هلیکوپتر را هدف قرار دهد. با مختل کردن فرکانس های خاص مورد استفاده برای تماس رادیویی با کنترل زمینی، ماموران ضمن منزوی کردن هلیکوپتر اطمینان حاصل می کردند که هیچ گونه تماسی از سوی خلبانان دریافت نشود.

در این صورت، خلبانان در مه گم می شدند. سامانه های ناوبر هلیکوپتر نادرست عمل می کرد و وسایل ارتباطی نیز از کار افتاده بود. درنتیجه آن ها کاملا تنها بودند و سرنوشتشان رقم می خورد.

به گفته کتاب، عنصر نهایی این عملیات محیط بود. بخش هواشناسی موساد می توانست پیش بینی دقیقی از مسیر و بازه زمانی ارائه دهد و وضعیت مه آلود را پیش بینی کند. سپس دستکاری سایبری یا الکترونیک می توانست طوری زمان بندی شود که در این پرواز عمل کند.

در این کتاب آمده است: بلافاصله پس از سانحه، کار موساد نه پذیرش مسئولیت، بلکه تقویت روایت سانحه بود. اشاره های ظریفی از طریق کانال های اطلاعاتی و رسانه های همسو می توانست پخش شود؛ گزارش هایی درباره سن ناوگان هلیکوپتری، کمبود قطعات یدکی به دلیل تحریم ها، تردید خلبان برای پرواز و خطرهای ناشی از وضعیت آب وهوای منطقه. عملیات طوری طراحی شده بود که خود را پنهان کند.

به گفته این کتاب، در این شرایط تمام تحقیقات انجام شده از سوی ایران ناگزیر به شواهدی از نگهداری ضعیف از هلیکوپترها و وضعیت بد آب وهوایی می رسید، زیرا این ها تنها عناصر واقعی بودند. اما لایه های پنهان دستکاری دیجیتال یا الکترونیک تقریبا از همه پنهان می ماند. کسانی هم که به آن تردید داشتند، هیچ گاه نمی توانستند با قطعیت از آن صحبت کنند.