انتشار متن 33 صفحه ای استراتژی امنیت ملی 2025 ایالات متحده آمریکا با واکنش های متعددی در سراسر جهان مواجه شد. استراتژی جدید امنیت ملی آمریکا در دولت دوم ترامپ، به شکل واضح عبور از رویکردهای سنتی آمریکا در نقاط مختلف جهان است.

به گزارش هم میهن، انتشار سند استراتژی امنیت ملی 2025 ایالات متحده از یک سو باعث خشم متحدان اروپایی واشنگتن، تردید چین و روسیه در مورد اهداف بلندمدت آمریکا، نگرانی کشورهای آمریکای لاتین از صراحت سند در تلاش آمریکا برای مداخله و اعمال نفوذ در سیاست این کشور شد و از سوی دیگر در خاورمیانه نیز با واکنش های متناقضی مواجه شد. از یک سو مقام ها و دیپلمات های کشورهای عربی جنوب خلیج فارس از این استراتژی جدید استقبال کردند و آن را تحسین کردند و از سوی دیگر محافل سیاسی و اندیشکده های اسراییلی این سند را با بدبینی نشانه ای از کاهش حمایت آمریکا از اسراییل تعبیر کردند.

در این سند انتقادهای تندی از اروپا شده است و استراتژیک امنیتی ایالات متحده آمریکا بر نیم کره غربی و قاره آمریکا و تهدیدهای مستقیم علیه امنیت ملی آمریکا متمرکز شده است. نکته مهم در این سند، اعلام رسمی پایان اولویت خاورمیانه در سیاست خارجی آمریکا است.

در متن سند به وضوح قید شده است که روزگاری که خاورمیانه بر سیاست خارجی آمریکا سایه افکنده بود، اعم از برنامه ریزی های کلان یا اقدامات اجرایی روزمره، سپری شده است. سند استراتژی امنیت ملی آمریکا در مورد دلیل این تغییر رویکرد توضیح می دهد: این تغییر نه به دلیل بی اهمیت شدن خاورمیانه، بلکه به این خاطر است که این منطقه دیگر آن عامل آزاردهنده همیشگی و منبع بالقوه فاجعه های قریب الوقوع که زمانی بود، نیست.

در عوض، خاورمیانه در حال تبدیل شدن به عرصه ای برای مشارکت، دوستی و سرمایه گذاری است؛ روندی که باید از آن استقبال و به آن کمک کرد. خروج آمریکا از فهرست تهدیدهای فوری و خارج شدن از دستور کار روزمره و بلندمدت امنیت ملی آمریکا به معنای تغییر مفهوم خاورمیانه در سیاست خارجه آمریکا است.

دنیس راس، دستیار ویژه رییس جمهور پیشین آمریکا در خصوص جایگاه خاورمیانه در استراتژی امنیت ملی 2025 آمریکا برای اندیشکده واشنگتن می نویسد: رویکرد سیاست جدید دولت ترامپ به خاورمیانه که در استراتژی امنیت ملی اخیر منتشر شده است به صورت مؤثر تمرکز ایالات متحده را از حضور نظامی، مبارزه با تروریسم و ادغام امنیتی به سمت شراکت، دوستی و سرمایه گذاری تغییر می دهد.

استراتژی امنیت ملی جدید ایالات متحده با انتقاد از دولت های پیشین به دلیل تلاش برای رسیدگی به تمامی مسائل و درگیری های جهانی، این رویکرد را غیرواقع بینانه خواند. این سند بر اهمیت اولویت بندی تاکید کرده و خاطرنشان می کند که سیاست خارجی باید به جای مدیریت هر مشکل جهانی، بر حفاظت از منافع حیاتی ملی تمرکز کند.

از متن این سند بر می آید که دولت ترامپ کلیه منازعه ها و تهدیدها در منطقه خاورمیانه را حل شده یا در آستانه حل شدن می داند. این سند هرچند در پیروی از رویکردهای پیشین واشنگتن، ایران را همچنان بزرگ ترین منبع بی ثباتی در منطقه توصیف می کند، اما تاکید می کند که بعد از جنگ تحمیلی اسراییل و عملیات پتک نیمه شب در خرداد و تیر سال جاری علیه ایران، این تهدید تا حد زیادی از بین رفته است.

این سند منازعه غزه را نیز با آتش بس ترامپ پایان یافته تلقی می کند و اشاره ای به منازعه های دیگر جاری در منطقه نمی کند. بسیاری از تحلیل گران این شکل از مفروض گرفتن پایان منازعه ها و تهدیدها در خاورمیانه را ساده لوحانه و ساده انگارانه می دانند.

اندیشکده مرکز سوفان در ارزیابی این سند می نویسد: این سند راهبردی، بدون آنکه صراحتاً بیان کند، تلویحاً چنین القا می کند که تیم ترامپ جنگ غزه، درگیری اسراییل و حزب الله در لبنان، تهدید حوثی ها در یمن و بی ثباتی در سوریه پس از اسد را یا کاملاً پایان یافته و یا در مسیر حل وفصل نهایی می بیند.

با این حال، کارشناسان به موانعی اشاره می کنند که همچنان مانع از دستیابی به یک توافق نهایی در درگیری غزه است؛ آن ها استدلال می کنند که تنش های منطقه بدون مشارکت مستقیم و مستمر دیپلماتیک، اقتصادی و احتمالاً نظامی ایالات متحده به طور کامل حل نخواهند شد.

برخی دیگر نیز معتقدند که این سند، احتمال بروز غیرمنتظره درگیری های جدید را نادیده گرفته است. الکساندرا بل، مدیرعامل بولتن دانشمندان هسته ای نیز در مقاله ای به تناقض در سند استراتژی امنیت ملی اشاره می کند و می نویسد: هرچند ترامپ در موضوع هسته ای فاقد دانش و فصاحت برخی از رییس جمهورهای پیش از خود است، اما اظهارات مکرر و اغلب شخصی اش درباره تهدیدات هسته ای و در مقابل، فقدان محتوای هسته ای در سند راهبردی امنیت ملی (NSS)، نشان دهنده گسست ترامپ و کارکنان اوست.

این گسست در جای دیگری از سند نیز، در ارزیابی اثربخشی حمله ایالات متحده به تأسیسات هسته ای ایران، خود را نشان می دهد. رییس جمهور در مقدمه مکتوب خود بر این سند می نویسد: ما ظرفیت غنی سازی هسته ای ایران را نابود کردیم، درحالی که در متن اصلی سند آمده است که ایالات متحده برنامه هسته ای ایران را به میزان قابل توجهی تضعیف کرد.

هرچند در این سند بر اساس ادبیات سنتی چند دهه گذشته، از جمهوری اسلامی ایران به عنوان بزرگ ترین منبع بی ثباتی در منطقه یاد شده است، اما بلافاصله یادآور می شود که بر اساس حملات اسراییل در ماه ژوئن و عملیات موسوم به پتک نیمه شب توسط آمریکا، توانمندی های ایرانی به شکل قابل توجهی از بین رفته است.

این شکل از صورت بندی باعث می شود که عملاً موضوع ایران به یک تهدید مربوط به گذشته تقلیل پیدا کند و نشان می دهد که ایده بنیادین دولت ترامپ این است که با توجه به اتفاق های دو سال دیگر تهدیدی از سوی ایران متوجه امنیت ملی آمریکا نیست.

در واقع دولت ترامپ مسئله ایران را در این سند یک موضوع تمام شده جلوه داده است. مشخص نیست که عبارات این سند تا چه اندازه در سیاست های عملی دولت آمریکا ترجمه شود، اما بر اساس سند استراتژی امنیت ملی، واشنگتن دیگر ضرورتی برای مداخله در منطقه علیه ایران نمی بیند.

لئون هادار، تحلیل گر مسائل بین الملل در آسیا تایمز می نویسد: این راهبرد مدعی است که ایران بر اثر اقدامات نظامی اسراییل از 7 اکتبر 2023 و همچنین عملیات ایالات متحده موسوم به عملیات پتک نیمه شب در ژوئن 2025 که ظاهراً باعث تخریب برنامه هسته ای ایران شده، به شدت تضعیف شده است.

این ادعا، اگرچه توسط منابع مستقل تأیید نشده، اما منطق استراتژیک لازم برای کاهش حضور نظامی آمریکا در منطقه را فراهم می کند. از دیدگاه اسراییل، اگر این ادعا درست باشد، نشان دهنده تغییری بزرگ در چشم انداز تهدیدات ایران است که می تواند پویایی های منطقه را بازتعریف کند.

سند استراتژی امنیت ملی 2025 آمریکا حتی با استراتژی امنیت ملی دولت نخست دونالد ترامپ در سال 2017 نیز تفاوت های فاحشی دارد. در این سند از ایران 3 بار و از اسراییل 6 بار یاد شده است و کره شمالی حتی یک بار هم در این سند مورد اشاره قرار نگرفته است.

مهم ترین تغییر در این استراتژی این است که نگاه به چین به عنوان یک چالش امنیتی اصلی برای آمریکا از این سند حذف شده است و اصلی ترین تهدید امنیتی مستقیم آمریکا، منطقه آمریکای جنوبی و لاتین تعریف شده است. به نوشته الجزیره برخلاف ارزیابی قبلی که در سال 2022 و در دوران ریاست جمهوری جو بایدن منتشر شد، راهبرد امنیت ملی جدید تمرکز اصلی خود را بر چین معطوف نکرده و رقابت با پکن را به عنوان چالش اصلی ایالات متحده معرفی نکرده است.

درحالی که دو راهبرد امنیت ملی گذشته، از جمله سندی که در دوره اول ریاست جمهوری ترامپ منتشر شد، رقابت با چین را اولویت نخست آمریکا می دانستند، در سند جدید این رقابت در جایگاه کانونی و اصلی قرار نگرفته است. با این حال، این سند همچنان بر ضرورت پیروزی در رقابت اقتصادی در آسیا و متوازن سازی مجدد تجارت با چین تأکید می کند و در این راستا، بر لزوم همکاری با متحدان آسیایی، به ویژه هند، برای ایجاد یک وزنه تعادل در برابر پکن پافشاری می کند.

به نوشته الجزیره، دولت ایالات متحده بر سیاست های عدم مداخله تأکید کرده است. این رویکرد بازتاب دهنده بی اعتنایی ترامپ به چندجانبه گرایی و سازمان های بین المللی است و تصریح می کند که واحد سیاسی بنیادین جهان، همچنان دولت-ملت است و خواهد بود.

همچنین ایالات متحده با تقویت برداشت جدید از دکترین مونرو به دنبال بازگرداندن برتری خود در نیم کره غربی است. فراتر از بازداشتن نفوذ خارجی در این منطقه، واشنگتن برای مبارزه با تجارت مواد مخدر و مهاجرت غیرقانونی فشار خواهد آورد و همزمان اقتصادهای خصوصی را تشویق خواهد کرد.

سیاست تشویق اقتصادهای خصوصی به صورت مشخص در اقدام های اخیر آمریکا در مداخله در سیاست داخلی کشورهای آمریکای لاتین، از جمله ونزوئلا، هندوراس، برزیل و آرژانتین در حمایت از سیاستمداران وفادار به ایده های اقتصادی راست گرایانه و مقابله و تحت فشار قرار دادن دولت های چپ گرا مشهود است.

این سیاست ها تا جایی پیش رفته است که در ماه های اخیر نگرانی در مورد اقدام نظامی مستقیم آمریکا علیه حکومت ونزوئلا در صدر اخبار جهانی قرار گرفته است. در این سند آمده است که ایالات متحده از دولت ها، احزاب سیاسی و جنبش های منطقه ای که به طور گسترده با اصول و استراتژی واشنگتن همسو باشند، حمایت کرده و به آن ها پاداش خواهد داد.

همین امروز هم شاهد اقداماتی از سوی ترامپ از جمله درخواست برای عفو ژاییر بولسونارو، رییس جمهور راست گرای پیشین برزیل، ادعای پیروزی ماریا ماچادو، سیاستمدار راستگرای ونزوئلایی در انتخابات این کشور و عفو رییس جمهور پیشین هندوراس و حمایت از نامزد مورد حمایت او در انتخابات هندوراس هستیم. این راهبرد مجدداً تأکید می کند که خاورمیانه دیگر اولویت اول استراتژیک برای ایالات متحده نیست.

ملاحظات گذشته که این منطقه را بسیار مهم می ساخت، یعنی تولید انرژی و درگیری های گسترده، دیگر صدق نمی کنند. با افزایش تولید انرژی در داخل خاک آمریکا، دلیل تاریخی تمرکز این کشور بر خاورمیانه کاهش خواهد یافت.

این سند در ادامه استدلال می کند که درگیری و خشونت در منطقه نیز رو به کاهش است و به عنوان شاهد، به آتش بس در غزه و حمله ایالات متحده به ایران در ماه ژوئن اشاره می کند که به ادعای این سند، برنامه هسته ای تهران را به شکل قابل توجهی تخریب کرده است.

بر اساس این متن، اگرچه درگیری همچنان دردسرسازترین پویایی خاورمیانه است، اما امروزه این مشکل کمتر از آن چیزی است که تیتر اخبار القا می کنند. دولت ایالات متحده آینده ای درخشان برای منطقه متصور شده و معتقد است که خاورمیانه به جای سلطه بر منافع امنیتی واشنگتن، به طور فزاینده ای به منبع و مقصد سرمایه گذاری های بین المللی، از جمله در حوزه هوش مصنوعی، تبدیل خواهد شد.

این سند منطقه را به عنوان مکانی در حال ظهور برای مشارکت، دوستی و سرمایه گذاری توصیف می کند. الجزیره اشاره می کند با این حال، در واقعیت، خاورمیانه همچنان گرفتار بحران و خشونت است.

به رغم آتش بس در غزه، حملات تقریباً روزانه اسراییل ادامه یافته و حملات مرگبار شهرک نشینان و سربازان علیه فلسطینی ها در کرانه باختری اشغالی تشدید شده است. همچنین اسراییل حملات هوایی خود را در لبنان افزایش داده که این امر ترس از یک حمله تمام عیار دیگر به این کشور برای خلع سلاح اجباری حزب اللهِ تضعیف شده را تقویت کرده است.

همزمان با انتشار سند جدید استراتژی امنیت ملی آمریکا، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسراییل قرار است ابتدای هفته آینده، در تعطیلات سال نو برای دیدار با ترامپ به اقامتگاه او در فلوریدا سفر کند. رسانه های آمریکایی گزارش داده اند که نتانیاهو قصد دارد در این سفر پرونده توسعه توان موشک های بالستیک ایران را به رییس جمهور آمریکا ارائه دهد و برای صدور مجوز اقدام نظامی جدید یا مشارکت آمریکا در اقدام نظامی جدید علیه ایران با ترامپ مشورت کند.

مشخص نیست که پاسخ ترامپ به این درخواست نتانیاهو چه باشد، اما آنچنان که از متن سند استراتژی امنیت ملی ترامپ بر می آید، آمریکا قرار نیست دیگر از چنین عملیات هایی توسط اسراییل حمایت کند یا در آنها مشارکت کند. محتوای سند استراتژی امنیت ملی جدید آمریکا با بدبینی و سوءظن در اسراییل مورد توجه قرار گرفته است.

تحلیل گران اسراییلی اعتقاد دارند که اجرای این سند می تواند به شکل بازگشت ناپذیری حمایت های آمریکا را از اسراییل در منازعه های منطقه ای کاهش دهد و فشارها به اسراییل برای پیوستن به فرآیندهای آشتی در منطقه را تشدید کند.

تحلیل گران اندیشکده اسراییلی موسسه مطالعات امنیت ملی (INSS) می نویسند: این روایت که تهدیدات از جانب ایران، عرصه غزه، سوریه و لبنان حل و فصل شده اند، ممکن است مشروعیت اقدامات نظامی گسترده اسراییل در آینده را کاهش دهد.

این امر همچنین می تواند شکاف میان دیدگاه آمریکا برای خاورمیانه و نیازهای امنیتی اسراییل را عمیق تر کند. در نهایت، پیوندهای نزدیک تر میان دولت ترامپ و متحدانش در خلیج فارس و ترکیه، و همچنین اتکای بیشتر به سایر شرکای منطقه ای، ممکن است به فشاری بر اسراییل برای برداشتن گام های سیاسی و امنیتی تبدیل شود که با منافعش در تضاد است؛ به ویژه در حوزه مسائل فلسطین.

این تحلیل ادامه می دهد: ادعاهای بزرگ ترامپ مبنی بر حل تمام مشکلات خاورمیانه، می تواند در آینده برای اسراییل محدودیت ایجاد کند؛ زیرا اگر اسراییل دوباره بخواهد علیه ایران یا غزه اقدامی کند، از نظر دولت ترامپ به عنوان خرابکار پیروزی های آمریکا دیده خواهد شد.

لئون هادار، تحلیل گر مسائل بین الملل در آسیا تایمز می نویسد: دولت آمریکا به صراحت اعلام کرده است که از جنگ های جدید میان اسراییل و دشمنانش، خواه حماس، حزب الله یا ایران، استقبال نخواهد کرد. این مسئله محدودیت جدیدی برای برنامه ریزی های نظامی اسراییل ایجاد می کند.

اگر رهبران اسراییل عملیات های بزرگی را مد نظر داشته باشند - چه کارزاری برای خلع سلاح حزب الله در لبنان و چه ورود مجدد در مقیاس وسیع به مناطق پرجمعیت غزه - نمی توانند روی حمایت خودکار آمریکا یا محافظت در برابر پیامدهای بین المللی حساب کنند.

بعید است در واشنگتن از چنین طرح هایی استقبال چندانی صورت گیرد؛ که این امر به طور بنیادین محاسبات استراتژیکی را که برای دهه ها بر تصمیم گیری های اسراییل حاکم بوده، تغییر می دهد. عبدالعزیز حمدالعویشق، دستیار دبیر کل شورای همکاری خلیج فارس، می نویسد: با توجه به تمرکز این سند بر مفاهیمی چون اول آمریکا، مشارکت در هزینه ها و بیزاری از جنگ، انتظار می رود که ایالات متحده سیاست خود را در قبال اسراییل تغییر دهد؛ کشوری که حتی بیشتر از اروپا از آمریکا سواری مجانی می گیرد.

ایالات متحده بودجه جنگ های اسراییل را تأمین می کند؛ جنگ هایی که به نظر می رسد با سیاست های آمریکا در تضاد است (مانند آنچه در سوریه می گذرد) و در مجموع به منافع ایالات متحده در منطقه آسیب می زند. این واقعیت برای سیاست گذاران و رای دهندگان آمریکایی در حال روشن تر شدن است، اما اقدام عملی بر اساس آن ممکن است زمان بر باشد.

سند استراتژی امنیت ملی 2025 ایالات متحده آمریکا از اساس بر مبنای یک رویکرد جدید نوشته شده است و از رویکرد سنتی دهه های اخیر آمریکا کاملاً فاصله گرفته است. تعریف منافع ملی در این سند به شکل اساسی تغییر کرده و محدودتر شده است.

در این سند اولویت به تهدیدهای فوری و نزدیک (از لحاظ جغرافیایی) به خاک ایالات متحده آمریکا داده شده است و تعهدات مبتنی بر آنچه همواره از سوی آمریکا ارزش ها، ائتلاف ها و خیر جمعی جهانی از جمله ترویج دموکراسی، همکاری در حوزه اقلیم و عدم اشاعه هسته ای عنوان می شد، کنار گذاشته شده اند. دور شدن آمریکا از سیاست های مبتنی بر ترویج دموکراسی، نقش محوری در رویکرد جدید آمریکا در خاورمیانه دارد.

آنچه در این سند واقع گرایی منعطف نامیده شده است در واقع به معنای پذیرش دولت ها و حکومت های منطقه خاورمیانه به شکل موجود و کنار گذاشتن ادعاهای گذشته در خصوص ترویج حقوق بشر و دموکراسی در منطقه است.

این سند در تعریف واقع گرایی منعطف می نویسد: سیاست ایالات متحده در تعامل با سایر ملت ها، نسبت به آنچه دستیابی به آن ممکن و مطلوب است، واقع بینانه خواهد بود. ما به دنبال روابط حسنه و مناسبات تجاری مسالمت آمیز با کشورهای جهان هستیم، بدون آنکه تغییرات دموکراتیک یا اجتماعی دیگری را که با سنت ها و تاریخ آن ها تفاوت فاحشی دارد، بر آن ها تحمیل کنیم.

ما اذعان و تأکید می کنیم که عمل کردن بر اساس چنین ارزیابی واقع بینانه ای، یا حفظ روابط خوب با کشورهایی که سیستم های حکومتی و جوامع شان با ما متفاوت است، به هیچ وجه تناقض یا ریاکاری محسوب نمی شود؛ حتی درحالی که دوستانِ هم فکر خود را برای پایبندی به هنجارهای مشترک مان تحت فشار می گذاریم و با این کار، منافع خود را پیش می بریم.

شاید بتوان گفت که خرسند ترین دولت ها از متن سند منتشرشده توسط دولت ترامپ، حاکمان کشورهای عربی جنوب خلیج فارس بودند که سالیان دراز مجبور بودند با سران آمریکا در خصوص آنچه از سوی آمریکا ترویج دموکراسی و حقوق بشر خوانده می شد جدال کنند.

سند جدید استراتژی امنیت ملی به وضوح سیاست جدید آمریکا را در خاورمیانه بر مبنای تجارت و همکاری های فناوری قرار می دهد؛ اولویت هایی که مورد پسند دولت های دوست ترامپ در منطقه نیز هست. این استراتژی بیان می کند که ترامپ در چشم انداز خود، ادغام نزدیک تر کشورهای خاورمیانه را در صنایع کلیدی ایالات متحده مدنظر دارد؛ صنایعی که مواردی همچون هوش مصنوعی، فرآوری مواد معدنی کمیاب، انرژی هسته ای و فناوری های دفاعی را شامل می شود.

امیلی هاردینگ، معاون اندیشکده آمریکایی مرکز مطالعات استراتژیک و بین الملل (CSIS) می نویسد: در بخش مربوط به خاورمیانه، سلاطین و پادشاهان منطقه از خواندن این عبارات بسیار خرسند خواهند شد: ایالات متحده تجربه گمراه کننده آمریکا در زورگویی به این ملت ها (به ویژه امیرنشین های خلیج فارس) برای رها کردن سنت ها و شیوه های حکومتی تاریخی شان را کنار خواهد گذاشت.

این استراتژی تصریح می کند که اصلاحات را در هر زمان و مکانی که به صورت خودجوش و درونی پدیدار می شود و آمریکا بدون تلاش برای تحمیل آن از بیرون، تشویق می کند و مورد تحسین قرار می دهد. اصطلاح رایج جوانان امروزی که می گویند تو کار خودت را بکن (You do you) اگر قرار بود به یک سیاست خارجی تبدیل شود، اکنون به طور کامل در این راهبرد امنیت ملی ظهور یافته است.

تا زمانی که امکان همکاری دوجانبه وجود داشته باشد، مستبدان هیچ فشاری از سوی ایالات متحده دریافت نخواهند کرد. شایان ذکر است که دولت ریگان نیز مایل بود با رژیم های نامطلوب همکاری کند، اما آن همکاری در راستای هدفی ایدئولوژیک و عمیقاً ضروری بود: شکست کمونیسم. اما هدف نهایی دولت ترامپ، شکوفایی اقتصادی است. عبدالعزیز حمد العویشق، دستیار دبیرکل شورای همکاری خلیج فارس، در یادداشتی برای عرب نیوز، خاورمیانه را تنها نقطه درخشان در سند استراتژی امنیت ملی جدید آمریکا توصیف می کند.

این دیپلمات عرب می نویسد: از این استراتژی به وضوح پیداست که کشورهای شورای همکاری خلیج فارس همچنان یکی از حوزه های تمرکز مهم برای این دولت باقی خواهند ماند، اما نه به دلایل گذشته. این منطقه اکنون عرصه ای برای منافع مشترک، از جمله در حوزه انرژی است؛ چراکه هم ایالات متحده و هم کشورهای عضو شورای همکاری، صادرکنندگان بزرگ انرژی هستند. ترامپ روی آن ها به عنوان شرکای کلیدی در تجارت و سرمایه گذاری حساب باز کرده است؛ از جمله در سرمایه گذاری های سه جانبه که شامل کشورها و مناطق دیگر، مانند آفریقا، می شود.

علی الدین هلال، استاد دانشگاه قاهره در یادداشتی می نویسد: در مقابل، ایالات متحده قصد دارد با این کشورها برای توسعه منافع مشترک در تجارت و سرمایه گذاری همکاری کند، درحالی که بر تعهد واشنگتن به تضمین آزادی کشتیرانی در تنگه هرمز و دریای سرخ تاکید دارد.

این راهبرد از تثبیت زنجیره های تأمین جهانی، جلوگیری از تبدیل شدن منطقه به پناهگاه یا منبع تروریسم علیه منافع یا خاک آمریکا، حفاظت از امنیت اسراییل و گسترش پیمان ابراهیم برای دربرگرفتن سایر کشورهای عربی و اسلامی حمایت می کند. همزمان، ایالات متحده متعهد می شود که از تسلط هر قدرت دیگری بر منطقه جلوگیری کند، بدون آنکه در عملیات های نظامی طولانی مدت یا پرهزینه درگیر شود.

مارکو کارنلوس، سفیر پیشین ایتالیا در عراق نیز در مصاحبه با العربی الجدید گفت: واشنگتن سیگنال می دهد که تنها رابطه ای که واقعاً به دنبال آن در منطقه است، رابطه با پادشاهی های عرب خلیج فارس است؛ یعنی تجارت، سرمایه گذاری و فرصت های بازسازی با پول آن ها. این دیپلمات سابق ایتالیایی افزود: ایالات متحده همچنین نشان می دهد که اکنون رهبران و دولت های منطقه را همان گونه که هستند می پذیرد و به سمت شراکت های عمل گرایانه و معامله محور بر اساس منافع اقتصادی متقابل، و نه ارزش ها، حرکت می کند.

بسیاری از تحلیل گران معتقدند مفروض های این استراتژی مبنی بر اینکه منازعه ها در خاورمیانه پایان یافته اند یا در آستانه حل و فصل کامل قرار گرفته اند، ادعایی ساده لوحانه است. مارکو کارنلوس، سفیر سابق ایتالیا در عراق، در گفت وگو با العربی الجدید می گوید: میان ادعای این سند مبنی بر اولویت جلوگیری از تسلط هر قدرت متخاصمی بر خاورمیانه و اعلام خروج نظامی از منطقه برای تمرکز بیشتر بر فرصت های تجاری و بازرگانی، یک تضاد ذاتی وجود دارد.

او خاطرنشان کرد که با توجه به بحران های جاری در خاورمیانه، این راهبرد امنیت ملی ممکن است بیش از حد خوش بینانه باشد. تریتا پارسی مدیر اجرایی اندیشکده کویینسی در گفت وگو با العربی الجدید با انتقاد از این سند به دلیل معرفی درگیری به عنوان دردسرآفرین ترین پویایی منطقه و برچسب زدن به ایران به عنوان نیروی اصلی بی ثبات کننده منطقه ، استدلال کرد که معرفی تهران به عنوان منبع اصلی ناامنی، پویایی های منطقه ای را بیش از حد ساده سازی کرده و ممکن است باعث تشویق به مداخله نظامی ایالات متحده شود.

پارسی افزود که با تداوم ادبیات چندین دهه ای که ایران را تهدید مرکزی جلوه می دهد، این استراتژی استقرار نیروهای خط مقدم، تعهدات بازدارندگی گسترده و آمادگی برای استفاده از زور را توجیه می کند که مستقیماً با هدف اعلام شده مبنی بر کاهش حضور نظامی در تضاد است.

به نوشته العربی الجدید توصیف ایران به عنوان کشوری که به شدت تضعیف شده، از نظر برخی کارشناسان ساده لوحانه به نظر می رسد و یادآور مقاله جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی وقت، در نشریه فارن افرز (منتشر شده در 2 اکتبر 2023) است که در آن ادعا کرده بود: اگرچه خاورمیانه همچنان با چالش های همیشگی دست به گریبان است، اما منطقه آرام تر از دهه های گذشته است.

5 روز بعد از انتشار این مقاله حمله 7 اکتبر حماس به سرزمین های پیرامون نوار غزه رخ داد و نسل کشی اسراییل علیه فلسطینیان با بیش از 70 هزار کشته در عرض دو سال آغاز شد. نیل کوییلیام، پژوهشگر برنامه خاورمیانه و شمال آفریقا در اندیشکده چتم هاوس در گفت وگو با العربی الجدید، ادبیات سند 2025 درباره ایران را ساده لوحانه و کلی گویانه خواند و استدلال کرد که این متن نشان دهنده سوءبرداشت عمیق از ایران است.

از نظر کوییلیام، راهبرد 2025 عمق چالش های مرتبط با ایران را دست کم گرفته و برداشتی گمراه کننده از ثبات ارائه می دهد. لئون هادار می نویسد: این ارزیابی خوش بینانه ممکن است با واقعیت های میدانی همخوانی نداشته باشد. به رغم ادعاهای مربوط به ثبات منطقه ای، خشونت در جبهه های متعدد ادامه دارد. شکاف میان چشم انداز روشن ارائه شده در این راهبرد و شرایط موجود در میدان، نشان دهنده ارزیابی هایی بیش از حد خوش بینانه و یا تلاشی عمدی برای توجیه خروج استراتژیک از منطقه است.

با این حال برخی کارشناسان عقب نشینی آمریکا از خاورمیانه را اقدامی مثبت تلقی می کنند. تریتا پارسی از اندیشکده کویینسی به العربی الجدید می گوید: به نظرم این تصور که خروج آمریکا منجر به فرو رفتن منطقه در هرج ومرج می شود، باوری غلط است. برعکس، از سال 2017، شاهد الگوی واضحی بوده ایم که تضعیف چتر امنیتی ایالات متحده، به جای هرج ومرج، به دیپلماسی منطقه ای دامن زده است.