اخیراً محققان از یک راز عجیب و جالب توجه درباره مراسم تدفینی که حدود 2 هزار سال قبل برگزار می شد پرده برداشتند. حدود 1800 سال پیش در بریتانیای رومی (بخشی از بریتانیا که در آن زمان تحت تسلط رومی ها بود)، افرادی که اجساد را برای دفن آماده می کردند، یک خمیر شبیه گچ ساخته و آن را بر روی اجساد می مالیدند و اثرانگشت هایی از آنها به جای مانده که هنوز هم قابل مشاهده است.

باستان شناسان دراین باره توضیح دادند که این آثار تازه کشف شده، رویکردی مستقیم و فیزیکی به آداب تدفین در قرون سوم و چهارم پس از میلاد را نشان می دهد.

تیم تحقیقاتی که در پروژه "دیدن مردگان" در دانشگاه یورک مشغول به کار هستند، به بررسی عمل اسرارآمیز استفاده از گچ مایع برای پر کردن تابوت های سنگی و سربی افرادی که در طول امپراتوری روم در یورکشایر زندگی می کرده اند، می پردازند.

گچ یک کانی مبتنی بر کلسیم است که ماده ای کلیدی در گچ کاری و سیمان کاری باستان به شمار می رفت. وقتی گچ حرارت داده شده و با آب مخلوط می شود، تبدیل به مایعی قابل ریختن می شود. وقتی این مایع غلیظ، روی جسد ریخته می شود، سخت شده و یک پوشش یا قالب از فرد متوفی به جای می گذارد که خیلی شبیه به قالب های موجود در پمپیی است.

تا به امروز حداقل 70 جسد پوشیده شده با گچ مایع در منطقه یورکشایر کشف شده است. در دهه 1870 میلادی یک تابوت سنگی در این منطقه پیدا شده بود که تا پیش از این به درستی مورد مطالعه قرار نگرفته بود. اما حالا محققان با بررسی آن به یک سرنخ غافلگیرکننده در مورد روش اعمال گچ مایع دست یافتند: شخصی آن را با دست مالیده بود.

مورین کارول، باستان شناس رومی دانشگاه یورک و پژوهشگر اصلی این پروژه دراین باره گفت: وقتی پوشش را بلند کردیم و شروع به تمیز کردن و انجام اسکن سه بعدی نمودیم، آثار تماس دست و انگشتان را کشف کرده و واقعاً شگفت زده شدیم. آن ها تا قبل از این هرگز دیده نشده بودند و هیچ کس قبلاً این پوشش را از تابوت خارج نکرده بود.

کارول اخیراً در این باره توضیح داد که اعضای تیم قبلاً فرض کرده بود که گچ مایع تا حداقل 150 درجه سانتی گراد حرارت داده شده و بر روی جسد ریخته می شده؛ اما وجود این اثر انگشت ها بدین معناست که مخلوط گچ احتمالاً یک خمیر نرم بوده که شخصی در تابوت آن را با دست بر روی بدن صاف کرده است. گچ بسیار نزدیک به لبه های تابوت مالیده شده بود، به همین خاطر تا زمانی که تیم پوشش را از تابوت خارج نکرده بودند، اثرانگشت ها قابل مشاهده نبود.

طبق گفته کارول، این اثر انگشت ها و نشانه های دست، از تماس نزدیک و شخصی رومی ها با مردگانشان خبر می دهد. او دراین باره توضیح داد: این ها یک رد چشمگیر از فعالیت انسانی هستند که در هیچ زمینه تدفین رومی دیگری مشاهده نشده بود. تا به امروز چنین ردی که بر روی جسد باقی مانده باشد را ندیده بودیم.

این نشانه ها سرنخ های بیشتری در مورد فرد یا افرادی که متوفی را دفن کرده اند را ارائه خواهند کرد و به عنوان مثال ممکن است مشخص شود که آیا یک کفن ودفن کننده حرفه ای برای آخرین بار متوفی را لمس کرده یا یکی از اعضای خانواده او.

کارول در بخش پایانی صحبت هایش گفت: ما امیدواریم که بقایای DNA بالقوه را از اثر دستان به دست آورده و بتوانیم آن ها را موردبررسی قرار دهیم.