کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا برای نخستین بار فرآیند بازگشت مواد پس از فوران خورشیدی را با وضوحی بی سابقه ثبت کرده است. این کشف، کلید درک چگونگی بازیافت انرژی مغناطیسی توسط خورشید و پیش بینی دقیق تر طوفان های خورشیدی مخرب است که می توانند زمین را تحت تأثیر قرار دهند.

به گزارش ایرنا، وبگاه اسپِیس در گزارشی آورده است:

ناسا با کمک کاوشگر خورشیدی پارکر، واضح ترین تصویر از فرآیند شگفت انگیز بازجذب مواد خورشیدی را ثبت کرده است. در این پدیده، مواد پس از فوران از خورشید، مسیری را طی می کنند و دوباره مانند یک بومرنگ به سوی خورشید بازمی گردند.

این مشاهدات نادر، چگونگی بازیابی انرژی مغناطیسی توسط خورشید را نشان می دهد؛ فرآیندی که به شکل گیری طوفان های خورشیدی آینده کمک می کند و ممکن است این امکان را برای دانشمندان فراهم کند که آب و هوای فضایی را با دقت بیشتری پیش بینی کنند.

ویدیوی ثبت شده از تصاویر نزدیک ترین گذر تاریخی کاوشگر پارکر از خورشید در شب کریسمس 2024 میلادی ساخته شده است. در این گذر، فضاپیما تا فاصله 6.1 میلیون کیلومتری سطح خورشید پیش رفت و موفق شد یک شراره خورشیدی را در حال فوران ثبت کند. در این تصاویر، توده ای درخشان از مواد داغ به فضا پرتاب می شود.

مانند بخار نَفَس در یک روز سرد زمستانی، این ابر مواد خورشیدی ابتدا از خورشید دور می شود، سپس رقیق می شود و بخشی از آن به سمت داخل برمی گردد. این مواد بازگشتی توسط خطوط قدرتمند میدان مغناطیسی خورشید که پاره می شوند و دوباره به شکل حلقه های جدیدی بازآرایی می شوند، به دام می افتند و کشیده می شوند.

نور روافی (Nour Rawafi)، دانشمند طرح پارکر، می گوید: پیش از این، نشانه هایی دیده بودیم که مواد می توانند به این شکل به خورشید بازگردند، اما دیدن آن با چنین وضوحی، شگفت انگیز است. این نمای واقعاً مجذوب کننده و روشنگر، نشان می دهد که خورشید چگونه پیوسته میدان های مغناطیسی و مواد تاج خورشیدی خود را بازیافت می کند.

آنچه پارکر مشاهده کرد، خروج جرم از تاج خورشیدی (CME) بود. این فوران های پلاسمای داغ اگر به سمت زمین هدایت شوند، می توانند طوفان های ژئومغناطیسی قدرتمندی ایجاد کنند که شبکه های برق، ارتباطات رادیویی و سامانه های ناوبری ماهواره ای را مختل کنند و هم زمان شفق های قطبی خیره کننده ای بیافرینند.

در تصاویر ثبت شده توسط پارکر، با انبساط خروج جرم از تاج خورشیدی، خطوط میدان مغناطیسی اطراف آن کشیده شدند تا اینکه مانند نخ های یک پارچه کهنه که بیش از حد کشیده شده باشد، پاره شدند. این میدان های مغناطیسی پاره شده بلافاصله دوباره به هم پیوستند و حلقه های عظیمی تشکیل دادند. برخی از این حلقه ها به سفر خود به فضا ادامه دادند و برخی دیگر به سمت خورشید جمع شدند و توده هایی از مواد خورشیدی را در فرآیندی به نام جریان های بازگشتی با خود بازگرداندند.

با بازگشت این مواد، آن ها با میدان های مغناطیسی نزدیک به سطح خورشید برهم کنش می کنند و آن ها را دوباره شکل می دهند. این تغییرات به طور بالقوه مسیر خروج های جرمی آینده را از آن ناحیه تغییر می دهند.

آنجلوس وورلیداس (Angelos Vourlidas)، دانشمند ارشد دوربین WISPR که روی کاوشگر پارکر نصب شده است، می گوید: این تغییرات می تواند تفاوت بین برخورد یک فوران تاج خورشیدی با مریخ یا عبور بی خطر آن از کنار سیاره باشد.

پیش از این نیز، جریان های بازگشتی از راه دور رصد شده بودند، اما تصاویر بی نظیر و نزدیک پارکر، این مواد بازگشتی را در مقیاسی بی سابقه نشان داد. برای اولین بار، دانشمندان توانستند سرعت و اندازه توده های بازگشتی به خورشید را مستقیماً اندازه گیری کنند. آن ها اکنون از این یافته ها برای بهبود مدل های آب و هوای فضایی و درک محیط پیچیده مغناطیسی خورشید استفاده می کنند.

در نهایت، این کار ممکن است به دانشمندان کمک کند تا تأثیر آب و هوای فضایی در سراسر سامانه خورشیدی را در بازه های زمانی طولانی تر از آنچه امروز ممکن است، با دقت بیشتری پیش بینی کنند .