فرارو- ناصر عبداللهی علارغم عمر کوتاهی که داشت، به یکی از مطرح ترین خوانندگان تاریخ معاصر ایران بدل شد. آثار او امروز نیز با وجود گذشت سال ها از مرگش، همچنان مورد استقبال قرار می گیرند.

به گزارش فرارو، کمتر چهره ای را می توان نام برد که به جایگاهی که عبداللهی در موسیقی پاپ معاصر ایران دارد رسیده باشد. او در 10 دی 1349 متولد شد و در 29 آذر 1385، درحالی که تنها 36 سال سن داشت، از دنیا رفت.

اواسط دهه هفتاد بود که برای اولین بار نام ناصر عبداللی به گوش مردم ایران رسید. جوانی جنوبی، با همان لحن صمیمی و صدای پخته ای که چندین سال از سن شناسنامه ای او جلوتر بود. طولی نکشید که این صدا به یکی از صداهای اصلی در حوزه موسیقی پاپ ایران بدل شد. عبداللهی ازجمله خوانندگانی بود که علاوه بر درکی که از موسیقی داشت، از استعداد بی مانندی نیز بهره مند بود.

در بندر عباس، و از پدری کارگر و مادری خانه دار متولد شده بود. از همان روزگار کودکی با لحن های جنوبی موسیقی آشنا شد و تحت تاثیر ابراهیم منصفی قرار گرفت. روح موسیقی محلی جنوب ایران تا پایان عمر نیز در وجود عبداللهی غلیان داشت.

13ساله بود که موسیقی را شروع کرد. با استعدادی که داشت، خیلی زود نواختن گیتار را فراگرفت و همزمان با آن، به خواندن آواز نیز رو آورد. زمانی که در سال های ابتدایی دهه 70 به همراه همسرش به تهران مهاجرت کرد، به ناگاه مورد توجه بسیاری از اهالی موسیقی قرار گرفت. با کمک محمدعلی بهمنی با افراد مختلفی آشنا شد و اولین آلبومش را تولید کرد.

ناصر به یکی از مطرح ترین خوانندگان زمانه اش بدل شده بود. باوجوداینکه او را به عنوان خواننده موسیقی پاپ به یاد می آورند، اما در بسیاری از قطعات او، به ناگاه مرزهای موسیقی پاپ و فولکلور درهم تنیده می شوند. همین اصالت در نگاه به موسیقی بود که کارهای عبداللهی را ویژه می کرد.

اکثر آثار ناصر با همکاری محمدعلی بهمنی ساخته شدند. بهمنی نوشتن بخش زیادی از ترانه های قطعات عبداللهی را به عهده داشت. این همکاری ها ازجمله موفق ترین همکاری ها در چند دهه اخیر در موسیقی ایران بودند و ثمره آن ها تعداد زیادی از ماندگارترین قطعات موسیقی پاپ ایران بود. عبداللهی در انتخاب ترانه و ملودی از وسواس زیادی برخوردار بود. به همین سبب معمولا از ترانه ها و ملودی های متفاوتی در آثارش استفاده می کرد.

اوج شکوفایی برای ناصر عبداللهی در سال های ابتدایی دهه 80 اتفاق افتاد. در این دوره بود که اجراهای زنده بیشتروبیشتری را ترتیب داد و تعدادی از بهترین ترانه هایش را اجرا کرد. بااین وجود، زندگی به فاصله پنج سال از اولین روزهای دهه 80، برای عبداللهی نقشه های دیگری کشیده بود.

آذرماه سال 1385، به ناگاه خبری مبنی بر مرگ ناصر عبداللهی منتشر شد. عبداللهی چندین روز را در کما به سربرد و در نهایت در 29 آذر 1385 به شکل مرموزی از دنیا رفت. مرگ او تا مدت ها برای همه تبدیل به یک علامت سوال شده بود. باوجوداینکه همچنان نیز علت مرگ دقیق عبداللهی مشخص نیست، اما سال ها بعد، محمدعلی بهمنی بخشی از ابهامات را برطرف کرد. بهمنی مرگ عبداللهی را در نتیجه یک نزاع خانوادگی و مضروب شدن وی دانست.