فرارو-گرگ ها معمولاً به عنوان شکارچیانی خشن و بی احساس شناخته می شوند؛ حیواناتی که حیاتشان بر پایه رقابت و تسلط بر قلمرو تعریف شده است. اما یافته های جدید نشان می دهد که گرگ ها در شرایط خاص رفتاری کاملاً متفاوت از خود بروز می دهند.

به نقل از iflscience، مشاهدات اخیر حاکی از آن است که گرگ ها گاهی توله های گله رقیب را نیز می پذیرند و بدون هیچ تبعیضی از آن ها مراقبت می کنند؛ رفتاری نادر که بعد جدیدی از ساختار اجتماعی و غریزه مراقبتی گرگ ها را به نمایش می گذارد.

این رفتار بخشی از ساختار واقعی گله گرگ هاست. برخلاف تصور قدیمی درباره گرگ آلفا و سلطه مطلق این حیوان، گله ها شبیه خانواده ای واقعی هستند که همه اعضا در مراقبت و بزرگ کردن توله ها مشارکت دارند. توله ها پیش از اینکه بتوانند خود شکار کنند، توسط بزرگسالان گله تغذیه و آموزش می بینند؛ از آوردن غذا برای مادر گرفته تا بازی و تمرین مهارت های شکار. پژوهشگران می گویند این غریزه مراقبتی حتی می تواند فراتر از پیوندهای خونی عمل کند.

در برخی شرایط، گله ها توله های غریبه را نیز می پذیرند و جایگاه آن ها در گله با توله های خودی تفاوتی ندارد. جِرمی ساندِرراج، کارشناس پروژه گرگ یلوستون، می گوید: همه توله ها، چه خودی و چه غریبه، به یک اندازه مراقبت می شوند و از جایگاه یکسانی در گله برخوردارند. این رفتار گرگ ها فقط جنبه عاطفی ندارد و به بقای گله و تولیدمثل نیز کمک می کند. برخلاف شیرها که نر تازه وارد توله های قبلی را می کشد، گرگ ها تنها یک بار در سال جفت گیری می کنند و حفظ توله های موجود موجب تقویت گله، حفظ جمعیت و افزایش تنوع ژنتیکی می شود.

علاوه بر این، فیزیولوژی گرگ ها نیز آن ها را به مراقبت از توله ها ترغیب می کند. در فصل توله داری، همه اعضای گله هورمونی به نام پرولاکتین ترشح می کنند که موجب تقویت غریزه مراقبتی می شود. این ویژگی حتی در برنامه های حفاظت از گونه ها به کار گرفته شده است؛ کارشناسان توله های گرگ اسیر را پیش از ده روزگی به گله های وحشی منتقل می کنند تا هم در محیط طبیعی بزرگ شوند و هم بقای گونه و تنوع ژنتیکی آنها حفظ شود. شواهد نشان می دهد که گرگ ها تنها شکارچیان قدرتمند نیستند، بلکه مراقبت و حمایت از توله ها و نسل بعدی نیز از ویژگی های برجسته آن هاست.