فرارو- در تاریخ ادبیات فارسی بسیارند شاعرانی که هرکدام فارغ از میزان شهرتی که دارند، از شاعران توانمند زمانه شان به شمار می روند.

به گزارش فرارو، علی نظمی ادیب یا نظمی تبریزی، علارغم اینکه از شهرت عمومی برخوردار نیست، اما از شاعران خوب قرن گذشته است. به سبب دوستی دیرینه وی با شهریار، معمولا نام او در کنار شهریار دیده می شود.

نظمی ادیب، در 11 مهر 1306 در تبریز متولد شد و در 25 آذر 1402 دار فانی را وداع گفت. غالب اشعار وی را غزلیات فارسی او تشکیل می دهند. نظمی ادیب، در خانواده ای بااصالت متولد شد. پدرش از مشروطه خواهان استان آذربایجان بود. سال های زیادی از تولدش نمی گذشت که به سبب استعدادی که داشت به ادبیات علاقه مند شد. در همان سال های کودکی سرودن شعر را آغاز کرد و در ادامه از محضر استادانی مانند ملک الشعرای بهار و محمدامین ادیب طوسی بهره جست.

باوجوداینکه نظمی ادیب را هرگز نمی توان در زمره شاعران مشهور قرن پیش جای داد، اما وی از شاعران توانایی بود که در محافل ادبی شناخته شده بود. با شاعران بسیار زیادی رابطه دوستانه و نزدیکی داشت. دراین بین ارتباط ویژه ای که با شهریار داشت باعث شده بود که نام او در اکثر مواقع در کنار نام شهریار دیده شود. همین دوستی دیرینه باعث شد تا نظمی ادیب کسی باشد که پیکر شهریار را به خاک می سپارد.

اشعار ادیب، اشعاری استوار و درعین حال ظریف بودند. بااین حال، در روزگاری که ادبیات فارسی در اوج شکوفایی خود بود، کمتر جایی برای وی در بین شاعران سرآمد آن روگار دیده می شد. هرچند که زیبایی کلام او در همان روزگار نیز باعث شده بود تا نام وی برای بسیاری از شاعران تراز اول ادبیات فارسی به نامی آشنا بدل بشود.

آثار زیادی از نظمی ادیب به یادگار مانده است. او علاوه بر سرودن شعر، دستی نیز در پژوهش در حوزه ادبیات فارسی داشت و آثار زیادی را نیز در این زمینه منتشر کرد.