فرارو همزمانی اظهارنظرهای رافائل گروسی مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی و داوید بارنیا، رییس موساد علیه ایران شاید از لحاظ رسمی با یکدیگر ارتباطی نداشته باشد، اما در بطن خود، نشان دهنده حفظ شرایط تهدید از سوی حریف برای ایران است.

به گزارش فرارو، هر چه شرایط پس از جنگ سردتر می شود، طرف های غربی و آژانس فشار خود بر ایران برای دسترسی به سایت های بمباران شده هسته ای و مواد غنی شده 60 درصد را افزایش می دهند. گروسی که در گفتگوهای مختلفش به موضوع ایران اشاره و درباره عدم دسترسی به سایت های فردو، نطنز و اصفهان ابراز نگرانی می کرد، این بار عبارت شمشیر داموکلس را به کار برد که در دنیای سیاست و البته تاریخ سرویس اطلاعاتی اسراییل، معانی مشخصی دارد.

گروسی در گفتگویی با یک رسانه فرانسوی در پاسخ به سوالی مبنی بر این که آیا فکر می کنید امکان ازسرگیری همکاری ایران با آژانس وجود دارد؟ چه دلیلی دارد ایران دوباره به همکاری کامل با آژانس بین المللی انرژی اتمی بازگردد؟ گفت: بدون یک توافق پایدار و عملی، همیشه این تهدید مانند شمشیر داموکلس بالای سر باقی خواهد ماند و هر لحظه ممکن است دوباره مشکل ایجاد شود. بنابراین باید به یک راه حل عملی و پایدار برای همه طرف ها رسید.

بارنیا هم دیروز در یک مراسم اعطای نشان به ماموران موساد، در سخنرانی خود به ایران اشاره کرد. او مدعی شد: اجازه نداده ایم و اجازه نخواهیم داد که یک توافق بد با کشوری که خود را به نابودی اسراییل متعهد کرده انجام گیرد. کشوری که با توسعه سلاح های هسته ای و غنی سازی اورانیوم تا سطح رسیدن به توانایی هسته ای نظامی جهان را فریب داده، به محض یافتن فرصتی، سلاح هسته ای خود را خواهد ساخت.

رییس سرویس اطلاعات خارجی اسراییل سپس با تکرار ادعاهای پیشین درباره ایران، ادامه داد: ایده توسعه بمب هسته ای همچنان در قلب آن ها زنده است. ما مسئولیت داریم اطمینان حاصل کنیم که پروژه هسته ای ایران که با همکاری نزدیک با آمریکایی ها ضربه ای مرگبار دریافت کرد، هرگز احیا نشود. او مدعی شد که ایران می خواهد بار دیگر جهان را با یک توافق بد مانند برجام فریب دهد. در این مراسم که برای تجلیل از 12 مامور موساد برگزار شده بود، نتانیاهو و اسحاق هرتزوگ، رییس جمهور اسراییل هم حضور داشتند.

یدیعوت آحارونوت در گزارش خود به این موضوع اشاره کرد که بارنیا در سخنرانی اش، حمله به جشن حنوکا در سیدنی را به ایران نسبت داد و تهران را گرداننده این حملات و حملات مشابه خواند و وعده داد که انتقام گرفته خواهد شد. امروز هم خبر فوت یک استاد فیزیک هسته ای دانشگاه MIT پس از انتقال به بیمارستان در نتیجه مجروحیت با شلیک چند گلوله منتشر شد. در میان رسانه ها صرفاً نشریه هندوستان تایمز مدعی شد که نونو لوریرو، استاد پرتغالی این دانشگاه که در بروکلاین، ماساچوست در خانه اش هدف گلوله قرار گرفت، در یک خانواده یهودی سفاردی در پرتغال متولد شد.

نونو لوریرو در حال تدریس در MIT

در فضای رسانه های داخلی کشورمان، بر این موضوع تاکید شده که لوریرو طرفدار جدی اسراییل و سیاست هایش بوده و همچنین در شبکه های اجتماعی آمریکایی، تلاشی برای ایجاد ارتباط میان تیراندازی سیدنی، تیراندازی اخیر در دانشگاه براون و قتل این استاد دانشگاه MIT مشاهده شد. تلاشی برای تعریف همه آن ها با عنوان حملات یهودی ستیزانه که اسراییل تلاش زیادی برای ارتباط دادن چنین حملاتی به ایران می کند. اما در رسانه هایی مانند آسوشیتدپرس و پی بی اس اشاره ای به یهودی بودن لوریرو نشده است.

مثال شمشیر داموکلس، برای یادآوری وجود یک تهدید دائمی برای اصحاب قدرت به کار می رود. این حکایت متعلق به یونان باستان است و قصه فردی به نام داموکلس را روایت می کند که از درباریان دیونیزوس دوم، پادشاه سیراکیوز بود. در حکایت، داموکلس فردی چاپلوس و متملق معرفی می شود که روزی به پادشاه می گوید تو مرد خوشبخت و موفقی هستی. پادشاه به او پیشنهاد می کند که یک روز جایشان را با هم عوض کنند تا او هم این خوشبختی را ببیند. در ضیافتی، داموکلس بر تخت پادشاه می نشیند و از همه چیز لذت می برد. اما در پایان ضیافت متوجه می شود که در تمام زمانی که از نشستن بر جای پادشاه لذت می برد، شمشیری متصل به تار موی یک اسب بالای سرش آویزان است. وقتی از وجود شمشیر مطلع شد، همه آن لذت ها را از یاد برد. از پادشاه اجازه خواست که مجلس را ترک کند و هیچ وقت دیگر آرزو نکرد که جای او بنشیند.

در تاریخ عملیات تروریستی موساد هم داموکلس معنی خاصی دارد. در سال 1962 و با گسترش برنامه موشکی مصر، اسراییل به این نتیجه رسید که برنامه مذکور تهدیدی برای این رژیم به شمار می رود. داوید بن گوریون، نخست وزیر وقت اسراییل به موساد ماموریت داد که این تهدید را از بین ببرد. در جریان تحقیقات موساد مشخص شد که بخشی از دانشمندان موشکی آلمان نازی که راکت های V1 و V2 را برای هیتلر ساخته بودند، به استخدام دولت مصر درآمدند و در کنار کارشناسان خارجی دیگر در تاسیساتی محرمانه به نام کارخانه 333 اطراف قاهره مشغول کار بر این برنامه هستند. راکت هایی که قرار بود از زباله های رادیواکتیور در ساخت آن ها استفاده شود. برخی منابع می گویند 250 دانشمند و تکنسین آلمانی در این پروژه درگیر بودند.

عملیات موساد بر اساس ایجاد ترس و تهدید دانشمندان و خانواده های آن ها برای بازگشتشان به اروپا و اکثراً آلمان طراحی شد. اما متن های موجود درباره این عملیات از جمله متن منتشر شده در سایت کتابخانه مجازی یهودی (JEWISH VIRTUAL LIBRARY) این مجوز هم صادر شده بود که اگر اقدامات مبتنی بر تهدید و ایجاد ترس پاسخگو نبود، ماموران موساد می توانند دانشمندانی که به برنامه موشکی مصر کمک می کنند را به قتل برسانند. عملیات داموکلس در سال 1962 آغاز شد و تاکتیک های اصلی آن، آدمربایی و ارسال بمب های پستی بود. بعضی از این اقدامات موفق و بعضی نیز ناموفق بود.

شاخص ترین فردی که در این عملیات به قتل رسید، هاینز کروگ، تاجر آلمانی بود که سابقه کار در پروژه موشکی آلمان نازی را داشت و بعد از جنگ با مصر تجارت می کرد. از او به عنوان نفر اصلی تامین کننده نیازمندی های نظامی و موشکی مصر نام می برند که سپتامبر 1962 در مونیخ ربوده و جسدش هیچ وقت پیدا نشد. فقط دو روز بعد از ربودنش، مرسدس بنز او در خیابان کشف شد. دادگاه آلمان در سال 1973 رسماً او را مرده اعلام کرد.

اما نیوزویک سال 1397 روایت دیگری را منتشر کرد. این مجله آمریکایی مدعی شد که اسراییلی ها گروک را به ربودند و به تل آویو بردند. در این باره نوشته شد: وی به زندان موساد منتقل شد و در معرض شکنجه قرار گرفت. او ابتدا سکوت اختیار کرد اما بعدا اعتراف کرد. کروگ پیشنهاد کرد که به مونیخ بازگردد و به عنوان جاسوس موساد کار کند. بعد از اینکه این دانشمند هرچه را که می دانست به موساد گفت، موساد به این فکر افتاد که چه باید بکند چراکه بازگشت وی به مونیخ بسیار خطرناک بود و او می توانست به موساد خیانت کند و به پلیس خبر بدهد. برای همین ایسر هارییل، رییس وقت موساد آسان ترین راه را انتخاب کرد. او از یکی از زیردستانش خواست کروگ را به مکان دورافتاده ای در شمال تل آویو ببرد و به او تیراندازی کند. بعد از ترور این دانشمند یک هواپیمای نیروی هوایی اسراییل جسد را در دریا انداخت.

نوامبر 1962 هم در جریان انفجار یک بمب پستی به تاسیسات 333، 5 کارگر مصری کشته شدند. بعضی اهداف هم جان سام به در بردند. مانند هانس کلین واچر که سال 1963 کمپینی برای قتل او در سوییس طراحی شده بود اما ناموفق بود. یا استاد دانشگاهی که روی بخش الکترونیک این برنامه کار می کرد و در آلمان غربی و شهر مرزی لوراخ هدف قرار گرفت اما آن هم ناموفق بود.

در جریان تهدید دختر یکی از دانشمندان اصلی در سوییس برای این که پدرش را راضی به بازگشت به آلمان کند، دو نفر دستگیر شدند و از این واقعه به عنوان علت تعطیلی عملیات نام می برند. با افشای عملیات، رسوایی به بار آمد و تلاش های دیپلماتیکی که برای بهبود روابط اسراییل و آلمان غربی در جریان بود را با خطر جدی مواجه کرد. پس از این رسوایی سیاسی که با خشم وزارت خارجه اسراییل روبرو شده بود، بن گوریون دستور توقف عملیات داموکلس را صادر کرد.

ایسر هرئل، رییس وقت موساد مجبور به استعفا و روایت غالب این شد که او تهدید موشکی مصر را زیادتر از واقعیت ارزیابی کرده بود. هدایت این عملیات در موساد بر عهده اسحاق شامیر بود که بعدها دو بار در سال های 1983-1984 و 1986 1992 نخست وزیر اسراییل بود. او هم بعد از توقف عملیات و در اعتراض به فضایی که ایجاد شده بود، از موساد استعفا داد.