فرارو- عبدالکریم سروش یکی از جنجال برانگیزترین روشنفکران دینی معاصر ایران است. زندگی و تفکرات او فرازونیشب های زیادی را پشت سر گذاشته اند.

به گزارش فرارو، تفکرات سروش در طول چندین دهه، بخش وسیعی از سپهر سیاسی-عقیدتی ایران را تحت سیطره خود درآوردند. او ازجمله متفکرانی بود که آثارش بارهاوبارها مورد بازنشر قرار گرفت و تاثیر زیادی بر بخش زیادی از جامعه ایران داشت.

حسین حاج فرج الله دباغ، ملقب به عبدالکریم سروش، در 25 آذر سال 1324 در تهران متولد شد. پدر سروش از کاسبان قدیمی میدان خراسان تهران بود. با ورود به مدرسه علوی و آشنایی با علوم انسانی، نگاه سروش به زندگی تغییر کرد. بااین حال او در دوره ابتدایی تحصیلاتش، به تحصیل در رشته داروسازی پرداخت و در مدرک دکتری اش را در این رشته از دانشگاه تهران دریافت کرد.

در روزگار تحصیل در دبیرستان علوی، تحت تاثیر تفکرات علی اصغر کرباسچیان و رضا روزبه، بنیان گذار و مدیر مدرسه، قرار گرفت و به فلسفه علاقه مند شد. در روزگار نوجوانی، به عضویت انجمن حجتیه درآمد و پس از مدتی از این انجمن منشعب شد. پس از دریافت مدرک دکتری در رشته داروسازی، با تشویق رضا روزبه، به لندن رفت و ابتدا در رشته شیمی و سپس در رشته فلسفه به تحصیل پرداخت. تحصیلات سروش در رشته فلسفه با وقوع انقلاب سال 57 نیمه کاره ماند و به ایران بازگشت.

در سال های ابتدایی انقلاب 57، به عضویت ستاد انقلاب فرهنگی درآمد. در این دوره و با رایزنی های اعضای ستاد انقلاب فرهنگی، تعداد زیادی از استادان دانشگاه های ایران اخراج و استادان دیگری جایگزین آن ها شدند. سروش، پیوسته دست داشتن در ماجرای اخراج استادان را تکذیب کرده و وظیفه خودش را در ستاد انقلاب فرهنگی، وظیفه ای نامرتبط با اخراج و جایگزینی دانسته است.

نام عبدالکریم سروش، برای اولین بار در مناظره هایی که درسال های دهه شصت از تلوزیون پخش می شد، به گوش عموم مردم ایران رسید. در ادامه با ورود به دانشگاه و پخش گسترده نوشته ها و آثارش، نام او سر زبان ها افتاد و به متفکری تاثیرگذار تبدیل شد.

سروش که خودش را یک روشنفکر دینی می دانست، تفکراتی داشت که در بسیاری از مواقع، مورد پسند روحانیون زمانه اش نبود. انتشار تعدادی از مقالات وی در روزنامه کیهان فرهنگی، سروصدای بخش زیادی از جامعه روحانی را درآورد. در ادامه با نوشتن چندین مقاله در مجله کیان، کدورت ها بین سروش و جامعه روحانی بیشتر شد و همین مسئله باعث شد تا اجازه تدریس در دانشگاه از او سلب شود.

سروش در ادامه به آمریکا رفت و مدتی در دانشگاه های آمریکا به تدریس دروس مرتبط با اسلام شناسی پرداخت. او همچنین در تعداد دیگری از دانشگاه های جهان نیز به تدریس مشغول شد. بااین حال بخش عمده روزگار سروش در خارج از ایران، در آمریکا گذشت.

مقالات، آثار و سخرانی ‎های سروش گذشته از بازخورد کم نظیری که در ایران داشتند، باعث به وجود آمدن تضادهای بسیاری نیز شدند. سروش از آن دسته از متفکران بود که پیوسته از جانب چندین جناح فکری مورد حمله قرار گرفت. بااین حال و با گذشت سال ها پیوسته از وی به عنوان یکی از مهم ترین روشنفکران دینی در ایران یاد می شود.