روزنامه جوان نوشت: مردم قرار نیست شنونده احساسات شخصی ما باشند که هر زمان حالمان خوب بود و از مسئله ای خوشحال و راضی بودیم، خوبش را بگوییم و هر زمان که دلخور شدیم، چشم ببندیم و آن را به زشت ترین شکل ممکن توصیف کنیم، رویه ای که خیابانی این روزها در قبال فوتبال در پیش گرفته است. همان فوتبالی که پله شد برای ترقی او، اما امروز به هزار و یک دلیلی که کمتر کسی می داند، آن را با وام گرفتن از کتاب های جامعه شناختی که خوانده به باد زشت ترین انتقادها گرفته است.

خیابانی هرچه که دارد از فوتبال است، اما با وجود آنکه سر شاخه نشسته، بیخش را می بُرد! رفتار او این تصور را ایجاد می کند که شاید کسی، جایی سر او را در فوتبال کلاه گذاشته که اینگونه کینه توزانه درصدد تخریب آن برآمده است. شاید اگر همان روز که اسطوره ای، چون دهداری را زیر سؤال برد گوشش را پیچانده بودند، امروز اینگونه جامعه فوتبال و تک تک آدم های آن را زیر سؤال نمی برد!

باورش سخت است و دشوار، اما خیابانی تریبون که دستش می آید کوچک ترین فرصتی را برای زدن فوتبال و فوتبالیست جماعت از دست نمی دهد. او در تازه ترین افاضات خود صراحتاً گفته آدمی که عادت به رفتارهای اجتماعی داشته باشد به عنوان یک انسان پاک، فوتبالیست نمی شود، چراکه در فضای رقابتی فوتبال نمی توان سالم بود و باید یکسری افراد غیرسالم هم در کنارت باشند!

صحبت هایی که بیشتر به واکنشی کینه توزانه می ماند تا تحلیلی جامعه شناختی. اما ناباورانه تر اینکه او با وجود سال ها حضور در عرصه فوتبال، هنوز معنا و مفعوم تاکتیک و تکنیک را نمی داند و آن را فریب می داند: در رختکن به بازیکنان آموزش می دهند که کلک بزنند! اینکه جوانمردانه نیست؛ ورزش انصاف و جوانمردی نیست! ورزش یعنی دوومیدانی، چون تو می دوی و دیگران هم می دوند، هر کس بهتر دوید برنده می شود! ولی فوتبال، بسکتبال، کشتی و اینها فریب است و فریب دادن یا همان تاکتیک، یعنی ناجوانمردی!

البته جامعه عادت دارد به شنیدن جملات قصار و اشتباهات وحشتناک خیابانی حین گزارش فوتبال، اما ظاهراً او مسیرش را تغییر داده و در همین مسیر جدید هم به بیراهه رفته؛ چه زمانی که تصمیم به ساختن مستندهای فوتبالی گرفت و بدون هیچ شرمی از خجالت دهداری درآمد و چه حالا که تا تریبون پیدا می کند، چون افراد بی سوادی که چیزی از فوتبال نمی دانند و هنوز تصور می کنند 21 نفر دنبال یک توپ می دوند، جملاتی از دهانش خارج می شود که در قوطی هیچ عطاری یافت نمی شود. شاید، چون دیگر این تنها راهی است که می تواند او را چند روزی سر زبان ها بیندازد، اما دیده شدن به چه قیمت؟

تردیدی نیست که فوتبال هم مثل هر حوزه دیگری در جامعه و ورزش اشکالات، ایرادها و فسادهایی دارد و اصحاب رسانه، کارشناسان و پیشکسوتان نیز بارها و بارها در وقت لزوم بدان پرداخته اند، اما آنچه خیابانی به زبان می آورد صرفاً توهین به کل جامعه فوتبال است، نه انتقاد از فسادهای آن.

اما کاش قبل از آنکه بدون تفکر هر آنچه که به ذهنش می رسد را به زبان بیاورد، به این نکته مهم توجه می کرد که درآمد او سالیان سال است که از همین فوتبال به دست آمده است. همین فوتبالی که حاضر به دل کندن از آن نیست که اگر بود، حتماً باید این روزها در گوشه ای دنج، کسب و کار دیگری را دنبال می کرد، اما هم از این سفره ای که پهن است سهم برمی دارد و هم آن را زیر سؤال می برد، به همین دلیل هم هست که بسیاری در واکنش به صحبت های او می گویند تکلیف خیابانی مشخص است!

البته دست به توجیه این آقا هم خوب است! خیابانی این بار هم مثل همیشه خوب که با انتقادهای تند و تیز مواجه شد، سعی کرد حرفش را عوض کند و گفت آنچه به زبان آورده نه نظر شخصی او که نظر ماتریالیست ها بوده است: من فقط گفتم از نظر دیدگاه جامعه شناسی، ماتریالیست ها چنین نگاهی به فوتبال دارند. این نظر ماتریالیست هاست. تا حالا چه کسی نظریه ماتریالیست ها را قبول کرده که من قبول کنم؟ ، اما آیا توصیه به خانواده ها در مورد اینکه اجازه ندهند فرزندانشان فوتبالیست شوند هم نظر ماتریالیست ها بوده است؟ حالا که او با ضرب المثل کم گوی و گزیده گوی، چون دُر آشنا نیست، بهتر است کسی به او یادآور شود که پرگویی آفت سخن است.