پرواز با هواپیما برای یک روز کامل ممکن است طولانی به نظر برسد، اما این زمان اصلاً با توانایی پرواز پرستوی معمولی قابل قیاس نیست. بسیاری از ما پس از چند ساعت نشستن روی صندلی احساس بی حوصلگی می کنیم. حالا تصور کنید که مجبور باشید بازوهای خود را به مدت ده ماه کامل باز نگه دارید تا در هوا بمانید. این مدت زمانی است که پرستوی معمولی بدون فرود قادر به پرواز است.

اگرچه پرنده شناس ولزی، رونالد لاکلی، در دهه 1970 حدس زده بود پرستوهای معمولی ممکن است چنین عملکردی داشته باشند، اما این فرضیه نهایتا در سال 2016 توسط گروهی از محققان دانشگاه لوند سوئد به روش علمی تأیید شد.

برای این کار، تیم تحقیقاتی 13 پرستوی بالغ را دنبال کرد و با استفاده از داده نگارهای کوچک مجهز به شتاب سنج، فعالیت پرواز آن ها را ثبت و با حسگرهای نوری مکان پرنده ها را تعیین کردند. برخی پرنده ها در طول چند سال مهاجرت از سوئد به جنوب صحرای آفریقا در زمستان و بازگشت آن ها پیگیری شدند.

نتایج نشان داد آنچه سال ها مشکوک به نظر می رسید درست است: پرستوهای معمولی بخش زیادی از زمان خود را در هوا می گذرانند. پرنده های دنبال شده تنها دو ماه در سال روی زمین ماندند تا تولیدمثل کنند. اگرچه برخی پرنده ها در طول ده ماهِ باقی مانده گه گاه برای مدت کوتاهی فرود آمدند، اما همچنان بیش از 99.5 درصد از زمان خود را در پرواز سپری کردند.

سه پرستو کل ده ماه مهاجرت خود را در هوا بودند که با توجه به اندازه کوچک شان (حدود 40 گرم) دستاوردی بسیار چشمگیر است.

محققان معتقدند تفاوت بین پرستوهایی که طولانی پرواز کردند و آن هایی که فرود آمدند ممکن است در پرهایشان باشد؛ پرندگانی که فرود آمدند پرهای بال خود را نو نکرده بودند، در حالی که آن هایی که تمام مدت در هوا بودند، پرهای خود را عوض کرده و پرهای تازه برای پرواز داشتند.

اندرس هدنستروم، نویسنده مطالعه، گفته: این که پرنده پرهای خود را عوض کند یا نه می تواند نشان دهنده تفاوت های کوچک در وضعیت عمومی یا میزان انگل ها باشد و رفتار پرواز فردی هر پرنده را توضیح دهد.

اما چگونه ممکن است آن ها بتوانند این قدر طولانی در هوا بمانند؟ فعالیت بدنی انرژی می طلبد، اما پرستوهای معمولی در طول پروازهای طولانی خود به طرز شگفت آوری کم مصرف هستند.

پرستوهای معمولی تکامل یافته اند تا پروازهای بسیار کارآمد داشته باشند، با بدن کشیده و بال های بلند و باریکی که نیروی بالابری را با مصرف انرژی کم ایجاد می کند.

این ساختار به آن ها کمک می کند انرژی کمتری مصرف کنند و گاهی از حشرات در هوا برای انرژی سریع هم بهره می برند. انسان ها هنگام پرواز با هواپیما می توانند چرت بزنند تا انرژی خود را بازیابی کنند، اما هنوز روشن نیست پرستوهای معمولی هم همین کار را می کنند یا نه.

هدنستروم افزود: آن ها ممکن است همانند سینه بادکنک (مرغ دله) هنگام شناور بودن در هوا بخوابند. هر روز، هنگام غروب و سپیده دم، پرستوی معمولی تا ارتفاع دو تا سه کیلومتر بالا می رود. شاید هنگام پرواز نزولی بخوابند، اما هنوز مطمئن نیستیم.

چیزی که از آن مطمئنیم، اینست که پرواز بدون توقف به مدت ده ماه یک دستاورد بزرگ است.