تعطیلی فردای شب یلدا را نمی‌توان فقط به‌عنوان یک تصمیم اداری یا امتیازی تقویمی فهم کرد. این تعطیلی، پیش از آن‌که یک اقدام اجرایی باشد، یک پیام مهم و پر از همدلی است؛ پیامی که به جامعه می‌گوید: «خستگی‌تان دیده شده و حق دارید گاهی، بدون اضطرابِ فردا، کنار هم بمانید.»

روزنامه خراسان نوشت:در شرایطی که بخش بزرگی از مردم احساس می‌کنند فشارها فقط انباشته می‌شوند و کمتر جایی برای مکث رسمی وجود دارد، همین پیام نمادین می‌تواند معنا پیدا کند.

طبیعی است که هر تعطیلی، تبعات اقتصادی دارد. اما مسئله این‌جاست که در جامعه ما که پر از تلخ‌کامی است، نباید هزینه را فقط با معیارهای مالی سنجید و شاخص‌های روانی و اجتماعی هم معیار مهمی هستند.

تجربه‌ زیسته بحران‌های اخیر نشان داده است که فرسایش روانی، در بلندمدت هزینه‌هایی به‌مراتب سنگین‌تر به جامعه تحمیل می‌کند؛ از کاهش انگیزه و بهره‌وری گرفته تا تضعیف سرمایه‌ اجتماعی. درمقابل همدلی و با هم بودن به مراتب زمینه را برای تاب‌آوری شرایط فراهم می‌کند. ضمن این‌که اگر تقویم رسمی نتواند با نیازهای واقعی جامعه همراه شود و همین‌طور ایستا بماند، فاصله‌ نمادها با زندگی روزمره بیشتر می‌شود.

دفاع از تعطیلی فردای یلدا، درنهایت دفاع از این ایده است که تقویم باید زنده و سیال باشد و بازتاب‌دهنده‌ شرایط و نیازهای امروز جامعه. تقویمی که نشان دهد سیاست‌گذاری فقط معطوف به مدیریت بحران‌ها نیست، بلکه برای حفظ حال خوب، استراحت روانی و شادی مشروع مردم هم برنامه دارد.