نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی با بیان اینکه مشهد شهر گردشگر نیست بلکه شهر زائر است، عنوان کرد: گردشگر به مازندران می رود تا از جنگل و طبیعت سرسبز بهره ببرد و تفریح کند. اما در مشهد، اصطلاح گردشگر و شهروند جایگاهی ندارد؛ در مشهد دو اصطلاح اصلی زائر و مجاور وجود دارد. مجاور یعنی همسایه امام رضا (ع) زائر یعنی کسی که برای زیارت امام رضا (ع) می آید.

بنابراین، مشهد گردشگر ندارد؛ هر کس به مشهد می آید برای زیارت است. سالانه 32 میلیون نفر به مشهد سفر می کنند و همه برای زیارت می آیند، نه برای گردشگری. همچنین 10 میلیون زائر خارجی داریم که با دریافت ویزا در فرودگاه وارد مشهد می شوند و حدود 15 روز در این شهر می مانند و همه آنان نیز برای زیارت آمده اند.

به گزارش روزنامه قدس، وی افزود: اخیراً برخی زائران عرب از عراق گفته اند که به جای مشهد قصد دارند به تهران بروند تا در متل قو تفریح کنند. این نشان می دهد که مشهد مقصد زیارت است و گردشگری در شهرهای دیگر مانند مازندران، اصفهان یا شیراز معنا پیدا می کند. بحث ما با وزارت میراث فرهنگی و گردشگری این است که نوع گردشگری باید مشخص شود؛ گردشگری دینی با قداست مشهد تعریف شود و گردشگری تفریحی یا تاریخی در شهرهای دیگر. بنابراین، مشهد جایگاه گردشگری تفریحی ندارد و زائران برای زیارت می آیند.

علم الهدی خاطرنشان کرد: در مسئله ورود بانوان به ورزشگاه، چند سال پیش در زمان وزارت آقای دکتر سجادی، موضوع را مطرح کردم. نظر فقهی من این است که ورود بانوان به ورزشگاه هیچ مانعی ندارد. بحث ما با آقای سجادی این بود که در ورزشگاه آزادی محلی مخصوص بانوان در نظر گرفته شود تا شور و هیجان آنان به مردان منتقل نشود. اگر بانوان در جایگاه ویژه خود بازی را تماشا کنند، اشکالی ندارد. اما اگر در کنار مردان باشند و هیجان و احساسات خود را بروز دهند، ممکن است ناهنجاری ایجاد شود. بنابراین، باید جایگاهی مجزا برای بانوان در نظر گرفته شود.

نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی افزود: در ورزشگاه ثامن نیز از ابتدا تأکید کردم که محلی برای بانوان در نظر گرفته شود. نظر من این است که بانوان می توانند در ورزشگاه حضور داشته باشند و بازی را تماشا کنند، اما باید جایگاه آنان جدا باشد تا هیجان و احساساتشان به مردان منتقل نشود. بنابراین، من نه مخالف حضور بانوان در ورزشگاه هستم و نه موافق حضور آنان در شرایط فعلی؛ بلکه معتقدم با ایجاد جایگاه ویژه برای بانوان، حضور آنان هیچ اشکالی ندارد.

وی درباره روش صحیح امر به معروف در عرصه حجاب و مقابله با ناهنجاری بی حجابی نیز تأکید کرد: بدترین نوع مواجهه در این زمینه برخورد احساسی است. به محض دیدن دختر بی حجاب یا کسی که کشف حجاب کرده و روسری ندارد یا بدنش آشکار است، نباید با توهین و نشان دادن نفرت با حالت و چهره برخورد احساسی کرد.

باید همانند مواجهه با بیماریِ یک عزیز، دلسوزانه و صمیمانه رفتار کرد: این برایت خوب نیست، استفاده نکن. در نوشتار و گفتار نیز باید منطقی سخن گفت؛ در بحث نهاد خانواده و صیانت از حریم زن، ادبیات باید منطقی و استدلالی باشد، نه صرفاً امر و نهی به با حجاب باشید . باید گفت: شما در محیط اجتماع نیازمند صیانت هستید؛ شما انسان آزاده و دارای شخصیت والایید؛ نباید فرد هرزه ای شما را در گذرگاهِ استمتاع جنسی قرار دهد. با چنین منطق و ادبیاتی، در صحبت ها و مقالات وارد شویم و برخورد احساسی نکنیم.

علم الهدی افزود: مشکلی که اکنون در برخی تشکل های عفاف و حجاب وجود دارد این است که دوستان خودمان هم گاهی گوش نمی دهند و بارها گفته ام این است که در تشکل های حجاب، خود را تافته جدا بافته از زن بی حجاب فرض نکنید. این گونه برخوردها پذیرش ندارد. ابتدا زمینه دوستی و ارتباط عاطفی را فراهم کنید، سپس در حاشیه همان رابطه دوستانه، منطقی و آرام مسئله را طرح کنید و توضیح دهید.

پیشنهاد من این بوده که طرح کافه گفت وگو را در پارک ها و فضاهای عمومی اجرا کنیم تا خانم ها بنشینند و با هم گفت وگو کنند؛ شاید این روش مؤثرتر باشد. در برخورد با بی حجابی، دفاع از حجاب زمانی مؤثرتر است که از احساسات فاصله بگیریم؛ آنگاه کلام ما تأثیر بیشتری خواهد داشت و نقش آفرینی اش افزون تر می شود.