جواد خیابانی که سال هاست به تحلیل ها و دیدگاه های خاص و متفاوتش شناخته می شود و بارها با همین اظهارنظرها حاشیه ساز شده، روز گذشته در یک برنامه تلویزیونی و در میانه بحث درباره دیه گو سیمئونه ناگهان مسیر گفت وگو را تغییر داد. او با نگاهی متفاوت و بحث برانگیز، صحبت را به تأثیر شخصیت مربیان و بازیکنان در فوتبال کشاند و ادعایی عجیب مطرح کرد؛ اینکه دیه گو سیمئونه جزو مربیانی است که جادوگر دارد و به همین خاطر همواره با لباس مشکی کنار زمین حاضر می شود.

اما ماجرا به همین جا ختم نشد؛ خیابانی در ادامه با اشاره به فضای حاکم در فوتبال، تأکید داشت که هیچ کس نمی تواند در فضای فوتبال سالم زندگی کند و به همین دلیل، توصیه اش به خانواده ها این است که فرزندانشان را وارد این مسیر نکنند. او همچنین مدعی شد از دیدگاه جامعه شناسی، فوتبال یک ورزش را جوانمردانه نیست، چراکه در جریان آن برای رسیدن به پیروزی، باید دست به حقه و کلک زد.

این اظهارات جنجالی جواد خیابانی واکنش های مختلفی را از سوی اهالی فوتبال به دنبال داشت و امروز پس از پایان دو مسابقه لیگ برتر، بازیکنان و اعضای تیم های پرسپولیس و تراکتور واکنش های تندی به این موضوع داشتند تا فضای فوتبال ایران به شدت تحت تاثیر این صحبت ها قرار بگیرد.

خیابانی با اشاره به شخصیت سیمئونه گفت: منظور من شخصیت مثبت و شخصیت جنتلمنی نیست، این است که باید بروی ببری. با همان شخصیت بی شخصیتی می برد. منظور من از شخصیت بی شخصیتی آدم بد نیست. ما از شخصیت چه می دانیم؟ یکی که فکل داشته باشد و کروات زده باشد. نه، این آدم فوتبالیست نمی شود. آدمی که عادت به رفتارهای اجتماعی در جامعه خودش به عنوان یک انسان پاک داشته باشد، فوتبالیست نمی شود . من این را نمی دانم. واقعا نمی تواند بشود، چون فضای فوتبال، فضای رقابت است. در این فضای رقابت تو نمی توانی با سلامت زندگی کنی. حتما باید یکسری افراد غیرسالم هم کنارت داشته باشی.

او با اشاره به تصویر این سرمربی آرژانتینی ادامه داد: مگر نشنیده اید؟ خود همین را هم می گویند جادوگر دارد. اصلا می گویند یک نفر که مدام یکجور لباس می پوشد، به خاطر این است که به او گفته اند تو همیشه باید مثلا لباس مشکی یا سرمه ای بپوشی. همیشه لباسش یکجور است. کم پیش می آید که دیه گو سیمئونه لباسش را در کنار زمین عوض کرده باشد. معمولا کت و شلوار مشکی با کروات مشکی می پوشد. مگر اینکه سرد باشد و کاپشن بپوشد که آن هم مشکی می پوشد. همه اینها دال بر این است که درست گفته است؛ اتفاقا من حرف هایش را رد نمی کنم. من همیشه به پدر و مادرهایی که در خیابان می گویند بچه ان می خواهد فوتبالیست شود می گویم می خواهید از من توصیه بشنوید؟ نگذار فوتبالیست شود. بگذار برود کارهای دیگر کند. مگر قرار است در یک کشور همه فوتبالیست باشند؟

خیابانی گفت: مگر چند فوتبالیست در کشور هستند که از چرخه فوتبال ارتزاق می کنند؟ نهایتا دو هزار نفر؟ تازه کمتر هم است. بقیه چه کاره هستند؟ ما 92 میلیون جمعیت داریم، اصلا بگوییم یک میلیون نفر فوتبالیست هستند، 91 میلیون دیگر باید چه کار کنند؟ یکی باید دکتر شود، یکی مهندس شود، یکی کارمند شود، یکی نانوا شود، یکی بقالی بزند، همه اینها شغل است. تو می خواهی فوتبالیست شوی، نمی گویم شخصیت بی شخصیتی، باید شخصیتی داشته باشی که مثل دیه گو سیمئونه باشد، وگرنه موفق نخواهی شد.

او سپس با اشاره به رشته تحصیلی خود گفت: بگذار یک نگاه جامعه شناسانه هم بکنم. به هر حال دانشجوی جامعه شناسی هستم و چند کتاب هم از جامعه شناسی خوانده ام. پیر بوردیو یک جامعه شناس خیلی بزرگی است که زمان انقلاب به ایران هم آمد. البته الان دیگر درگذشته است، اما به هر حال از جامعه شناسان معاصر است و درک اجتماعی او از حوادث و پدیده های اجتماعی امروز خیلی بیشتر از امیل دورکیم و ابن خلدون است. او نظری به عنوان نظریه میدان دارد که می گوید جامعه میدان رقابتی برای توست، تو باید به هر نحوی که می توانی در این میدان پیروز شوی. حرف دیه گو سیمئونه است. یعنی تو باید هر طور که می توانی در میدان مسابقه حریفت را ببری. تو اگر حریفت را ببری، تیمت تیم حریف را می برد، اگر تیمت تیم حریف را ببری، قهرمان می شوی و جام می گیری و تو در آن میدان می توانی برای خودت کسی باشی. آن چیزی که در کتابش نوشته به عقیده من واقعا یک نگاه جامعه شناسانه است.

این گزارشگر مشهور تلویزیون در پایان صحبت های خود توضیح داد: در نگاه ماده گراها و ماتریالیست ها می گویند فوتبالیست اصلا ورزش نیست، چه می گوید فیرپلی؟ در فوتبال فیرپلی معنا ندارد. شما به عنوان مربی در رختکن می نشینید و می گویید امروز این کار را می کنید، اینطور کلک می زنید، آنطور سانتر می کنید و بازیکن توپ را گل می کند. کجای این جوانمردانه است. تو داری به تیم حریف کلک می زنی، حتی با تاکتیکت. پس این اصلا ورزش انصاف و انسانی نیست. می گویند ورزش یعنی دوومیدانی، تو می دوی و او می دود و هر کس بهتر دوید، برنده است. آنها هستند که ورزش می کنند. یا در ژیمناستیک، ژیمناستیک کار می آید و هنر خودش را روی میدان بروز می دهد؛ یک ورزش کاملا منصفانه. ولی فوتبال و بسکتبال و کشتی که می گویند تو برو زیرش را بگیر و کاری کن که فریب بخورد. خود فریب دادن یعنی ضد ارزش. همان تاکتیک یعنی ناجوانمردی، یعنی تاکتیک یعنی پلتیک.