کلیسای سنت آنتونی، واقع در روستای کوچک یدزبارک لهستان، که بین سال های 1974 تا 1982 با سبک بروتالیست ساخته شده، به دلیل تضاد شدید با محیط روستایی اطراف، توجه منتقدان معماری را به خود جلب می کند.

بروتالیسمی برآمده از مه غلیظ

این روستا در منطقه وارمیا لهستان، کمتر از 200 نفر جمعیت دارد و کلیسا روی یک تپه کوچک واقع شده است. با توجه به زمین های خاکی و خلوت اطراف، کلیسا به نحوی ظاهر شده که گویی در میان هیچ ایستاده است.

تضاد بصری: این سازه خشن، سادگی و آرامش روستای وارمیا را در هم می شکند و یک تنش اسرارآمیز را به منظره پردازی های آرام منطقه تزریق می کند. این ظاهر، فضایی تقریباً دیستوپیایی (پادآرمان شهری) خلق کرده که شبیه به آثار معروف سبک مدرنیسم سوسیالیستی است.

وضعیت نگهداری: اگرچه تناسبات کلیسا مورد ستایش قرار گرفته است، اما وضعیت نامناسب بنا، نیاز مبرم آن به بازسازی را فریاد می زند؛ این شرایط، حس سورئالیستی فضا را دوچندان می کند.

کشف شیشه ای در جزییات برج

در داخل برج کلیسا، با وجود نبود نور خورشید، چیزی می درخشید که در نگاه اول شیشه ای به نظر می رسید. اما با بزرگنمایی در رایانه مشخص شد که متریال استفاده شده در جزییات نما، در واقع ته بطری های شیشه ای است. این جزییات خلاقانه و غیرمعمول، توجه عکاسان معماری را جلب کرده است.