یک یافته جدید و مهم در حوزه نجوم، نظریه نسبیت عام اینشتین را در ابعادی سیاره ای تأیید کرد. بر اساس یک مطالعه، ساعت ها در مریخ در مقایسه با زمین، با سرعت بیشتری کار می کنند؛ موضوعی که یک چالش جدی برای هماهنگی ماموریت های فضایی آینده ایجاد می کند.

به گزارش خبرآنلاین، فیزیک کوانتوم و نظریه نسبیت عام اینشتین همچنان پایه های اصلی درک ما از جهان هستند. یکی از پیش بینی های شگفت انگیز اینشتین این است که جاذبه می تواند بر زمان تأثیر بگذارد؛ به این معنی که هرچه جاذبه یک جرم کمتر باشد، زمان در آن مکان کمی سریع تر می گذرد.

از آنجایی که مریخ جرم کمتری نسبت به زمین دارد و جاذبه آن ضعیف تر است، دانشمندان مدت ها پیش بینی می کردند که زمان در آنجا باید تندتر بگذرد. اکنون، یک مطالعه جدید این پیش بینی را با دقت بالا تأیید کرده است.

محققان در این پژوهش توانستند مقدار دقیق این تفاوت را اندازه گیری کنند. بر اساس داده های منتشر شده، ساعت ها در سیاره سرخ در هر شبانه روز زمینی، حدود 477 میکروثانیه (کمتر از نیم میلی ثانیه) سریع تر از ساعت های روی زمین کار می کنند.

این اختلاف زمانی در مقایسه با ماه که تأثیر جاذبه آن بر زمان بسیار کمتر است، به شکل قابل توجهی بزرگ تر است.

اگرچه اختلاف 477 میکروثانیه در نگاه اول بسیار ناچیز به نظر می رسد، اما این کشف یک چالش حیاتی و جدید برای مهندسان فضایی ایجاد می کند، به ویژه در برنامه ریزی ماموریت های سرنشین دار در آینده.

در ماموریت های فضایی پیچیده که شامل ارتباطات دقیق، زمان بندی های پرتاب، فرود و ناوبری هستند، حتی کوچک ترین ناهماهنگی در زمان می تواند باعث خطاها و مشکلات فنی بزرگ شود.

مارشال تروت، یکی از محققان این حوزه، توضیح می دهد: وقتی بحث فرستادن انسان ها به مریخ مطرح می شود، هماهنگی سیستم های ارتباطی و کامپیوتری بین سیاره ای بسیار حیاتی است. این اختلاف ناگزیر در گذر زمان نیازمند طراحی الگوریتم ها و پروتکل های جدیدی است تا ساعت های مریخی بتوانند به طور مداوم با ساعت های زمینی همگام بمانند و خطر ناهماهنگی در عملیات را به حداقل برسانند.

دانشمندان اکنون باید راهکارهای فنی دقیقی را برای جبران این تفاوت زمانی نسبیتی بین زمین و مریخ ابداع کنند تا اطمینان حاصل شود فضانوردان در طول اقامت طولانی خود در مریخ، بتوانند بدون مشکل با مرکز کنترل زمینی خود ارتباط و هماهنگی داشته باشند.