اواسط سال 1402 با اعلام خبر یک قتل در باغی اطراف کرج به پلیس، پرونده جنایی تشکیل شد.

به گزارش ایران، وقتی مأموران به محل حادثه رفتند، مشخص شد که پسرجوانی به نام حمید از سوی پسردایی خود بر اثر شلیک گلوله به قتل رسیده است.

مادر مقتول در توضیح ماجرا به پلیس گفت: اختلاف پسرم و برادرزاده ام خسرو بر سر یک زمین بود. پسرم چند ماه قبل زمینی را از فردی خرید و از آنجا که خسرو هم طالب آن زمین بود، از کار حمید ناراحت شد و سر همین موضوع با هم اختلاف پیدا کردند.

در ادامه تحقیقات معلوم شد که عامل اصلی جنایت پس از قتل پسرعمه اش، به کشور ترکیه گریخته است.

در حالی که تلاش برای دستگیری او ادامه داشت، عمه متهم رضایت بدون قید و شرطش را اعلام کرد.

چند هفته بعد نیز خسرو که در ترکیه دستگیر شده بود، به ایران بازگردانده شد و تحت بازجویی قرار گرفت. او با پذیرش اتهامش گفت: روز حادثه در باغم نشسته بودم که به یکباره دیدم حمید با اسلحه شکاری که در دست داشت و تیر هوایی می زد، وارد شد؛ من هم اسلحه ام را برداشتم اما ناگهان یکی از دوستان حمید با پشت قمه ضربه ای به گردنم زد که تعادلم را از دست دادم و چون که اسلحه در دستانم بود، ناخودآگاه شلیک کردم و گلوله به حمید خورد.

با تکمیل تحقیقات، برای همه متهمان کیفرخواست صادر و پرونده برای رسیدگی به شعبه 5 دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.

در ابتدای این جلسه، مادر مقتول به جایگاه رفت و برای برادرزاده اش درخواست قصاص کرد.

بعد از آن متهم به جایگاه رفت و گفت: من نمی خواستم پسرعمه ام را بکشم. گلوله ناخواسته شلیک شد و من از ترسم فرار کردم.

در پایان جلسه، قضات پس از بررسی مدارک و مستندات و درخواست ولی دم، خسرو را به قصاص محکوم کردند.

وقتی پرونده به دیوان عالی کشور رفت، قضات دیوان حکم قصاص خسرو را با این دلیل که مادر مقتول پیش تر رضایت بدون قید و شرطش را اعلام کرده بود نقض کردند و خواستار رسیدگی مجدد به اتهام خسرو شدند.

در این میان مادر مقتول به دادگاه رفت و مدعی شد این رضایتنامه صوری بوده و برای اینکه پلیس ترکیه در استرداد متهم همکاری کند، او به ناچار رضایت داده بود.

قضات دیوان پس از اظهارات ولی دم، عنوان کردند در هیچ کجای رضایتنامه قید نشده که سند صوری است و باید موضوع بررسی شود.

با تکمیل تحقیقات، پرونده دوباره مورد بررسی قرار گرفت و ولی دم بار دیگر بر ارائه رضایتنامه صوری تأکید کرد و گفت: من هیچ گاه نمی توانم از خون پسرم بگذرم. مأموران به من گفتند اگر پلیس ترکیه به این نتیجه برسد که متهم پس از استرداد فقط زندانی می شود، سریع تر او را تحویل ما می دهد. از این رو از من خواستند یک رضایتنامه صوری بنویسم تا با استناد به آن کشور ترکیه قاتل پسرم را تحویل دهد. اما من هرگز او را نبخشیدم و حالا هم درخواستم قصاص است.

بعد از آن متهم دوباره اظهارات قبلی اش را تکرار کرد و گفت: من ناخواسته شلیک کردم و قصدم کشتن پسرعمه ام نبود.

با پایان جلسه، دادگاه قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.