محمد زعیم زاده سردبیر فرهیختگان در یادداشتی نوشت: رهبر انقلاب بار دیگر بر لزوم حفظ انسجام ملی مانند ایام دفاع ملی 12 روزه تأکید کرده اند.

هر قدر سرمایه اجتماعی و رضایت مردمی بالاتر باشد احتمال همگرایی مسئولان با همدیگر افزایش می یابد. از سوی دیگر بارها تأکید شده است که یکی از دو عامل مهم برهم زننده محاسبات دشمن در جنگ 12 روزه رفتار مردم بوده، غربی ها با شناختی غلط و ناقص از مردم فکر می کردند چگالی نارضایتی به حدی است که افکار عمومی پای کار ایده تجزیه و اشغال ایران می آید؛ اما به شهادت بیشتر پیمایش ها آنچه در عمل رخ داد افزایش سرمایه اجتماعی و فوران حس ملی در شرایط تهدید و پس از آن بود.

اکنون با تأکید رهبر انقلاب بر حفظ این فضا، سؤالی مهم باید روی میز مسئولان اجرایی و غیراجرایی باشد، آیا در پنج ماه پس از اعمال آتش بس موقت، کاری کرده ایم که بتوان نامش را قدردانی از مردم گذاشت؟ آیا راهبرد مؤثری برای حفظ آن وحدت درپیش گرفته ایم؟

دولت، مجلس، قوه قضاییه و… در این ماه ها می توانستند کارهایی ساده و احتمالاً کم هزینه ولی نمادین انجام دهند که هم به معنای قصد اصلاح حکمرانی و هم اندکی قدردانی از مردم باشد؛ اما تاکنون اگر از مواردی مثل جراحی بانک آینده و… فاکتور بگیریم کمتر کاری در این مسیر انجام شده و از منظر برخی مردم سرجمع به گونه ای رفتار شده که گویی دفاع ملی 12 روزه ای در کار نبوده است؛ اما آینده نباید این طور باشد.

- در حوزه اقتصاد و معیشت و زیست روزمره مردم، ترمیم دستگاه اجرایی توسط خود دولت می توانست نخستین گام باشد، برخی جابه جایی های ساده در وزارتخانه هایی که انگاره ناکارآمدی از آن ها برداشت می شود هنوز هم می تواند پیام تغییر مؤثر و از موضع فعال را مخابره کند. به گواه آمار برخی اهمال ها در حوزه معیشت صورت گرفته که سؤال برانگیز است؛ اما اینکه کسی به خاطر این خطاها جابه جا نشود، سؤال بزرگ تری است.

- هنوز اقدامی مؤثر و جدی برای معیشت دهک های پایین جامعه - که در تورم 50 درصدی بیشترین نااطمینانی زیستی را دارند- اتفاق نیفتاده است، بسته رفاهی که بتواند سوگیری یارانه های دولتی را به سمت دهک های پایین نشانه برود هنوز طراحی و اجرا نشده است.

- درخصوص راهبرد هسته سخت 90 میلیونی که ظهور و بروز آن باید در رسانه های عمومی بوده و تلاش برای بازگرداندن مخاطب ملی و عبور از ایده رسانه عمومی برای 10 درصد مخاطبان باشد، اتفاقی مثبت به نفع اکثریت مردم نیفتاده است.

- در موضوع کشمکش های داخلی که زنگار رفتارهای دو، سه دهه پیش را گرفته و رادیکال های چپ و راست با انگیزه های سیاسی در آن مسیر شلتاق می کنند، کاری نشده است. سهم خواهان داخلی چه آن ها که خواستار بنی صدریزاسیون رییس جمهور بودند و چه اصلاح طلبان رادیکالی که زیر پای دولت را خالی می کنند باید به لحاظ اجتماعی بلاموضوع شوند.

- رادیکالیسم اجتماعی که به خودش اجازه می دهد جای خدا بنشیند و برای شهدای دفاع ملی 12 روزه هم تعیین تکلیف کند و دایره خودی و ناخودی را آن قدر گسترش دهد که به دستگاه محاسباتی الهی نیز تعرض کند، نه تنها همچنان فعال است، بلکه در دستگاه های حکمرانی جولان می دهد و سیاست گذاری می کند و برای آن هیچ محدودیتی اعمال نمی شود.