نهال موسوی در عصر ایران نوشت: چند روز قبل رضا رشیدپور مجری سابق تلویزیون در شبکه ایکس نوشت که او ممنوع الفعالیت است، اما وزارت ارشاد این ادعا را رد کرد. رضا رشیدپور 27 آبان در توییتر خود نوشت:

جناب پزشکیان، جناب جنبلی، جناب صالحی

به من فرمودند که ممنوع الفعالیت هستی و حتی اجازه ی کار در پلتفرم هم به تو نمی دهیم. سپاسگزارم. عرضی ندارم. جایی هم نمی روم. پنج سال گذشت. بقیه هم می گذرد. گوشه ای از خانه ام وطن، می نشینم به تماشا.

حدود 24 ساعت بعد از انتشار این خبر نیکنام حسینی پور، رییس مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت ارشاد در زیر همان توییت رشیدپور نوشت:

رضا رشیدپور هنرمندی دغدغه مند و دلبسته ایران است و هیچ گونه محدودیتی برای فعالیت او وجود ندارد. سیاست وزارت فرهنگ در دولت چهاردهم، گره گشایی و استفاده حداکثری از ظرفیت کم نظیر و اجماع ساز چهره های فرهنگی، هنری و ورزشی است. بخصوص پس از دفاع مقدس 12 روزه بیش از گذشته لازم است قدر وحدت و انسجام ملی دانسته شود.

از طرف دیگر وزارت ارشاد هم به شکل رسمی اعلام کرده است که هیچ محدودیتی برای فعالیت او وجود ندارد! آخرین فعالیت رضا رشیدپور برنامه ای بود به اسم شرایط خاص که همزمان با جنگ 12 روزه ایران و اسراییل از پلتفرم فیلیمو پخش شد.

در توضیح شکل این برنامه آمده بود: برنامه ی شرایط خاص، یک ایده ی کوتاه دوستانه برای رصد اخبار اجتماعی در شرایط جنگی کشور است. این برنامه هر چند ساختار بزرگ و سنگین یک رئالیتی شو را ندارد اما تلاش می کند با در دسترس ترین ابزار موجود مسیری دلگرم کننده برای صحت سنجی و پالایش اخبار در یک فضای دوستانه ایجاد کند.

بعد از به پایان رسیدن جنگ 12 روزه، پخش این برنامه هم متوقف شد، در مجموع 5 قسمت از این برنامه پخش شد و اکنون در پلتفرم فیلیمو در دسترس است.

حال پرسش اصلی این است که کدام طرف ماجرا واقعیت را بیان می کند؟ بر اساس شواهد و قرائن رضا رشیدپور تقریبا 5 ماه است که هیچ گونه فعالیتی در زمینه برنامه سازی نداشته است.

وزارت ارشاد هم می گوید که او می تواند فعالیت داشته باشد، پس چرا رشیدپور چنین موضوعی را به شکل عمومی مطرح کرده است؟

آیا اقدامی انجام داده و این جواب را به او داده اند که در توییتش اشاره کرده: به من فرمودند که ممنوع الفعالیت هستی و حتی اجازه ی کار در پلتفرم هم به تو نمی دهیم. قطعا رشیدپور این را می داند که بدون دلیل کافی اشاره به چنین قضیه ای می تواند پیگرد قانونی برای او داشته باشد.

ممکن است رشیدپور منظورش این باشد که محدودیتی غیر رسمی یا رفتاری وجود دارد مثلاً مدیران برخی پلتفرم ها با او قرارداد نمی بندند، یا مجوزهایی داده نمی شود و ... ولی شخص دیگری در وزارت ارشاد آن را به عنوان ممنوع الکاری رسمی نمی پذیرد و می گوید هیچ محدودیتی قانونی وجود ندارد .

اصطلاح فعالیت می تواند خیلی گسترده باشد (تلویزیون، پلتفرم ها، اجرای زنده، پروژه سینمایی و غیره.) شاید او محدودیتی را برای بخشی از فعالیت هایش احساس کرده باشد که وزارت آن را به عنوان ممنوع الفعالیت کلی قبول نمی کند.

یک احتمال دیگر هم این است که نهاد دیگری غیر از وزارت ارشاد چنین منعی را برای رشیدپور صادر کرده باشد. مثلاً ساترا نهاد صدور مجوز پلتفرم ها یا دیگر نهادهای نظارتی و ... در این حالت، وزارت ارشاد می خواهد آرامش بدهد و رسمی ممنوع الکاری وجود ندارد را بیان کند، ولی واقعیت میدانی برای رشیدپور چیز دیگری است و در عمل او نتواند پروژه هایش را اجرا کند.

حالت دیگر این است که رشیدپور به صورت احساسی تر وضعیت را بیان کرده باشد، مثلاً به من فرمودند که ممنوع الفعالیت هستی و حتی اجازه ی کار در پلتفرم هم به تو نمی دهیم. به معنای دقیق یک حکم قضایی یا اداری نباشد، بلکه منع ضمنی، گفت و گوهای غیررسمی یا فشار باشد.

یا شاید این موضوع می تواند یک جنگ رسانه ای هم باشد: اعلام ممنوع الفعالیت از سمت رشیدپور، بخشی از فشار برای گرفتن امتیازات بیشتر یا تغییر در وضعیت کاری اش باشد؛ در مقابل، وزارت ارشاد بخواهد با تکذیب آن تنش را کم کند و نشان دهد که مشکلی برای همکاری با او وجود ندارد.

همچنین، نهادهای نظارتی (مثل ساترا) ممکن است نقش داشته باشند و این محدودیت ها از طرف وزارت ارشاد منعکس نشود چون آن ها کارشان را جداگانه انجام می دهند.

نتیجه قطعی فعلاً معلوم نیست؛ هم ادعای رشیدپور وجود دارد و هم واکنش رسمی وزارت فرهنگ که آن را رد می کند.

تنها چیزی که واضح این است که این اتفاق نشان می دهد که نبود سیستم شفاف و سازوکار مشخص در چنین موقعیت های فقط باعث آشفتگی و سردرگمی بیشتر می شود.