فرارو- قدیمی ترین منابع از باورهای ایرانیان باستان در خصوص خلقت آسمان ها و زمین، کتاب اوستا و تفسیرهای آن به زبان پهلوی است. در یَسن 30 اوستا آمده: هستی در آغاز شامل دو نیروی نیک و بد بود. بُندَهِشن اما اطلاعات بیشتری می دهد: در آغاز اهورمزدا در قلمرو بیکران خود بود و اهریمن هم در قلمرو بیکران و تاریک خود. این قلمروها از همه طرف بیکران بودند اما در جایی هم مرز می شدند. این منبع پهلوی اشاره می کند که اهورمزدا از وجود اهریمن اطلاع داشت اما اهریمن از وجود اهورمزدا بی خبر بود چون ذاتش نادانی و ناپاکی بود.

به گزارش فرارو، علم اهورمزدا به وجود اهریمن باعث شد تا به فکر چاره ای برای غلبه بر اهریمن باشد. چرا که اگه اهریمن از قلمرو نیکی با خبر می شد به او حمله می کرد. اهورمزدا اول عالم مینوی را خلق کرد که مقدمه و نگهبان جهان مادی بود. او شش امشاسپند را با نیروهای مقدس آفرید و سپس زمان محدود را آفرید تا جنگش با هریمن تا ابد ادامه پیدا نکند.

اما اهریمن اتفاقی سر از مرز با دنیای نیکی در آورد و متوجه وجود دنیای نور شد و خواست که به آن حمله ببرد. اهورمزدا با خواندن دعای مقدس او را برای سه هزار سال بیهوش کرد. اهورمزدا از این فرصت استفاده کرد و جهان مادی را خلق نمود تا سپاه اصلی او در نبرد نهایی با اهریمن باشد...