فرارو- گزارش ها حاکی از آن است که عربستان سعودی قصد دارد تا با خرید شرکت برداران وارنر، گام جدیدی در مسیر تولید آثار سینمایی بردارد.

به گزارش فرارو، سینما گذشته از اهمیتی که ازلحاظ تاثیر بر فرهنگ جامعه دارد، این روزها به یکی از شاخصه های رشدیافتگی ملت ها بدل شده است. بی اعتنایی به اوضاع سینما، می تواند تاثیرات مخربی بر وجهه و فرهنگ یک جامعه به جا بگذارد.

به تازگی و با انتشار خبری مبنی بر احتمال واگذاری شرکت معروف برادران وارنر به عربستان سعودی، موجی از واکنش ها در شبکه های اجتماعی به راه افتاده است. درحالی که به گفته پاتریک کالیجوری، تهیه کننده آمریکایی، عربستان سعودی تنها یک امضا با خرید شرکت برادران وارنر فاصله دارد، عده ای با با یادآوری اوضاع نابسامان سینمای ایران، به این خبر واکنش نشان داده اند.

سینمای ایران، در طول تاریخ سینما، به عنوان یکی از پویاترین و مهم ترین صنعت های سینمایی جهان شناخته می شده است. بااین حال در سال های گذشته، با رشد افسارگسیخته تورم، هدررفت سرمایه های انسانی و سانسور در سینما، این صنعت در ایران با بحرانی جدی روبه رو شده؛ این درحالی است که عربستان با وجود نداشتن پیشینه سینمایی قابل مقایسه با ایران، این روزها مسیر گشایش را در پیش گرفته است.

همین چندی پیش بود که عده ای از تهیه کنندگان سینمای ایران، به مسئله بازگشت سرمایه واکنش نشان دادند و این مسئله را به عنوان یکی از بحران های مهم سینما قلمداد کردند. منوچهر محمدی، تهیه کننده سینما، در نشست هزینه ها و شیوه های تامین سرمایه فیلمسازی در ایران گفت: ایران از معدود کشورهایی است که در سال های اخیر با تورم 30 تا 50درصدی مواجه بوده است و این مساله صرف نظر از حوزه سینما، تمام جنبه های زندگی مردم را تحت تاثیر قرار داده است. منوچهری در ادامه با یادآوری این نکته که اولین فیلمش را در سال های دهه شصت، تنها با 6 میلیون تومان ساخته است، افزود: امروز ساخت همان فیلم با بودجه ای کمتر از 40 تا 50میلیارد تومان امکان پذیر نیست.

علاوه بر این مسئله به نظر می رسد که هدررفت سرمایه های انسانی در سینمای ایران نیز به بحران فعلی سینما دامن زده است. مدت زیادی از درگذشت ناصر تقوایی نمی گذرد. تقوایی تنها یک نمونه از هدررفت سرمایه انسانی در سینمای ایران است. نمونه های این اتفاق بسیارند؛ از بهرام بیضایی و امیر نادری گرفته تا عبدالرضا کاهانی و اصغر فرهادی و... .

حذف سرمایه های انسانی از سینمای ایران باعث شده است تا اعتماد مخاطبین سینما، به این صنعت کمتروکمتر بشود. این در حالی است که بسیاری از اهالی سینما، به لزوم تعامل آزاد با سینمای جهان تاکید دارند. محمد اطبایی، پخش کننده بین المللی، در این باره اعتقاد دارد که: راه ورود به بازارهای جهانی روشن و مشخص است. ما باید با سینمای دنیا تعامل داشته باشیم که نداریم. تمام درها را بسته ایم. نمی توانیم تولید مشترک داشته باشیم چون با کشورهای دیگر توافقنامه رسمی تولید مشترک نداریم و آنچه به عنوان توافقنامه تولید مشترک با افتخار از طرف مسئولان رسانه ای شده، هیچ گاه به اجرا در نیامده است.

در کنار همه این ها، مسئله سانسور و توقیف آثار سینمایی به خودی خود به یکی از بحران ‎های اساسی در سینمای ایران بدل شده است. تعداد زیادی از آثار تولید شده در ایران، در نهایت برای مدت ها و بعضا برای همیشه با دیوار سانسور و توقیف برخورد می کنند. همین مسئله علاوه بر دلسرد کردن اهالی سینما، باعث به وجود آمدن تنافر مابین مخاطب و اثر سینمایی می شود.

به هرحال باید پیش از آنکه سینمای ایران بیشتر از این متحمل آسیب بشود، چاره ای اندیشید. سینمای ایران، در طول سالیان گذشته، همیشه یکی از معتبرترین سینماهای آسیا و جهان بوده است، اما به نظر می رسد که این اعتبار با ادامه پیدا کردن چنین روندی، دیری نخواهد پایید.