فرارو- تیم ملی فوتبال ایران که از مدت ها قبل حضورش در جام جهانی را قطعی کرده، این روزها حال و روز خوشی ندارد؛ این تیم به تازگی در تورنمنت 4 جانبه امارات هم به کارش با تساوی بدون گل مقابل تیم های نه چندان قدری همچون کیپ ورد و ازبکستان پایان داده تا مشخص شود، بحران موجود در دل این تیم، بیش از چیزی است که بتوان عادی سازی کرد.

به گزارش فرارو، ایران درحالی در رقابت های امارات با کیپ ورد و ازبکستان مصاف داد که نتوانست کمترین گلی بزند؛ هر 2 بازی با نتیجه مساوی بدون گل به پایان رسید تا تنها تیم این تورنمنت 4 جانبه لقب بگیرد که از گلزنی عاجز مانده است. باوجود این، گل نزدن تنها درد این روزها تیم ملی نیست؛ چراکه کابوس سال 2025 بیش از چیزی است که بتوان برای این تیم در سال 2026 آینده بهتری متصور بود.

برای تشریح روزهای بد تیم ملی فوتبال ایران کافی است روشن شود امیر قلعه نویی و شاگردانش از 6 بازی گذشته ای که برگزار کرده، تنها یکی را برده اند که مقابل تیم گمنام تانزانیا است؛ یک رقیب انتخابی ساده و آسان که برای برون رفت تیم ملی از شرایط بحرانی انتخاب شد. تازه درباره همان تیم هم شایعه شد که با ترکیب اصلی اش مقابل ایران حاضر نشده. به غیر از آن، کار به جایی رسیده که ایران از بردن تیم هایی مثل ازبکستان هم ناتوان مانده. مرور آمار تیم ملی در سال 2025 هم نشان می دهد آن ها از 12 بازی ممکن 5 تا را برده اند که در بین قربانیان این تیم کشورهایی مثل افغانستان، هند و کره شمالی دیده می شود. قسمت تلخ تر داستان مربوط به جایی است که به غیر از ازبکستان، این تیم در همین سال، توان بردن تیمی مثل تاجیکستان را هم نداشته و مقابل آن ها 2-2 مساوی کرده؛ خوردن 2 گل از تیمی مثل تاجیکستان هم از آن دست نوبرانه هایی است که حرفی برای گفتن باقی نمی گذارد

شرایط تیم ملی خوب نیست؛ این گزاره ای تغییرناپذیر است. سیستم تیم ملی نامشخص و سردرگمی تاکتیکی در آن موج می زند. تعدادی از بازیکنان همین تیم خود را تافته جدا بافته می دانند و به راحتی آب خوردن مردم را نفهم خطاب می کنند. تعدادی دیگر هم صعود به جام جهانی 48 تیمی که این روزها کشورهایی مثل کواراسائو، کیپ ورد و هاییتی هم انجامش داده اند را یک دستاورد می دانند و طلبکار هستند که چرا حواله خودرو دریافت نمی کنند. از همه بدتر اینکه جایگاه امیر قلعه نویی، سرمربی این تیم هم، مقدس شده و هرکسی قرار باشد از او و تفکرات فشل تاکتیکی ایران انتقاد کند حب وبغض دارد، یا اینکه اجنبی پرست است. تعدادی دیگر هم از ترس اینکه انگ منتقد به نام شان بخورد سکوت کرده اند. این موارد منهای سازوکاری تعدادی است که برای دریافت بلیت سفر به همراه تیم ملی در تورنمنت های مختلف رو به مجیزگویی آورده و سرشان را در برف کرده اند. چنین شده که جایگاه امیر قلعه نویی رفیع بنانهاده شده و گویی کسی حق ندارد به ایشان بگوید بالای چشم تان ابروست. باوجود این، اگر حتی فردی ذره ای دلش برای تیم ملی بسوزد و نگران رخ دادن یک فاجعه، شبیه به کاری که کارلوس کی روش در قطر کرد، باشد، از همین امروز باید به فکر تغییر باشد. این تیم نه تاکتیک روشنی دارد، نه آینده مشخصی؛ ولی تا دل تان بخواهد ادعا دارند.