در دوم سپتامبر 2025، یک قایق کوچک ماهیگیری در مسیری معمول از میان آب های کاراییب می گذشت، اما خدمهٔ 11 نفرهٔ آن نمی دانستند که تنها چند دقیقه تا مواجهه با مرگ فاصله دارند. ناگهان و بدون هیچ هشدار قبلی، یک موشک از یک ناوشکن نیروی دریایی آمریکا شلیک شد و قایق کوچک را با انفجاری مهیب در هم کوبید و قطعات لاشه و اجساد در میان امواج پراکنده شد.

به گزارش انتخاب به نقل از الجزیره، چند ساعت بعد، دونالد ترامپ رییس جمهور آمریکا این حمله را اعلام کرد و از عملیاتی موفق در جنگ جدید آمریکا با مواد مخدر سخن گفت. اما مادورو، رییس جمهور ونزوئلا، گفت آمریکا روایت دروغینی درباره قاچاق مواد مخدر می سازد تا ونزوئلا را هدف قرار دهد و مردم خود را برای جنگ بسیج کرد.

آن حمله آغاز خطرناک ترین تقابل میان آمریکا و یک کشور آمریکای لاتین در چند دهه اخیر بود. از آن روز تاکنون، نیروهای آمریکایی دست کم 20 حمله به کشتی ها در آب های کاراییب و شرق اقیانوس آرام انجام داده اند که به کشته شدن دست کم 80 نفر انجامیده است.

اما با حضور ناو هواپیمابر آمریکایی جرالد فورد نزدیک آب های ونزوئلا، همراه هزاران نیروی نظامی آمریکایی، 9 اسکادران هوایی و بیش از دوازده کشتی جنگی، تعداد کمی از ناظران باور دارند که هدف صرفاً توقف قایق های قاچاق مواد مخدر است.

واشنگتن پست این تحرکات را بزرگ ترین تجمع غیرمعمول ناوهای جنگی، جنگنده ها و هواپیماهای جاسوسی در نزدیکی سواحل ونزوئلا توصیف کرده است. تجمعی که ممکن است پوششی برای یک اقدام نظامی گسترده تر باشد.

تنش میان واشنگتن و کاراکاس بدون رجوع به 25 سال گذشته قابل فهم نیست. روابط دو کشور از 1999 و پس از انتخاب هوگو چاوز، افسر سابق ارتش، دچار سقوط شدید شد. چاوز انقلاب بولیواری را آغاز کرد که ضد امپریالیسم و مبتنی بر بازتوزیع ثروت بود؛ مسیری که او را با منافع آمریکا وارد تقابل اجتناب ناپذیر کرد.

یکی از محورهای اصلی تقابل، نفت بود. ونزوئلا از 2007 صنعت نفت را ملی کرد و شرکت های خارجی را مجبور کرد یا سهام خود را به دولت بفروشند یا کشور را ترک کنند. در حالی که شرکت هایی چون توتال، شورون، استات اویل و BP باقی ماندند، شرکت های آمریکایی اکسون و کونکو فیلیپس امتناع کردند و دولت اموالشان را مصادره کرد. پس از آن آمریکا تهدید شد صادرات نفت ونزوئلا به آن کشور قطع شود.

حمایت ضمنی آمریکا از کودتای ناکام 2002 علیه چاوز نیز تنش را تشدید کرد. هرچند واشنگتن دخالت مستقیم را تکذیب کرد، این حادثه تصورات ونزوئلا درباره جاه طلبی های امپریالیستی آمریکا را تثبیت کرد.

پس از مرگ چاوز در 2013، نیکولاس مادورو وارث بحران اقتصادی و ایدئولوژی ضد آمریکایی او شد. فروپاشی اقتصاد ونزوئلا در سال های بعد، همراه با تحریم های شدید آمریکا، وضعیت کشور را به فاجعه ای انسانی تبدیل کرد. بین 2014 تا 2021 تولید ناخالص داخلی 75٪ کاهش یافت، تورم در 2025 به 270٪ رسید و 7 میلیون نفر کشور را ترک کردند.

آمریکا تحرکات اخیر خود را تحت عنوان مبارزه با قاچاق مواد مخدر توجیه می کند. از 2020، وزارت دادگستری آمریکا مادورو و چند مقام ارشد را به تروریسم مواد مخدر متهم کرد.

اما داده های سازمان ملل و DEA نشان می دهد:

74٪ کُکایین ورودی به آمریکا از مسیر اقیانوس آرام می آید، نه کاراییب.

84٪ کُکایین کشف شده در آمریکا منشأ کلمبیایی دارد.

ونزوئلا تولیدکنندهٔ اصلی کُکایین نیست.

به همین دلیل بسیاری از تحلیلگران معتقدند مبارزه با مواد مخدر صرفاً پوششی برای اهداف ژئواستراتژیک گسترده تر است.

ونزوئلا به یکی از مهم ترین متحدان چین و روسیه در نیمکره غربی تبدیل شده است:

چین 95٪ نفت صادراتی ونزوئلا را خریداری می کند.

روسیه میلیاردها دلار سلاح به ونزوئلا فروخته است.

کاراکاس در موضوعات جهانی، همسو با پکن و مسکو عمل می کند.

در نگاه واشنگتن، این یعنی نفوذ قدرت های رقیب به حیاط خلوت آمریکا.

مشاور سابق کاخ سفید مایک فرومن گفت: برای ترامپ، ونزوئلا نقطه آغاز اجرای دکترین مونرو در قرن 21 است.

آمریکا بزرگ ترین استقرار نظامی خود در آمریکای لاتین از زمان حمله به پاناما را انجام داده است:

دریا

2 ناوشکن، 1 رزم ناو

گروه عظیم آبی خاکی با ناو ایو جیما

بیش از 12 هزار تفنگدار دریایی

هوا

انتقال 10 جنگنده F-35 به پورتوریکو

حضور پهپادهای MQ-9 ریپر

پروازهای بمب افکن های B-52 و B-1B نزدیک ونزوئلا

عملیات پنهانی

ترامپ در 15 اکتبر تأیید کرد که CIA مجوز عملیات مخفی در داخل ونزوئلا دارد.

اگرچه تجمع نظامی آمریکا گسترده است، اما برای سرنگونی کامل دولت مادورو کافی نیست. ونزوئلا تفاوت های بزرگی با پانامای 1989 دارد:

وسعت بالا

جمعیت زیاد

ارتشی بیش از 100 هزار نفر

بیش از 4.5 میلیون عضو در میلیشیای ملی

ونزوئلا نیز رزمایش های گسترده برگزار کرده و از روسیه، چین و ایران درخواست فوری تجهیزات دفاعی کرده است.

روسیه، چین و ایران در سازمان ملل به شدت از کاراکاس حمایت کرده اند.

1. فشار کنترل شده

هدف آمریکا ممکن است فروپاشی نظام از طریق فشار اقتصادی و نظامی محدود باشد—بدون جنگ گسترده.

2. درگیری خارج از کنترل

هر حادثهٔ کوچک در دریا می تواند به جنگ تمام عیار تبدیل شود.

3. حمله نظامی

تحلیلگران هشدار می دهند که:

احتمالاً این جنگ طولانی، پرهزینه و بی نتیجه خواهد بود.

می تواند عراق جدید برای آمریکا باشد.

ممکن است پای روسیه، چین و ایران را به منطقه باز کند.

در هر صورت، جنگی کامل، ونزوئلا را ویران خواهد کرد و آمریکا نیز از پیامدهای آن مصون نخواهد ماند.