مدت هاست متخصصان هشدار داده اند که هوش مصنوعی ممکن است به زودی تعداد بی شماری از افراد را بیکار کرده و به نحوی جایگزین آن ها شود.

این چشم انداز واقعاً نگران کننده ای برای مردم سراسر دنیاست و تصور اینکه روزی از کار برکنار شوید و هوش مصنوعی جایتان را پر کند، واقعاً ترسناک و دردناک است؛ اما حالا و در همین شرایط موقع آن است که یک سؤال عملی مطرح شود: هوش مصنوعی های امروزی چقدر به تنها اداره کردن یک شرکت و با نظارت خیلی کم یا بدون نظارت انسانی نزدیک هستند؟

در همین راستا روزنامه نگاری به نام اوان راتلیف، در یک آزمایش شگفت انگیز استارتاپ فناوری ساختگی خودش که آن را HurumoAI نامید، با وب سایتی مملو از اصطلاحات تخصصی اش ، منحصراً با عامل های هوش مصنوعی (AI agents) پر کرد تا ببیند چه اتفاقی خواهد افتاد.

راتلیف، به عنوان تنها فرد درگیر در این آزمایش، عملاً تنها انسانی بود که درباره مسائل کلیدی تصمیم گیری می کرد و باقی کارها توسط هوش مصنوعی انجام می شد؛ این آزمون نهایی عملاً همان "شرکت میلیاردی یک نفره" بود که سم آلتمن، مدیرعامل OpenAI، اوایل امسال پیش بینی کرده بود.

احتمالاً برایتان عجیب نخواهد بود بشنوید که طولی نکشید که اوضاع از هم پاشید؛ چرا که در غیاب راتلیف و بدون اجازه او، عامل های هوش مصنوعی برای سازمان دهی یک گردهمایی خارج از شرکت با همدیگر به رقابت پرداختند.

روایت جذاب راتلیف از تاریخچه HurumoAI نشان می دهد که عامل های هوش مصنوعی هنوز برای آنکه بتوانند تا به شکل کامل جایگزین کارمندهای انسانی شوند، راه طولانی را پیش رو دارند. این در حالی است که رهبران صنعت اغلب وعده می دهند که هوش مصنوعی عاملیت محور آینده است و عملاً تمام وظایف انسانی را طی چند سال آینده بر عهده خواهد گرفت.

البته خیلی از کارشناسان با شک و تردید فراوانی به این ادعاها می نگرند؛ چرا که خیلی از همین کارشناسان نشان داده اند که در واقعیت هنوز فاصله زیادی تا رسیدن به این وعده ها وجود دارد. مثلاً اخیراً محققان دانشگاه کارنگی ملون مقاله ای منتشر کردند که نشان می دهد حتی بهترین عامل های هوش مصنوعی هم در 70 درصد مواقع نتوانسته اند تا وظایف دفتری دنیای واقعی را تکمیل کنند.

استارتاپ ساختگی راتلیف وظیفه داشت تا یک "موتور به تعویق انداختن کار" به نام Sloth Surf (موج سواری تنبلی) بسازد؛ یک برنامه وب طنزآلود که به جای کاربر، وقت را در اینترنت تلف می کند و به او زمان می دهد تا کارهای واقعی اش را انجام دهد. بلافاصله بعد از طرح این ایده، کارمندان شرکت راتلیف دست به کار شدند و طرح هایی برای توسعه، تست کاربر و مواد بازاریابی ارائه کردند؛ اما طبق روایت راتلیف، یک مشکل فاحش وجود داشت: "همه چیز ساختگی بود."

راتلیف در گفتگو با مدیر ارشد فناوری (CTO) شرکتش که یک موجودیت تولید شده توسط هوش مصنوعی به نام اش روی (Ash Roy) بودگفت: احساس می کنم این اتفاق زیاد می افتد: انگار آن چیزها واقعاً رخ نداده اند. من فقط می خواهم در مورد چیزهایی بشنوم که واقعی هستند.

بعد از جلسه های طوفان فکری نیمه مفید متعدد و گپ های کوتاهی که در آن ها همکاران هوش مصنوعی درباره چگونگی گذراندن آخر هفته شان بحث می کردند، راتلیف یک گردهمایی خارج از شرکت را به اشتباه پیشنهاد داد. خود او دراین باره نوشت: این یک شوخی بی اهمیت بود؛ اما فوراً برای مجموعه ای از وظایف تبدیل به یک ماشه بزرگ شد. همکاران هوش مصنوعی من هیچ چیزی را به اندازه یک وظیفه گروهی دوست نداشتند.

اَش به سرعت ایده هایی مثل برگزاری جلسات "طوفان فکری" و "جلسات استراتژی عمیق تر با چشم انداز اقیانوس" مطرح کرد و چیزی نگذشت که اوضاع از کنترل خارج شد.

راتلیف در آن زمان برای انجام یک سری کار واقعی از آن ها دور شده بود ولی اعضای تیم پرشور و با هیجان به فعالیتشان ادامه می دادند و به سرعت 30 دلار اعتبار خریداری شده از شرکت Lindy.AI (که کارمندان هوش مصنوعی را فراهم می کرد) را برای اجرای عامل ها سوزاندند. راتلیف دراین باره با ابراز تأسف گفت: آن ها اساساً با صحبت کردن خودشان را به مرگ کشاندند.

این پروژه صرفاً یک محصول مبهم ناشی از توهمات هوش مصنوعی نبود. پس از سه ماه برنامه نویسی، تیم عامل های هوش مصنوعی راتلیف یک نمونه اولیه عملی برای Sloth Surf تولید کردند که در دسترس است. اما واقعیت این است که هنوز مشخص نیست که اعضای تیم برای پیاده سازی این پروژه، تا چه اندازه به ورودی های خود راتلیف، بنیان گذار شرکت نیاز داشت.