برنامه رک با اجرای مجید واشقانی بار دیگر جنجال ساز شده است. این برنامه که ابتدا با دعوت از بازیگران و چهره های هنری مانند بهاره رهنما و پوریا پورسرخ آغاز به کار کرد، به تدریج به سمت گفت وگوهای سیاسی گرایش یافت و حالا با مصاحبه ای با هانی کُرده - یکی از اشرار شناخته شده تهران باسابقه بازداشت های متعدد - مرزهای جدیدی را جابه جا کرده است.

به گزارش فرهیختگان، این مصاحبه که به سرعت از یوتیوب حذف شد و برنامه اخطار دریافت کرد، سؤالاتی جدی درباره نقش رسانه ها در عادی سازی خشونت و سفیدشویی مجرمان مطرح می کند. هانی کرده که در پنج سال گذشته چهار بار بازداشت و آزاد شده و حتی تابستان امسال در عملیات پلیس علیه اشرار دستگیر گردید، در این برنامه با لحنی افتخارآمیز از زندگی اش به عنوان بچه لات سخن گفت.

او از تغییرات زندان ها حرف زد؛ مانند فروش شرت هفتی صورتی و حتی با طعنه ای طلبکارانه، گلایه هایش را بیان کرد.

این تصویرسازی که او را نه به عنوان یک مجرم سابقه دار، بلکه به عنوان یک شخصیت جذاب و رک نشان می دهد، دقیقاً همان چیزی است که منتقدان آن را سفیدشویی اراذل و اوباش می نامند. اما چرا چنین برنامه ای ساخته می شود؟ آیا هدف صرفاً کسب بازدید و وایرال شدن است یا چیزی فراتر از آن؟

از منظر رسانه ای، این مصاحبه نمادی از روند نگران کننده ای در رسانه های ایرانی است. برنامه رک که ابتدا با مهمانان زرد هنری شروع شد، حالا به چهره های سیاسی مانند صادق زیباکلام، بیژن عبدالکریمی و مهدی مطهرنیا رسیده است. فارغ از حذف سریع برنامه که نشان دهنده فشارهای خارجی- شاید از سوی نیروهای انتظامی است - این اقدام می تواند خلاف کاران را جسورتر کند.

وقتی یک مجرم با سابقه ضرب وجرح، چاقوکشی و تیراندازی تریبون می گیرد تا از اعمالش دفاع کند، پیام آن به جامعه چیست؟ آیا این کار خشونت را عادی سازی نمی کند و الگویی غلط برای جوانان هیجانی نمی سازد؟

سردار رادان، فرمانده انتظامی کشور پیش تر هشدار داده بود مصاحبه با اراذل سطح یک در فضای مجازی، زحمات پلیس را زیرسؤال می برد. او تأکید کرده بود پلیس کف خیابان به دنبال چنین افرادی است؛ اما رسانه ها آن ها را ستاره می کنند. این تناقض، جایی که هانی کرده پس از بازداشت سریع آزاد می شود و سپس جلوی دوربین می نشیند، سؤال برانگیز است.

آیا رسانه ها در حال تبدیل شدن به ابزاری برای روایت های یک جانبه، بدون توجه به عواقب اجتماعی هستند؟ در نهایت، رسانه ها مسئولیت سنگینی دارند. برنامه هایی مانند رک نباید برای هیت یا بازدید، تریبون را به افرادی بدهند که سابقه شان پر از خشونت است.

اگر هدف اصلاح یا آسیب شناسی است، باید با نظارت کارشناسی و لحنی غیرافتخارآمیز باشد. این جنجال ها نشان می دهد جامعه نسبت به چنین محتوایی حساس است و شاید زمان آن رسیده که رسانه ها در رویکردشان تجدیدنظر کنند، پیش از آنکه وقاحت خلاف کاران بیشتر شود و اعتماد عمومی خدشه دار گردد.