به گفته دانشمندان، یک پیشرفت جدید می تواند به جلوگیری از تأثیر مخرب بیماری آب سیاه کمک کند.

به گزارش ایسنا، امید تازه ای برای تشخیص زودهنگام و درمان های جدید برای بیماری آب سیاه یا گلوکوم(Glaucoma) پدید آمده است. آب سیاه به گروهی از بیماری های چشمی که اثرات مخربی بر بینایی دارند، گفته می شود.

گفتنی است که در حال حاضر هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد، اما یک مطالعه جدید دو مولکول طبیعی را شناسایی کرده است که نقش مهمی در پیشگیری از این شرایط دارند.

به نقل از اس ای، این مولکول ها آگماتین(agmatine) و تیامین(thiamine) نام دارند که تیامین به عنوان ویتامین B1 نیز شناخته می شود و نقش آنها در محافظت در برابر آب سیاه توسط محققانی به رهبری تیمی از دانشگاه میزوری(Missouri) کشف شده است.

دانشمندان می گویند که آگماتین و تیامین می توانند به عنوان نشانگرهای زیستی برای تشخیص زودهنگام آب سیاه استفاده شوند و به پزشکان اجازه دهند اقدامات پیشگیرانه را در مراحل اولیه انجام دهند.

آب سیاه اصطلاحی برای توصیف گروهی از اختلالات چشمی با علت های متفاوت ولی اثری بالینی و مشترک بر روی چشم و عصب بینایی و وابسته به فشار داخل چشمی است.

پاوان سینگ(Pawan Singh)، محقق چشم پزشکی از دانشگاه میزوری می گوید: در چندین مورد، افراد تا زمانی که مسن تر نشوند و فشار چشمشان بالا نرود، متوجه ابتلای خود به آب سیاه نمی شوند.

این مولکول ها همچنین می توانند به درمان های جدید کمک کنند و نشان داده شده است که افزایش سطح آگماتین و تیامین در موش ها باعث کاهش التهاب در شبکیه، محافظت از سلول های عصبی گانگلیون شبکیه(RGCs) که معمولاً توسط گلوکوم آسیب می بینند و همچنین بهبود بینایی حیوانات می شود.

این تیم مایعی در چشم به نام زلالیه را در 19 بیمار مبتلا به آب سیاه و 10 فرد سالم بررسی کرد و 135 متابولیت مختلف را آزمایش کرد. از این تعداد، آگماتین و تیامین به ویژه در افراد مبتلا به آب سیاه کاهش یافته بود.

محققان در مقاله خود می نویسند: آگماتین و تیامین می توانند داروهای بالقوه تعدیل کننده سیستم ایمنی یا محافظت کننده عصبی برای درمان یا جلوگیری از آسیب عصبی التهابی به شبکیه در طول فرایند ابتلا به آب سیاه باشند.

محققان همچنین می گویند که آگماتین و تیامین بر روی سلول های گیرنده نوری موش تحت استرس در آزمایشگاه نتایج مثبت بیشتری را نشان داد و این مواد شیمیایی توانستند التهاب سلول ها را کاهش دهند و از مرگ آنها جلوگیری کنند.

شایان ذکر است که آب سیاه به آرامی منجر به نابینایی برگشت ناپذیر می شود که ناشی از آسیب به اعصاب پشت چشم است. این بیماری اغلب اما نه همیشه، با فشار بالای چشم مرتبط است، چیزی که درمان های فعلی روی آن تمرکز دارند. با این حال، این درمان ها فقط می توانند روند این بیماری را کند کنند.

آگماتین و تیامین نویدبخش توقف پیشرفت آسیب سلول های عصبی در چشم هستند و شاید برخی از آسیب هایی را که قبلاً ایجاد شده است، معکوس کنند. با این حال، قبل از اینکه بتوان از این روش برای درمان انسان استفاده کرد، مطالعات بیشتری لازم است.

سینگ می گوید: هدف بلندمدت ما این است که ببینیم آیا پزشکان روزی می توانند یک آزمایش خون ساده برای بررسی این نشانگرهای زیستی انجام دهند یا خیر. اگر بتوانند، امیدواریم که بتوانیم بیماری را خیلی زودتر، قبل از وقوع از دست دادن بینایی تشخیص دهیم تا بیماران بتوانند زودتر درمان شوند.

این پژوهش در مجله Investigative Ophthalmology and Visual Science منتشر شده است.