حامد رحیم پور در خراسان نوشت: اگر نگوییم همه، حداقل اعضای تیم رسانه ای دولت می دانند که جنگ هنوز تمام نشده؛ میدانش اذهان و افکار مردم و هدفش ایجاد اضطراب روحی روانی و درهم شکستن تاب آوری ملی و روحیه مردمی است. از این رو تداوم آرایش جنگی دولت ضروری است.

ازسویی نباید مردم و جامعه را ترساند و مایوس کرد و از دیگر سو، اطلاع رسانی دقیق و بهنگام از شرایط سخت کشور به مردم، جزیی از مدیریت بحران و شرایط جنگی است. همزمان باید ملت و جامعه را از اقدامات دولت برای برون رفت از این وضعیت مطلع کرد، وزرا و مسئولان باید بیشتر از عملکرد خود با مردم حرف بزنند و هماهنگی و هم افزایی بین ارکان رسانه ای دولت لازم است.

مردم باید احساس کنند و با چشم ببینند که همه برای برون رفت از این وضعیت، همراه و هماهنگ در تلاش هستند و اقدام و نگاه جناحی و حزبی برای ناکارآمد کردن دولت یا ناکارآمد نشان دادن آن نه مصلحت است و نه خدمت به کشور؛ اما چه می توان گفت که دولت چهاردهم بعد از حدود 15ماه از عمرش هنوز صدا ندارد، آن نواها و صداهای خفیف و دوری هم که شنیده می شود، بیشتر صدای اختلاف و تفرقه بین همان افرادی است که باید صدای دولت باشند.

ما در خراسان از ابتدای آغاز به کار دولت، بارها درباره ضعف دستگاه رسانه ای و ناهماهنگی پیام ها وعدم صلاحیت برخی اعضا هشدار داده بودیم. شورای اطلاع رسانی، معاونت ارتباطات ریاست جمهوری و سخنگوی دولت، سه رکن و در واقع حلقه اصلی انتقال پیام دولت به مردم اند. افرادی که باید قدرت بیان قوی، درک رسانه ای بالا و هوش هیجانی مناسب برای ایفای این مسئولیت داشته باشند و روایت واحد و روشن دولت را به زبان ساده برای جامعه توضیح دهند، خود به چالشی برای دولت در این شرایط تبدیل شده اند.

وقتی از یک دولت صدای اختلاف و یا چندصدایی شنیده می شود، مردم نمی دانند کدام را باور کنند، این پراکندگی صداها بزرگ ترین دشمن اعتماد عمومی است. پیامِ نامنسجم، بازار شایعه را گرم می کند، هزینه اعتماد عمومی را بالا می برد و در نهایت، ظرفیت اقناع دولت را می سوزاند.

شاید همین تکثر صداها موجب اخلال شده است. شاید نبود فرماندهی واحد در حوزه اطلاع رسانی موجب خالی کردن شانه ها زیر بار مسئولیت شده است، شاید بوروکراسی اداری موجب انفعال در حوزه اطلاع رسانی شده است و…

بدین خاطر است که دلسوزانه می گوییم دولت باید فکری به حال صدا و زبانش بکند، زبانی که اکنون در بسیاری از موضوعات ناهماهنگ است، معلوم نیست مشغول حل مشکل است یا تماشاچی و یا در حال تولید مشکل. مردم با بحران‎ها مواجه می شوند، با آن دست و پنجه نرم می کنند ولی هیچ صدایی از دولت بلند نمی شود.

آقای پزشکیان لطفا فکری به حال صدای دولت کنید!