ناوهای هواپیمابر همیشه کشتی های نسبتاً بزرگی بوده اند، اما ناوهای امروزی به مراتب عظیم تر از آن هایی هستند که به متفقین در پیروزی در جنگ جهانی دوم کمک کردند. در واقع، USS Gerald R. Ford (CVN-78) بزرگ ترین جنگ افزار دریایی ساخته شده تاکنون است و معمولاً بیش از 75 فروند هواپیمای جنگنده، بیش از 4٬500 نفر خدمه و یک گروه ضربت همراه با کشتی های پشتیبان، آن را همراهی می کنند. این مقدار عظیم فولاد داخل و روی آب ممکن است شما را به این فکر بیندازد که آیا یک ناو هواپیمابر می تواند از دید دشمن پنهان شود یا نه.

این سؤال کاملاً منطقی است، زیرا عقل سلیم می گوید چیزی که بیش از 100,000 تن وزن دارد، نمی تواند پنهان شود؛ و این بدون در نظر گرفتن تمام تجهیزات و کشتی های حمایتی در اطراف آن است. اما مطمئن باشید، یک ناو هواپیمابر می تواند از دید دشمن مخفی بماند و این کار را با استفاده از تکنیک ها و تاکتیک هایی که طی دهه ها آموخته، انجام می دهد . پاسخ این سؤال نسبتاً ساده است: ناو در خارج از محدوده راداری کشتی دشمن باقی می ماند، درست پشت افق.

این روش برای پنهان ماندن از کشتی ها کاربرد دارد، اما پنهان شدن از دید هواپیماها چالش برانگیزتر است، به خاطر ارتفاعی که آن ها در آن پرواز می کنند. اولین قدم مربوط به خاموش کردن سیستم TACAN (هدایت هوایی تاکتیکی) می شود، زیرا این سیستم یک فرستنده رادیویی است که به هواپیماهای خودی نشان می دهد کشتی کجاست. استفاده از تغییر فرکانس و ارتباطات رمزگذاری شده نیز به پنهان ماندن ناو کمک می کند، اگرچه این کار نیازمند تغییر در عملیات هوایی است. سپس کنترل کننده های مستقر روی کشتی، هواپیما را هدایت می کنند تا روی ناو فرود آید، در حالی که از دید دشمن پنهان می ماند.

ناوهای هواپیمابر مانند فرودگاه های فعال هستند که روی سطح اقیانوس حرکت می کنند، بنابراین پنهان کردن آن ها به هیچ وجه ساده نیست. برای این کار چندین مرحله لازم است، ضمن اینکه عملیات پروازی باید بدون اختلال ادامه یابد. به هرحال، چه فایده ای دارد که یک کشتی پر از جنگنده هایی داشته باشیم که نتوانند از جای خود برخاسته یا فرود بیایند؟ پنهان شدن از دید کشتی ها نسبتاً ساده است، به لطف افق، اما ناو نمی تواند به دلیل حضور دشمنان در منطقه عملیات خود را متوقف کند، زیرا این کار هدف اصلی آن را کاملاً بی اثر می کند.

سیستم TACAN برای اطلاع رسانی به نیروهای خودی از موقعیت کشتی مناسب است. خاموش کردن آن، چالشی برای خدمه پروازی روی عرشه و خلبان ها بوجود می آورد. با استفاده از ارتباطات رادیویی رمزگذاری شده، خلبان مستقیماً با کنترل کننده های مستقر روی کشتی ارتباط می گیرد که او را تا حدود 37 کیلومتری کشتی هدایت می کنند. آن ها با ارائه اطلاعات مربوط به جهت فرود و ارتفاع، مطمئن می شوند که هواپیما در مسیر درست قرار دارد. این کار با استفاده از سیستم های با توان بسیار پایین صورت می گیرد تا شناسایی آن دشوارتر شود، زیرا ارتباطات رادیویی می تواند موقعیت را لو دهد؛ البته در صورتی که رمزگشایی صورت نگرفته باشد.

این کار از طریق فرآیندی به نام جهت یاب رادیویی (RDF) انجام می شود، که روشی برای موقعیت یابی فرستنده است. با انجام این مراحل برای جلوگیری از RDF، یک ناو معمولاً می تواند بدون اینکه دشمن از موقعیت آن مطلع شود، حرکت کند. البته، آن ها هنوز ممکن است توسط ماهواره های تصویربرداری یا هواپیماهای پرواز بلند شناسایی شوند. با این حال، با توجه به وسعت اقیانوس های جهان، پیدا کردن یک ناو مانند یافتن سوزن در انبار کاه است، بنابراین ناوها به طور کلی ایمن می مانند.