یک مطالعه گسترده نشان می دهد که چندزبانه بودن می تواند سرعت پیری شناختی را کاهش دهد.

به گزارش ایسنا، پژوهشی بر روی بیش از 80 هزار نفر نشان داده است که صحبت کردن به چند زبان می تواند روند پیری مغز را آهسته کرده و به جلوگیری از زوال شناختی کمک کند.

به نقل از نیچر، این پژوهش که در تاریخ 10 نوامبر در نشریه Nature Aging منتشر شده است، نشان می دهد افرادی که چندزبانه هستند، نیمی از احتمال بروز نشانه های پیری زیستی تسریع شده را دارند در مقایسه با کسانی که تنها به یک زبان صحبت می کنند.

آگوستین ایبانِـیز، عصب شناس در دانشگاه آدولفو ایبانـِـیز در سانتیاگو، شیلی و یکی از نویسندگان این مطالعه، می گوید: ما می خواستیم به یکی از پایدارترین شکاف ها در پژوهش های مربوط به پیری پاسخ دهیم. اینکه آیا چندزبانه بودن واقعا می تواند روند پیری را به تاخیر بیندازد یا خیر.

تحقیقات پیشین در این حوزه نشان داده اند که صحبت کردن به چند زبان می تواند کارکردهای شناختی همچون حافظه و توجه را بهبود دهد که در نتیجه سلامت مغز را در دوران سالمندی تقویت می کند. اما بسیاری از این مطالعات بر پایه نمونه های کوچک انجام شده اند و از روش های غیرقابل اعتماد برای سنجش پیری استفاده کرده اند که منجر به نتایجی ناهماهنگ و غیرقابل تعمیم می شود.

کریستوس پلیتسیکاس، عصب شناس شناختی در دانشگاه ریدینگ، بریتانیا می گوید: تاثیر چندزبانه بودن بر پیری همیشه موضوعی بحث برانگیز بوده است، اما فکر نمی کنم تاکنون مطالعه ای در این مقیاس وجود داشته باشد که چنین قاطع این اثر را نشان دهد. نتایج این مقاله می تواند تغییری اساسی در این حوزه ایجاد کند.

به گفته سوزان تیوبنر-رودز، روان شناس شناختی در دانشگاه آبرن در ایالت آلاباما، این نتایج همچنین می تواند افراد را تشویق کند که بروند و زبان دوم یاد بگیرند یا آن زبان دوم خود را فعال نگه دارند.

پژوهشگران از رویکردی محاسباتی برای بررسی ارتباط بین چندزبانه بودن و پیری سالم در 86 هزار شرکت کننده سالم بین سنین 51 تا 90 سال از 27 کشور اروپایی استفاده کردند.

برای هر شرکت کننده، آن ها شکاف سنی زیست رفتاری (biobehavioural age gap) را تعیین کردند که به معنای تفاوت بین سن تقویمی و سن پیش بینی شده او که بر اساس مجموعه ای از عوامل فیزیولوژیکی، سبک زندگی و اجتماعی اقتصادی محاسبه می شود؛ از جمله سلامت قلبی ـ متابولیکی تا سطح تحصیلات است.

شکاف سنی زیست رفتاری بالا می تواند نشانه ای باشد از اینکه فرد به طور خاصی سریع تر یا کندتر در حال پیر شدن است. پژوهشگران شکاف سنی زیست رفتاری شرکت کنندگان را با تعداد زبان هایی که آن ها صحبت می کردند، مقایسه کردند. این بخش از داده ها بر پایه خوداظهاری شرکت کنندگان بود و بنابراین سطح مهارت در زبان ها را در نظر نمی گرفت.

پژوهشگران دریافتند افرادی که تنها به یک زبان صحبت می کنند، دو برابر بیشتر احتمال دارد که شکاف سنی زیست رفتاری بالایی داشته باشند در مقایسه با کسانی که به دو یا چند زبان صحبت می کنند. این اثر با افزایش تعداد زبان های اضافی تقویت می شد.

به گفته تیوبنر-رودز، چنین مطالعه بزرگی تفسیر این یافته را که چندزبانه بودن و نه عوامل دیگر، از ما در برابر اثرات پیری محافظت می کند، واقعاً تقویت می کند.

این مطالعه از نمونه ای بسیار بزرگ و از لحاظ جغرافیایی متنوع استفاده کرده که به آن اجازه داده تا برای بسیاری از عوامل مداخله گر معمول در پژوهش های چندزبانه بودن مانند وضعیت مهاجرت یا ثروت کنترل انجام دهد. به گفته او، پژوهش های آینده باید جمعیت های متنوع تری خارج از اروپا را نیز در بر بگیرد.

پژوهشگران امیدوارند یافته های آن ها بتواند سیاست گذاران را ترغیب کند تا آموزش زبان را در نظام های آموزشی تشویق کنند و گسترش دهند.