مهدی محمدی کلاسر در تابناک نوشت: بشنویم از صحبت های غضنفری در مجلس، که در مصاحبه ای خشکسالی زمین را به گناه رییس جمهور ربط داد و گفت که این آسمان بی ابر، سزای بی حجابی زنی است که گیسوانش را به باد سپرده و مردی که در برابر نوازش باد و رقص گیسو نایستاده است. و لابد این زمین تشنه، کیفر گناهانی است که در سایه سار بی عفتی دیگران روییده است.

این نماینده تهران در مجلس، خشکسالی را با اجرا نشدن قانون حجاب و عفاف از سوی رییس جمهور مرتبط دانسته و عنوان کرد که بخشی از این خشکسالی ها نتیجه عمل نکردن به قانون حجاب و عفاف و گسترش فحشا و گناه در جامعه است. اما شاید رویشان نشد از آن زمان دور - از ممنوعیت های قدیمی مثل دستگاه ویدئو در منازل سخن بگویند که در دوره ای مدیران متدین تر آن را ممنوع اعلام کرده و اجازه نمی دادند کسی آشکارا از آن استفاده کند، مگر در خفا - و چه سرسبزی ها و خرمی هایی از آن قانون که زاده نشد!

قصه این قانون ها، برای پیش از دوره فعلی بود، که کاملاً برچیده شدند. ربطی به پزشکیان و خیلی های دیگر هم نداشت. خوب بود توضیح می دادند که چه بر سر آن قوانین و ممنوعیت ها آمد. از قانون مبارزه با ماهواره نگفتند که چگونه در زمان اجرایش، بهشتی همچون هفت سال اول مصر بر ما روان بود! و در نعمت و فراوانی زندگی می کردیم و هنوز هم برکات آن شامل حالمان است! ظاهرش که عمل به دین خدا و نگرانی بابت آن بود و اما باز هم در کثرت و فراوانی نعمت نبودیم. و خداوند برای امور بندگانش تدبیر ها کرده و مدیریت می کند.

و حالا این ماهواره و اینترنت، این پنجره های گشوده بر جهان، بی پروا در هر خانه ای جولان می دهند. ای وای از گناهانِ قدیمی و جایزها و مباهات امروزی!

ایشان اجرا نشدن دستور خداوند درباره حجاب را عامل خشکسالی و بی بارانی خواندند. اما توضیح ندادند که اروپای بی حجاب چرا همواره سرسبز است و ما با کویر خشک دست به گریبانیم. شاید در پاسخ بگویند که این سرسبزی و باران های غرب، زمینه ساز آزمایش و عقوبت الهی است. ما منتظران کیفر آن مردمان بی حجابیم و آنان حالا به فضا قدم گذاشته اند برای فتح آسمان ها. احتمالاً در نگاه غضنفری ها، آنان با این کارشان در فتح آسمان، از دستورات خدا تخطی کرده اند. چه بسا برایشان سؤال است که خداوند فرموده: در زمین سیر کنید ، پس چرا غرب زمین را گذاشته و دارد در فضا سیر می کند؟ با این افکار، آن که دارد در فضا سیر می کند، کدام است؟

به راستی در فهم معانی دچار مشکل شده ایم که دین را این چنین سطحی تفسیر می کنیم.

همچنین کاش می آمدند از اصل بنیادین دین هم سخن بگویند. از عدل الهی بگویند که خداوند بر مساوات تأکید کرده، اما فراموش کردند آن را بازگو کنند؛ حال آنکه عدل و برابری از ارکان اصلی اسلام و تشیع است. پیش از هر قانون دیگری ضرورت دارد و البته پیش از همه فراموش شده است. کاش بدان نیز می پرداختید و به این فاصله هایی که میان ماست، و میان ماست با عدل.

اگر خشکسالی به خاطر گناهان ماست، اگر بی آبی کیفر بی حجابی است، پس این تورم، این گرانی، این فقری که مردم را می فشارد، به خاطر چیست؟ به خاطر گناهان کیست؟

لطفاً هیچ گاه نیندیشید برداشت شما از دین، همان حقیقت مطلق و محض است. جایی برای عقل های دیگران نیز باقی بگذارید. پیامبر اسلام به خاطر صدای گریه نوزادی، نمازش را با شتاب خواند تا مادرِ نمازگزار، بتواند به داد فرزندش برسد. برادر مسلمان، خوب گوش کن! صدای گریه فرزندان، آرزوها و امیدهای بربادرفته از خانه های زیر خط فقر به گوش می رسد. تو به قانون عفاف و حجاب بچسب و آن فقر را رها کن؛ فقری که از نگاه پیامبر اسلام، نزدیک است به کفر بینجامد.

این همه برداشت شما از دین است که حتی یک بار نتوانسته اید به مردم بگویید ارزش هایی که از آن سخن می گویید دقیقاً چیست و مصداقش کجاست. ارزش، همین من و تواییم که باید زنده بمانیم و حالمان خوب باشد تا عمل صالح ممکن گردد وگرنه شما آن ارزش های نامفهوم و نامشخص را می توانید در گورستان هم فریاد بزنید. چه فرقی می کند؛ وقتی وجود خارجی ندارند و مصداقی برایشان نیست. ارزش به جز از من انسان و یکان یکان آفریده های خدا نیست. مگر امیرمؤمنان نفرمود که مباد آنکه پیرزنی یهودی، در سرزمین من، شب را گرسنه سر بر بالین بگذارد.

این میان، ارزش را پیدا کن، برادر ارزشی.

عفاف چیز بدی نیست که اتفاقا ضرورتی است نیک. اما آنجا نیست که تو می جویی. بگذار مثالی بزنم. هندوستان را ببینید. کشوری که حدود 85 درصد زنانش پوشیده یا نسبتاً پوشیده اند. زنانش پوشیده اند، اما در فهرست کشورهای دارای مردان چشم چران، همواره رتبه اول تا سوم جهان را دارد. این یعنی چه؟ یعنی حجاب را باید در نگاه جست، نه در لباس. یعنی باید فکر و ذهن را پاک کرد، نه این که فقط بدن را پوشاند.

خشکسالی، گناه ما بود…باران، دعای شما

حجاب و عفاف ابتدا در نگاه مرد و زن است و بعد شاید به لباس برسد یا نرسد. من و تو با تربیت ناگوار است که از هر چیزی تحریک خواهیم شد. و اینقدر هم این ترکیبات تحریک شدن و… را در حریم بین دو انسان و رابطه اجتماعی شان وارد نکنیم. همین خودش به اندازه کافی خراب کردن انسانیت و اساساً غیرانسانی است. چه بسا این واژه سازی ها و بیان آن در مقام یک انسان، بیش از آنچه می پندارید، در خشکسالی و بی بارانی اثرگذار باشد.

کامران غضنفری عزیز، قبل از آنکه خشکسالی طبیعت را به گناه کسی نسبت دهی، به این خشکسالی اخلاق توجه کن، به این بی آبی وجدان. شاید مشکل از جای دیگری است… شاید باید در نگاهمان تجدید نظر کنیم. شاید خدای نکرده، مسئولانمان، وزرایمان و وکلایمان، در مسیر نامه امیر مومنان به مالک اشتر نیستند که اگر همان چند صفحه را… فقط همان را توجه و اجرا کنند، اوضاع بهتر خواهیم داشت.

بگو به ما در برابر گناهان این سویان، دعاهای شما اهل بندگی چه ثمر داده است؟ و خداوند به خاطر شما، چه باران رحمتی بر این ملت فرستاده؟ در کدام برهه از تاریخ، برکت حضورتان را به چشم دیده ایم و به خاطر شما بر ما باریده است؟ نمونه بیاورید. مصداق بیاورید. اگر خشکسالی نتیجه گناهان ماست، پس احتمالاً باران گهگاه هم باید برآمده از دعاهای شما باشد. لاقل شما ما را از دعایتان بی نصیب نگذارید.