غلامرضا صادقیان در روزنامه جوان نوشت: جمعی از اصلاح طلبان -که زشت است تکرار نام آنان- چند روزی است رییس جمهور را تهدید می کنند. از او و اطرافیانش می خواهند که استعفا دهند. نرم ترین رفتارشان آن است که می گویند بیا جلوی مردم بایست و بابت ناتوانی ها عذرخواهی کن. یک حساب خارجی نیز بر همین اساس و با تکیه بر همین رفتارها خبر داده که رییس جمهور استعفا داده و همین یکی دو روزه آن را اعلام رسمی می کند.

کسانی که دکتر پزشکیان را تهدید می کنند یا به او پیشنهاد استعفا می دهند، به نظر نمی آید با خود او کاری داشته باشند و پشت تهدیدشان هم غیر از مطالبه رفع فیلترینگ کمتر اتفاق می افتد که حرف دیگری بزنند. از یک سال پیش هم کسانی بحث استعفای رییس جمهور را مطرح کردند، و عجیب آنکه برخی از آنان در شورای راهبری رییس جمهور بودند و فقط چند ماه بعد از تشکیل کابینه تشخیص استعفا دادند! برخی دیگر مدتی بعد از پیشنهاد استعفا یا مطالبات دیگر که با نوشتن یادداشت های مشترک کلید زدند، وارد شورای اطلاع رسانی دولت هم شدند! بیچارگان مفلوک نان به نرخ روزخور!

خواننده این نوشته لابد انتظار دارد در این بند توضیح دهم که تهدیدکنندگان رییس جمهور اگر با خود او کاری ندارند و نان خور او هم شده اند یا کسانی از آنان و اطرافیان شان در دولت حضور دارند، پس برای چه از او می خواهند استعفا دهد یا خط و نشان می کشند که اگر تا فلان روز نتوانستی کاری بکنی دیگر کابینه دلیلی برای وجود ندارد؟

حقیقتاً این پرسشی نیست که بتوان بر اساس اصول معین به آن جواب داد! گاهی شما با افراد سیاستمدار و آگاه، اما مزور و مذبذب مواجهید، در آن صورت اصول فهم رفتارهای یک سیاستمدار حقه باز روشن است و فرمول خود را دارد. اما گاهی با فرومایگان سیاسی که فقط بر سر سفره پر رنگ و لعاب دولت می نشینند مواجهید، در این صورت نمی توانید تشخیص دهید که اینان در لحظه به چه چیز فکر می کنند و اگر حرفی می زنند برای چیست! مگر آنکه یکی از خودشان تشخیص دهد که این رفتارهای سیاسی آنان چه منبع و منشأیی دارد.

استدلالی دارم که قابل راستی آزمایی است و کمک می کند برخی از جنبه های رفتار استعفاطلبان را بفهمیم. بیشتر کسانی که از جبهه خود رییس جمهور به پزشکیان در یک سال و نیم اخیر پیشنهاد استعفا داده اند یا او را تهدید کرده اند، هرگز به رییس جمهور فقید قبلی چنین پیشنهادی ندادند، با آنکه بشدت منتقد و معترض به او بودند. ممکن است با ساده انگاری گفته شود چنین چیزی اگر هم بوده باشد، به این دلیل بوده که می دانستند رییس جمهور قبلی اهل استعفا نیست، اما آنان پزشکیان را از خودشان می دانند و گمان می کنند همان گونه که چند ماه پیش به او گفتند بیا و رییس جمهور شو، حالا می توانند بگویند بیا و از ریاست جمهوری برو!

اما پشت این نگاه ساده، واقعیتی تجربه شده و تکرارشده نهفته است که به ما می گوید برای بخشی از اصلاح طلبان رییس جمهور پیشین باید حضور می داشت تا با هدفی او را بکوبند و رییس جمهور فعلی را برای همان هدف باید هر روز تهدید و تشویق به استیضاح کرد، اما مواظب بود که مبادا استعفا را بپذیرد زیرا زنجیر پروژه آنان پاره می شود! آن هدف چیست؟ براندازی؟! نه، اصلاح طلبان گردن شان در گرو همین نظام است و چیزی مفیدتر از آن برای خود پیدا نخواهند کرد. پس هدف، اصلاحات اساسی به نفع مردم و مملکت است؟! کاش چنین بود و کاش می دانستند که مهم ترین اصلاح فعلی مبارزه با فساد است که خود دامن پاکی از آن ندارند.

پس هدف آنان از تهدیدات اخیر رییس جمهور چیست؟ به باور من و با حافظه چند دهه، هیچ هدف ملی و بنیادینی نمی توان در رفتار و تفکر این دسته از اصلاح طلبان جست وجو کرد و یافت. اینها هیچ گاه فراتر از منافع شخصی و قدرت طلبی نرفته اند و خاطره ای از فداشدن در راه ملک و ملت باقی نگذاشته اند. اگر اکنون با تهدید و گاهی تحقیر رییس جمهور، خود را دغدغه مند مردم نشان می دهند، فریبی بیش نیست.

ممکن است ادعا شود همین فرومایگی در بخشی از جریان سیاسی مخالف جبهه اصلاحات نیز هست. بله هست و به همین دلیل می توان یک حکم کلی داد و گفت کسی که نگران ایران و مردم ایران باشد، می داند که در این شرایط استعفا یعنی چه و چقدر خسارت بار و نابودگر است و اگر چنین تهدیدی را به هر دلیل مجاز شمارد، خائنی بیش نیست، چه اصلاح طلب، چه اصولگرا.

دکتر پزشکیان بارها گفته است که تا آخر می ایستم. عصر یک شنبه نیز در اردوی تیم ملی پا به توپ شد. کسی که می خواهد استعفا دهد، چند روز را به قهر می گذراند، نه اینکه استوک بپوشد و زیر توپ بزند! مردم از دکتر پزشکیان انتظار دارند شجاع تر و قطعی تر به مبارزه با ریخت وپاش و فساد بپردازد که اصلاح واقعی همین است و باید از خود دولت شروع شود. فرومایگان سیاسی اگر امیدی به استعفای پزشکیان بسته اند، عوضی گرفته اند. کار مملکت به تخیل مفلوکان سیاسی نیست.