راز زمیت تحلیلگر اسراییلی حوزه ایران دربارهٔ گزارش نیویورک تایمز نوشت: در حال حاضر، ما در مرحله ای هستیم که می توان آن را مدیریت درگیری نامید؛ و همان طور که از سایر صحنه ها آموخته ایم، مدیریت درگیری می تواند دوام داشته باشد — تا زمانی که دیگر دوام نیاورد.

رییس جمهور ترامپ اصرار دارد که حملات آمریکا در تابستان امسال، برنامه غنی سازی هسته ای ایران را به کلی نابود کرده است، اما مقام ها و تحلیلگران منطقه ای در ماه های پس از آن کمتر قانع شده اند و هشدار می دهند که بروز جنگی تازه میان ایران و اسراییل فقط مسئله زمان است.

به گزارش انتخاب، در ادامه این مطلب آمده است: آنچه روشن است این است که:

الف) برنامهٔ هسته ای ایران نابود نشده است. از همان ابتدا مشخص بود که یک عملیات نظامی مشترک اسراییل و آمریکا می تواند توانمندی های ایران را به عقب براند، اما نابودی کامل همهٔ ظرفیت های غنی سازی ممکن نیست، و قطعاً دانش و فناوری هسته ای را نمی توان از بین برد.

ب) ایران در حال بازسازی موشک ها، سامانه های پدافند هوایی و بخشی از توانمندی های هسته ای خود است. این امر نیز نباید باعث شگفتی کسی شود.

ج) در غیاب یک توافق میان ایالات متحده و ایران دربارهٔ مسئلهٔ هسته ای، وضعیت موجودی که پس از جنگ ایجاد شده است دوام چندانی نخواهد داشت. این وضعیت ناپایدار و خطرناک است؛ هم به دلیل خطر محاسبهٔ اشتباه میان ایران و اسراییل، و هم به این علت که ممکن است ایران در مقطعی دست به اقداماتی خطرناک بزند که واکنش متقابل را ضروری کند.

این توافق لازم نیست یک قرارداد هسته ای جدید چندصدصفحه ای باشد، اما باید دست کم در بدترین حالت، وضعیت فعلی را منجمد کند (نه از سرگیری غنی سازی و نه حملهٔ جدید) و در بهترین حالت، نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی را بازگرداند و دربارهٔ مواد شکافت پذیری که در ایران باقی مانده، تصمیم گیری کند.

با این حال، برخلاف کارشناسانی که در مقالهٔ نیویورک تایمز به درستی دربارهٔ دشواری حفظ وضعیت موجود در طول زمان هشدار داده اند، باید منابع رسمی را همان طور که معمولاً با اظهارات منابع رسمی برخورد می شود، در نظر گرفت: به عنوان پیام هایی که برای طرف مقابل فرستاده می شوند.

در این زمینه، یادآوری چند نکته مفید است:

الف) ایران در حال حاضر گزینه های خوبی در اختیار ندارد. روند بازسازی آغاز شده، اما به زمان نیاز دارد. تهدیدهای ایران را نباید دست کم گرفت. ایران در حال حاضر نه تنها درگیر بازسازی توان نظامی، بلکه با چالش های عمدهٔ دیگری روبه رو است. اکنون زمان مناسبی برای آغاز جنگی تازه نیست.

ب) اسراییل نیز به این زودی ها وارد درگیری دوباره نخواهد شد. نه فقط به این دلیل که باید درس هایی بگیرد، توانمندی هایش را بازسازی کند و برای کارزاری تازه آماده شود ــ کارزاری که احتمالاً شبیه جنگ پیشین نخواهد بود ــ بلکه به این دلیل که به خوبی روشن است دستاوردهای نظامی ای که در کارزار بعدی (در صورت وقوع در آیندهٔ نزدیک) می توان ارائه کرد، به ویژه در رابطه با برنامهٔ هسته ای و موشکی ایران، در مقایسه با جنگ 12روزه بسیار محدود خواهد بود.

علاوه بر این، حتی اگر ایران تصمیم های خطرناکی بگیرد ــ برای مثال از سرگیری غنی سازی اورانیوم ــ معضل اسراییل ساده نخواهد بود و ناچار است طیفی از عوامل را در نظر بگیرد: توانایی های عملیاتی، هزینهٔ آغاز مجدد درگیری، موضع دولت آمریکا و معنای تصمیم ایران برای مدت زمان دستیابی به سلاح هسته ای.

واقعیتی پیچیده و ناپایدار در پیش است. هیچ یک از بازیگران ــ نه ایران، نه اسراییل و نه ایالات متحده ــ راه حل های ایدئالی برای این وضعیت در اختیار ندارند، و همهٔ گزینه ها یا مشکل زا هستند، یا خطرناک، یا زیان بار. در حال حاضر، ما در مرحله ای هستیم که می توان آن را مدیریت درگیری نامید؛ و همان طور که از سایر صحنه ها آموخته ایم، مدیریت درگیری می تواند دوام داشته باشد — تا زمانی که دیگر دوام نیاورد.