استارتاپ Deep از ونگارد (Vanguard) رونمایی کرد؛ اولین زیستگاه زیردریایی جدیدی که در حدود چهار دهه گذشته ساخته شده است. این سازه پیشرفته اوایل سال آینده میلادی در پناهگاه ملی دریایی فلوریدا کیز مستقر خواهد شد و به تیم های چهار نفره از دانشمندان فرصت می دهد تا به مدت یک هفته در بستر دریا زندگی و کار کنند.

فضای داخلی Vanguard حس وحال یک کاروان لوکس و نو را دارد: نیمکت های دراز خاکستری که به تختخواب تبدیل می شوند، یک مایکروویو و یک سینک فولادی نیز وجود دارد. اما یک چیز ونگارد را از کاروان ها متمایز می کند: درِ ورودی یک دیسک عظیم فولادی است که با چرخاندن یک فرمان قفل می شود.

دانشمندان برای ورود و خروج به این زیستگاه از تجهیزات غواصی استفاده خواهند کرد. مأموریت های آنها می تواند شامل ترمیم صخره های مرجانی، بررسی گونه ها، باستان شناسی زیر آب یا حتی آموزش فضانوردان باشد.

یکی از ماژول های ونگارد ایوان خیس نام دارد که در کف آن یک دهانه وجود دارد، بااین حال آب وارد ماژول نمی شود چون فشار هوای داخل ونگارد با فشار آب اطرافش برابر است. درکل این یکسان سازی فشار، کلید اصلی کارایی این زیستگاه است.

بزرگ ترین مانع برای کاوش های طولانی مدت در اعماق دریا، بیماری کاهش فشار است. یک غواص در عمق 50 متری معمولاً فقط چند دقیقه فرصت دارد. او باید در مسیر بازگشت به سطح توقف های طولانی و زمان بری برای کاهش فشار داشته باشد تا از این بیماری دردناک و کشنده جلوگیری کند.

در ایستگاه Vanguard از آنجایی که فشار هوا با آب برابر است، آکوانوردها یا فضانوردان اقیانوس فقط یک بار (در پایان اقامت یک هفته ای خود) نیاز به کاهش فشار دارند. این بدان معناست که آنها می توانند روزانه ساعت های طولانی را به غواصی و تحقیق در بستر دریا اختصاص دهند.

البته زیستگاه های زیردریایی ایده جدیدی نیستند (اولین مورد در سال 1962 ساخته شد) اما فناوری ونگارد بسیار پیشرفته تر است. این زیستگاه از طریق یک کابل به یک شناور در سطح آب متصل است. این شناور وظایف حیاتی زیر را برعهده دارد: هوای تازه و آب شیرین را به پایین پمپاژ می کند و یک ژنراتور دیزلی برای تأمین برق و اینترنت استارلینک دارد. همچنین دارای مخزنی برای نگهداری فاضلاب ارسالی از زیستگاه است.