گزارش های میدانی از بازار اجاره پایتخت حاکی از آن است که افزایش بی سابقه قیمت ها، مدل اجاره اشتراکی را از یک انتخاب حاشیه ای به یک ضرورت همگانی تبدیل کرده است.

این پدیده که پیش از این عمدتاً در میان دانشجویان مرسوم بود، امروزه به گزینه ای برای کارمندان و حتی شاغلان با درآمد متوسط تبدیل شده است.

زمانی گزینه ای مقرون به صرفه محسوب می شدند، اما اکنون با رهن 100 تا 150 میلیون تومان و اجاره ماهانه 16 تا 23 میلیون تومان عرضه می شوند. در مناطق شمالی شهر مانند حوالی پارک ملت، این رقم برای یک اتاق یک نفره حتی به 25 میلیون تومان در ماه بدون ودیعه نیز می رسد.

گزارش ها حاکی از آن است که مستاجران برای تامین اجاره ماهانه، حاضر به اشتراک گذاری واحد هایی شده اند که حتی برای سکونت یک نفر هم فضای کافی ندارند.

نمونه آن، سوییت 35 متری در طبقه زیر همکف خیابان گرگان است که یک مستاجر، سهم خود را با 7 میلیون تومان رهن و 2 میلیون تومان اجاره به فرد دیگری واگذار می کند.

یک کارمند جوان برای تامین اجاره واحد 48 متری خود با 20 میلیون تومان رهن و 5 میلیون تومان اجاره، به ناچار به دنبال همخانه می گردد.

بر خلاف تصور، کارشناسان بازار مسکن، بازار واحد های کوچک و اشتراکی را یک "بازار تقاضامحور و واقعی" می دانند که در پاسخ به یک نیاز مبرم شکل گرفته است، نه یک حباب کاذب. مشکل اصلی، عدم توانایی سیاست های سنتی تنظیم بازار برای همگامی با این تحول سریع است.

منبع: اقتصاد 24