​خداداد عزیزی، مدیر تیم تراکتور، پس از شکست 2 بر 1 تیمش مقابل خیبر خرم آباد در هفته دهم لیگ برتر، در اظهاراتی صریح و انتقادی از وضعیت برگزاری مسابقه، وقت کشی بازیکنان حریف و تصمیمات داور گلایه کرد.

عزیزی در ابتدای صحبت های خود گفت: به نظرم خیلی نمی شود درباره فوتبال امروز صحبت کرد. با احترام برای همه فوتبال ایران، اما امروز بیشتر از فوتبال، بیمارستان دیدیم. من اهل مشهدم و آنجا بیمارستانی داریم به نام "بیمارستان امدادی" که معمولاً مجروحان تصادف را آنجا می برند. امروز دقیقاً همان صحنه ها را در زمین دیدیم؛ هر لحظه که نگاه می کردی یکی روی زمین افتاده بود. حتی یک صحنه بود که سه نفر همزمان روی زمین افتاده بودند!

او با انتقاد از وقت کشی های مداوم گفت: نمی دانم این عادت چه زمانی قرار است از فوتبال ما برچیده شود. یک زمانی می گفتیم بحرینی ها مقابل ما خودشان را زمین می زنند، حالا خودمان گرفتار همین وضعیت شدیم. اعتراض اصلی من به داور است؛ واقعاً این چه فوتبالی است؟ داور نیمه اول 8 دقیقه وقت اضافه گرفت، نیمه دوم هم 13 دقیقه! یعنی تقریباً اندازه نصف یک نیمه وقت اضافه گرفت. برای چه؟ سه تا تعویض ما داشتیم، هر کدام 30 ثانیه، یعنی یک دقیقه و نیم؛ سه تعویض آنها هم بشود سه دقیقه. در مجموع حداکثر چهار و نیم دقیقه وقت اضافه منطقی است، نه بیست دقیقه وقت تلف شده!

عزیزی درباره مسائل فنی بازی افزود: در چنین شرایطی دیگر درباره مسائل فنی چه باید گفت؟ وقتی بازی مدام قطع می شود و بازیکنان روی زمین هستند، فوتبال معنا ندارد. من هنوز نمی دانم صحنه ای که توپ به تیر دروازه خورد و بیرون آمد واقعاً گل بود یا نه. صحنه مشکوک بود، نمی دانم با کدام دوربین آن را چک کردند.

مدیر تراکتور با تمجید از حضور تماشاگران خیبر گفت: من این جو تماشاگر را دوست دارم. فوتبال بدون تماشاگر اصلاً معنا ندارد. حضور هوادار، جذابیت و هیجان بازی را چند برابر می کند و باید قدردان آن بود. خیبر هم بدون شک مدیون حمایت همین تماشاگران است.

او در بخش دیگری از صحبت هایش درباره حق پخش تلویزیونی گفت: حق پخش تلویزیونی امروز یکی از مسائل مهم فوتبال ماست. الان در مجلس هم مطرح است، اما به نظر من در ایران هیچ وقت این اتفاق نخواهد افتاد. در دنیا، تقریباً صد درصد تیم های حرفه ای درآمد اصلی شان از حق پخش تلویزیونی است، اما در ایران هنوز چنین چیزی وجود ندارد. نه تنها اجرا نشده، بلکه اساساً نگاه متفاوتی به آن وجود دارد و بعید می دانم هیچ وقت تحقق پیدا کند.