فرارو- اعلامیه ای در 30 اکتبر از سوی جوزف عون، رییس جمهور لبنان منتشر شد و طی آن از فرمانده ارتش خواسته بود با هرگونه نفوذ نظامی اسراییل مقابله کند، او چند روز بعد از موضع قبلی خود عقب نشست و اعلام کرد که لبنان آماده مذاکره با اسراییل است؛ مذاکره ای که آن را گزینه ای ملی و مورد توافق لبنانی توصیف کرد.

به نقل از روزنامه القدس العربی، در نشست روز پنجشنبه دولت لبنان با حضور جوزف عون و نخست وزیر نواف سلام، فرمانده ارتش گزارشی ارائه داد که محور اصلی آن فشارهای اسراییل و ایالات متحده درباره اجرای طرح جمع آوری و محدودسازی سلاح در برخی مناطق لبنان بود؛ طرحی که در اوایل سپتامبر با صدور مصوبه دولت آغاز شده بود.

همزمان با برگزاری این نشست، اسراییل حضور و پیام خود را به شکل آشکاری به نمایش گذاشت: پخش اعلامیه های تحریک آمیز علیه حزب الله ، هشدار به ساکنان شهرها و روستاهای جنوبی برای تخلیه ساختمان ها و در ادامه انجام حملات هوایی.

اسراییل در روزهای اخیر نشانه هایی بروز داده که می تواند حاکی از احتمال گسترش تنش باشد؛ از جمله برگزاری مانورهای نظامی در منطقه جلیل علیا در شمال فلسطین و در امتداد مرز لبنان و نیز افزایش ادعاهای تل آویو مبنی بر آنکه حزب الله بار دیگر در حال تقویت و تجهیز نیروهای خود است. هم زمان، حملات پهپادی اسراییل تقریباً به طور روزانه ادامه دارد و افرادی را که تل آویو آنان را فرمانده یا عضو حزب الله معرفی می کند، هدف قرار می دهد. این پرسش اکنون مطرح است که آیا این تحولات می تواند مقدمه ای برای تجاوزی تازه از سوی اسراییل باشد.

نگرانی ها زمانی تشدید می شود که به تلاش اسراییل (با پشتیبانی آمریکا) در پایان دادن به مأموریت نیروهای موقت سازمان ملل در لبنان (یونیفل) در ابتدای سال آینده توجه کنیم؛ تصمیمی که در عمل نظارت بین المللی در مناطق حساس مرزی را متوقف ساخته و راه را برای حضور و کنترل گسترده تر اسراییل در بخش هایی از خاک لبنان باز می کند. چنین تغییری می تواند ابزار فشار بیشتری در اختیار تل آویو برای اعمال خواسته های سیاسی اش بر دولت لبنان قرار دهد.

با این حال، کنار گذاشتن احتمال برنامه ریزی دولت نتانیاهو برای تهاجمی جدید آسان نیست؛ دولتی که آشکارا رویکردی تهاجمی دارد و تقریباً هر روز این تمایل را در غزه، کرانه باختری، لبنان و سوریه به نمایش می گذارد. اما در مسیر انتقال از مرحله کنترل هوایی بر آسمان لبنان به عبور از رود لیتانی و آغاز جنگ زمینی مستقیم با حزب الله ، موانع مهمی وجود دارد. چنین اقدامی می تواند خسارت هایی به همراه داشته باشد که پیش بینی آنها دشوار است و در عین حال، ریسک تضعیف ساختارهای حاکمیتی لبنان را نیز افزایش می دهد؛ امری که ممکن است انسجام نهادهای ریاست جمهوری، دولت و ارتش را دچار تزلزل کرده و توازن قدرت در لبنان و حتی منطقه را تغییر دهد.

آنچه از رفتار آمریکا برمی آید، تمرکز اصلی واشنگتن بر تحمیل روند مذاکره مستقیم بین لبنان و اسراییل است. روشن است که آمریکا و اسراییل بر این باورند که استمرار فشار نظامی می تواند دستاوردهای سیاسی در پی داشته باشد؛ با این حال، این تلقی به معنای آن نیست که واشنگتن به دنبال شعله ور شدن گسترده درگیری در لبنان یا ورود به یک رویارویی تمام عیار با حزب الله باشد.