تیم فوتبال پرسپولیس در حالی موفق به زدن سه گل مقابل استقلال خوزستان شد که هدایت این تیم را اوسمار ویه را بر عهده داشت تا حضورش در رأس کادر فنی سرخپوشان، تفاوت هایی را در نظم تیمی و ساختار تاکتیکی نسبت به دوران سرمربیگری وحید هاشمیان در 8 هفته ابتدایی لیگ برتر داشته باشد.

تغییر تاکتیک پرسپولیس برای استفاده از دو مهاجم کمک کرد تا این تیم بازی کاملا تهاجمی را با برنامه های اوسمار پیاده کند تا هواداران نیز با رضایت کامل ورزشگاه را برخلاف هفته های ابتدایی ترک کنند. بررسی آمار این دیدار با آخرین حضور هاشمیان بر روی نیمکت پرسولیس که مقابل ذوب آهن اصفهان بود گواه این رضایت است.

از نظم محافظه کارانه تا فوتبال مالکانه

پرسپولیس با دو سرمربی در فصل جاری، دو چهره کاملاً متفاوت از خود نشان داد. تیمی که در آخرین بازی اش با وحید هاشمیان برابر ذوب آهن با انضباط و احتیاط بازی کرد، و چند روز بعد با ورود اوسمار ویه را در دیدار با استقلال خوزستان، چهره ای تهاجمی و مسلط به نمایش گذاشت.

تغییر فلسفه بازی برای مالکیت

در بازی با ذوب آهن، پرسپولیس بیشتر بر ساختار دفاعی منسجم و انتقال سریع از میانه میدان تکیه داشت. مالکیت توپ در آن دیدار تنها حدود 47 درصد بود؛ نشانه ای از رویکرد محتاطانه و میل کمتر به گردش توپ. اما با روی کار آمدن اوسمار ویه را، فلسفه بازی کاملاً تغییر کرد. پرسپولیس در دیدار بعدی مقابل استقلال خوزستان با 68 درصد مالکیت، چهره ای مسلط و برنده در نبرد میانه میدان داشت.

جهش در آمار پاس و دقت بازیسازی

افزایش قابل توجه در تعداد پاس ها از 463 به 617 و دقت پاس از 81 به 89 درصد، نشان دهنده انتقال تیم از بازی عمودی و واکنشی به بازی مالکانه و با صبر تاکتیکی است. ویه را با چینش 4-4-2 خطی، نظم هجومی و پاس های متوالی را جایگزین بازی پراکنده و مستقیم تر دوران هاشمیان کرد.

خلق موقعیت های بیشتر و فوتبال تهاجمی تر

از نظر خلق موقعیت نیز تفاوت چشمگیر است. پرسپولیس در بازی با ذوب آهن تنها 10 شوت (4 در چارچوب) داشت، در حالی که برابر استقلال خوزستان با 15 شوت (8 در چارچوب) بارها دروازه حریف را تهدید کرد.

حفظ تعادل دفاعی در کنار برتری هجومی

در فاز دفاعی نیز با وجود برتری هجومی، پرسپولیس تحت هدایت اوسمار تعادل خود را از دست نداد. تعداد خطاها و کارت ها تفاوت محسوسی با بازی قبل نداشت و همین موضوع نشان می دهد تیم با وجود مالکیت بالا، کنترل بازی و ساختار دفاعی اش را حفظ کرده است.

در بازی با ذوب آهن، شاگردان هاشمیان پیروزی را با بهره گیری از کمترین موقعیت ها و بیشترین انسجام به دست آوردند؛ تیمی که کم می ساخت اما دقیق تمام می کرد. اما چند روز بعد، پرسپولیسِ اوسمار تیمی شد که هم ساخت و هم تمام کرد. در واقع، اگر پرسپولیس هاشمیان تیمی نتیجه گرا و محتاط بود، پرسپولیس اوسمار در نخستین بازی، تبدیل به تیمی مالکانه و تهاجمی شد؛ تیمی که نه تنها بازی را کنترل می کند بلکه بر روندش مسلط است.