تیم ملی فوتسال ایران دومین دیدار خود در بازی های همبستگی کشورهای اسلامی را هم مثل جدال نخست با تساوی به پایان رساند. ملی پوشان از ساعت 14 امروز سومین مسابقه شان در مرحله گروهی را با تاجیکستان برگزار می کنند، اما مساله تنها ناکامی احتمالی در یک تورنمنت سطح پایین نیست؛ نگرشی است که آینده این رشته موفق را دچار تردید می کند.

تا قبل از پیشرفت والیبال، فوتسال بهترین رشته تیمی ایران محسوب می شد و همین حالا هم بهترین عناوین رقابت های جهانی در رده بزرگسالان متعلق به این تیم است. با این حال طی چند روز اخیر اتفاقاتی رخ داده که فوتسال را بیش از یک رشته افتخارآفرین به جراید کشانده و دست بر قضا امضای کشور جنگ زده افغانستان پای آن دیده می شود.

8 روز قبل بود که در فینال رقابت های المپیک آسیایی جوانان، تیم ملی کشورمان با نتیجه دو بر یک برابر افغانستان شکست خورد و پس از مسابقه، سالن تبدیل به محل جنگ شد. بگذریم از اظهارات سخیف گزارشگر افغان که اصلا ارزش بازنشر ندارد اما همان هم نشان دهنده این بود که بعضی از آدم های کشور همسایه با وجود این همه سال مهمان نوازی، قابلیت لگد زدن همزمان به سفره و نمکدان را دارند. حالا تیم ملی بزرگسالان هم از پس افغانستان برنیامده و گلر ما پس از تساوی دو بر دو با رقیب در پاسخ به این سوال که به خاطر اتفاقات اخیر دنبال انتقام بودند، در اظهارنظری عجیب مدعی شد: بحث انتقام گرفتن نبود.

فوتبال ایران در سطحی است که باید از برزیل و اسپانیا انتقام بگیرد نه تیم افغانستان. ای کاش حداقل بعد از برد این حرف را می زدید؛ نه اینکه با وجود ناکامی در شکست دادن رقیب اینگونه در پوست رجزخوانی بمانید! از وحید شمسایی هم انتظار می رفت به عنوان بهترین گلزن قاره و سرمربی تیم ملی، حداقل از در دوستی وارد ماجرا شود تا کینه ما با افغان ها طولانی نشود؛ نه اینکه هم حرفی نزند و هم تیمش نبرد. برابر کشوری که در رده های مختلف سد راهمان شده، در جام ملت های پیش رو با ایران همگروه است و به یاد داریم در جام جهانی پارسال توانست به مرحله حذفی هم برسد. پس فعلا آنها همه جا هستند و باید فکری به حال شکست دادنشان کنیم.