زیبا کلام با اشاره به واکنش اپوزیسیون به مراسم ختم برادر تاجزاده نوشت: مراسم ختم برادر آقای مصطفی تاج زاده، روز دوشنبه در مسجد نور، حکایتی شده بود. از پله های ورودی مسجد در خیابان، جمعیت به صف بودند تا داخل سالن مسجد، که آنجا هم پر شده بود و جای نشستن به زحمت پیدا می شد. در مدتی که من آنجا بودم، منظماً بر حجم جمعیت افزوده می شد.

جدا از چهره های اصلاح طلب، بسیاری هم غیر اصلاح طلب بودند. محمد مهاجری، حجت الاسلام نقویان، سردار علایی، عبدالرضا داوری، اسدالله امرایی، دکتر تقی آزاد ارمکی، استاد دکتر مصطفی ملکیان، غلامحسین کرباسچی، حسین مرعشی و بسیاری شخصیت های دیگر را نمی توان همفکران آقا مصطفی دانست.

آنچه را که با قوت بیشتری می توان گفت، آن است که بسیاری از آن جمعیت انبوه، به احترام جایگاه تاج زاده به عنوان یک زندانی سیاسی که چهارده سال در زندان بسر می برد، آمده بودند.

آن جمعیت انبوه را هم مسئولین ملاحظه کردند و هم اپوزیسیون، و خیلی برای هیچ کدامشان خوشایند نبود. شاید بازگرداندن شتاب زدهٔ تاج زاده، آنهم به آن صورت، واکنش مسئولین به آمدن آن جمعیت غیرمنتظره بود.

اما در مورد اپوزیسیون، مسئله پیچیده تر است. بالأخص طیف سلطنت طلبها و طرفداران شاهزاده رضا پهلوی و رسانه های طرفدارشان، همچون ایران اینترنشنال ، ترجیح دادند همانند ج.ا استقبال از تاجزاده را نبینند. البته ندیدن ج.ا کاملاً قابل فهم است؛ اما همانطور که اشاره داشتم، ندیدن اپوزیسیون خارج از کشور نیاز به توضیح دارد.

ندیدن تاج زاده و جایگاهش در ایستادگی در برابر نظام ج.ا، نه امروز، که مدت هاست اپوزیسیون را با یک پرسش دشوار سیاسی روبرو ساخته. این پرسش عبارت است از نحوهٔ تعامل آنها با معترضین و مخالفین نظام در داخل کشور. علی القاعده انتظار می رفت که اپوزیسیون از منتقدین و مخالفین داخلی استقبال نموده و دست دوستی بسمت آنان دراز نماید.

اما در عمل این اتفاق نیفتاده. البته زباناً آنها همواره شعار وحدت با داخل داده اند، اما واقعیت آن است که وحدت و همدلی از حد شعار فراتر نرفته و در عمل هیچ خبری از آن نیست. وحدت و همدلی به کنار، نگاه اپوزیسیون خارج از کشور، بالأخص طیف سلطنت طلب و طرفداران شاهزاده به منتقدین و مبارزین داخلی بمثابه رقیب می باشد.

رفتار آن ها بیشتر همخوانی با شعار هر که با ما نیست، دشمن ماست دارد، تا اتحاد و همدلی. سکوت آنها در قبال رویداد مسجد نور، در حقیقت مبیّن نگرانی، اگر نگفته باشیم ناخرسندی شان از جایگاهی است که تاج زاده دارد پیدا می کند.