باد گرم می وزید، خاک نرم بود، و صدای هودی هودی از دور می آمد.

زن ها آمده بودند؛ بی شتاب، بی کلام، با روسری هایی که رنگشان دیگر نمی درخشید.

کسی چیزی نمی گفت، اما همه می دانستند چرا.

مادر، ایستاده بود، دست بر سینه، چشم به جایی که دیگر نبود.

صابر، همان پسر قدبلند، همان که پرش هایش را دیده بودند، حالا در دل خاک بود.

هودی ها پیچیدند، اشک ها ریختند، دعاها آرام گرفتند بر جان بی جان صابر.

هیچ کس نفهمید چه شد...

فقط صدا ماند. صدا، و رویایی که ناتمام ماند.

ورزش ایران در بهت و اندوهی عمیق فرو رفته است. صابر کاظمی پس از چند روز مبارزه با عارضه شدید مغزی، دار فانی را وداع گفت؛ خبری که نه فقط جامعه ورزش، بلکه میلیون ها ایرانی را در شوک فرو برد. صابر کاظمی در 3 دی ماه سال 1377 در شهرستان آق قلا گلستان متولد شد. او از همان کودکی بلندتر از هم سالانش بود؛ همین بلندای قامت او، نخستین بهانه برای ورودش به دنیای والیبال شد. کاظمی با قد نزدیک به 2 متر و 5 سانتی متر به عنوان پشت خط زن در والیبال به میدان می رفت.

صابر کاظمی، ستاره جوان و چپ دست والیبال ایران، سحرگاه (چهارشنبه 14 آبان ماه) در 26 سالگی درگذشت و ورزش و خانواده بزرگ والیبال ایران را در غم و اندوهی عمیق فرو برد. کاظمی که چند روز پیش از آن به دلیل عارضه مغزی حاد در یکی از مراکز درمانی تهران بستری شده بود، با وجود تلاش بی وقفه تیم پزشکی برای بازگرداندن عملکرد مغز، در نهایت دچار مرگ مغزی شد و صبح امروز دار فانی را وداع گفت.

صابر کاظمی که قرار بود در فصل جاری برای تیم الریان قطر به میدان برود، روز جمعه 25 مهرماه در هنگام ریکاوری در استخر دچار عارضه مغزی و به بیمارستان منتقل شد. او روز دوشنبه پنجم آبان با هماهنگی فدراسیون والیبال و تیم پزشکی از دوحه به تهران منتقل شد، اما متأسفانه تلاش ها برای بهبود او بی نتیجه ماند. در روز پانزدهم آبان ماه 1404، افسانه صابر کاظمی، در میان اشک ها و دعاهای مردم قانقرمه، به پایان رسید.