مرتضی رضایی در خبرآنلاین نوشت: زیاد نمی نویسم و زیاد هم قرار نیست انتقاد کنم، اما آقای وحید شمسایی؛ مساوی مقابل فوتسال افغانستان برای ما یعنی شکست! نه اینکه بخواهیم عملکرد تیم ملی افغانستان را زیر سوال ببریم، اتفاقا دمشان هم گرم. تلاش کرده اند، پیشرفت کرده اند و می آیند مقابل تیمی که افتخاراتش را تریلی یدک نمی کشد مساوی می گیرند.

این برای نخستین بار در طول تاریخ بود که تیم ملی افغانستان مقابل ایران شکست نخورد. حواستان هست دارید چه کار می کنید؟ چه بلایی سر تیم ملی فوتسال آمده که مقابل مراکش و افغانستان تن به مساوی می دهد؟ داشتم فکر می کردم که آینده چه خواهد شد؟ بازی مقابل دیگر قدرت های آسیا مثل ژاپن، شاید هم ازبکستان و بقیه تیم ها.

نگرانیم آقا وحید؛ نگران اینکه در رشته ای که قدرت بلامنازع آسیا بوده ایم و یقه خیلی از قدرت های جهان را گرفته ایم دیگر آن ابهت و صلابت همیشگی را نداشته باشیم.

چه اتفاقی افتاده که افغانستان این همه موقعیت مقابل ایران خلق می کند؟ انتقاد از عملکرد تیم ملی زیاد است اما فعلا دندان روی جگر می گذاریم تا ببینیم چه اتفاقی در همین بازی های همبستگی کشورهای اسلامی خواهد افتاد.

فوتسال ایران سرآمد آسیا و جهان بوده همیشه؛ به تیم ملی فوتبال بزرگسالان که امیدی نیست، سایر رشته ها هم غیر از کشتی و وزنه برداری که زیاد وضع خوبی ندارند، شما و رفقا دیگر این دلخوشی را از مردم نگیرید. فوتسال یک جورهایی وصل است به روح و جان مردم این سرزمین. چه آن زمان که در ماه مبارک رمضان تا صبح محله ها پر بود از تیر دروازه های کوچک و فوتبال خیابانی، چه آن زمان که خود شما از داخل سالن چهره شدید و به آقای گلی رسیدید و چه حالا که مردم اگر خیلی از رشته های ورزشی را نبینند و برای شان مهم نباشند فوتسال را تماشا می کنند برای شان اهمیت دارد که چه نتایجی برای تیم ملی کشورشان رقم می خورد. شما دیگر این را از مردم نگیرید آقا وحید…